در آستانه فرارسيدن روز دانشجو و تبريك آن به تمامي ياران دبستاني مان, مخالفت و تاسف خود را نسبت به ادامه فشارها و بگير و ببندها بر ياران و اساتيد دانشگاهي خويش اعلام مي داريم.داستان پركين استبداد بر قامت دانشجو و اهل قلم اين مرز و بوم, حكايت ادامه داري است. حكايتي كه اين بار مدام بي محابا بر طبل لجاجت و عناد خويش با نهادهاي دانشگاهي و مدني كشورمان مي كوبد و گمان مي برد كه ميتواند زندگي نداي آزاديخواهي اين سرزمين را با دستگيري بهترين فرزندان آب و خاكش, به مرگ سكوت كشاند.غافل از اينكه:آن كه با رساترين حنجرهاز گل ها دفاع مي كندبزرگتر از آن استكه در گودناي خونين درفش و داغبر زمين سرد و آرام, بميرد...
بنام ملت ايران و با درود به جان باختگان راه آزادي
آذر, سالروز به خون خفتن سه تن از پيشگامان جنبش دانشجويي را گرامي ميداريم. پيشگاماني كه در فضاي تيره و تار بعد از كودتاي سياه 28مرداد1332 و سقوط دكتر محمد مصدق, خون حيات و بيداري را در رگ هاي صلب و سخت جامعه جاري ساختند؛ قندچي, بزرگ نيا و شريعت رضوي.
خيال خام ديكتاتوري كه با تهديد و تعليق و تبعيد دانشجويان نتوانست ره به جايي ببرد, اين بار نمود بارز شرارتش را در بازداشت و تفرقه افكني ميان دانشگاه ها و فشار اقتصادي در طرح يارانه ها نشان داد. آن هم در يك همراهي موزون با حراست و بسيجياني كه جز تعرض و تجاوز به حريم مقدس دانشگاه, نياموخته و به عمر خويش نديده اند. پاسخي كه دريافت كرد اما در سرخم نكردن و استقامت ما بود. در پيام هاي اميدي بود كه از دل تاريك زندان ها, روشنابخش ياران دبستاني اش گشت و مي رود تا در شانزدهم آذر, طنيني ديگر يابد.در «روز دانشجو» كه روزي است به نام دانشجو, با رسم دانشجو و به ياد دانشجو؛ روزي كه دانشگاه تهران, شجاعت قهرمانانش را در قلب و ضمير خود براي هميشه حك كرده و زنده نگاه داشته است.پس بياييد تا دست در دست, حلقه زنجيري شويم كه اتحادمان نشان شكست اهريمن باشدبياييد تا كوچه به كوچه فرياد شويم تا صدايمان, طنين خواست آزادي و سقوط اين دشمن باشدوالعاقبه للمتقين
گروهي از دانشجويان دانشكده فني دانشگاه تهران
No comments:
Post a Comment