بر اثر درگیری های قومی و قبیله ای با دیگر طوایف منطقه، زادگاه اجدادی خود را ترک نموده و به طرف غرب کوچ کرد. عالی پس از ورود به بلوچستان ایران در جالق سراوان سکنی گزید اما با گذشت زمان فرزندان عالی در بقیه نقاط بلوچستان پراکنده شدند و این پراکندگی را ما امروزه در مناطق سراوان، ایرانشهر، نیکشهر، سرباز و چابهار می بینیم. وجه تسمیه این طایفه برگرفته از نام جدشان " بجار " می باشد و به همین خاطر بیجارزهی یا بجارزهی نامیده می شوند. از فامیلهای وابسته می توان به دینارزهی، کلکلی، سپاهی، درازهی، لعل زهی، آسکانی، ملازاده، جدگال، رئیسی، بلوچ و ... اشاره کرد.
این طایفه در گذشته بیش تر به صورت کوچ نشین بودند. آنها علاقه زیادی به کشاورزی و دامپروری داشتند به طوریکه عالی و فرزندانش پس از رسیدن به سراوان چندین رشته قنات حفر کرده و به ساختن برج و کلات در آن منطقه پرداختند. پس از پراکنده شدن فرزندان عالی یکی از آنها به منطقه سرباز یعنی هنگ و پشامگ رفته در آنجا با دیگر طوایف ازدواج نموده وهمانجا ساکن شد . فرزند دیگرش به نیکشهر وروستای کشیک رفته و در آنجا با حفر قنوات به امر کشاورزی و دامداری مشغول شدند. دیگر فرزند عالی به پلان دشتیاری رفت و در روستاهای اطراف آن به امر پرواربندی شتر و کاشت محصولات دیم مشغول شده و از این طریق روزگار می گذراندند .
فرزند دیگرش نیز به ایرانشهر آمد و ابتدا در گلشهر و سرایدان از توابع دهستان ابتر با حفر چندین رشته قنات به امر کشاورزی مشغول شدند. سپس قسمتی از طایفه در حمل آباد، بغدانیه و اطراف محمد آباد بمپور پشت رودخانه بمپور، رشته قنات هایی را حفر کرده و به پروار بندی و نگهداری شتر و گاو و گوسفند در این منطقه پرداختند. این منطقه به دلیل وجود درختان کهور منطقه مناسبی برای این امر بود. تابستانها در سایه سار این درختان بسر می بردند و در زمستان جهت تامین علوفه ی دامهایشان از شاخ های این درختان استفاده می کردند.
نهایتا طایفه بیجارزهی ایرانشهر از سال های 1320 به بعد زندگی یکجا نشینی را بر زندگی کوچ نشینی ترجیح داده و در 4 کیلومتری ایرانشهر در روستای بغدانیه که محل سکونت فعلی سرطایفه می باشد متمرکز شده و به طور دائم سکنی گزیدند. آنها با ساخت خانه های خشتی و گلی و کشت درختان خرما و محصولات گندم، جو، ذرت، برنج و... به امرار معاش پرداخته اند. در سال 1359 به برکت انقلاب و با همت جهاد سازندگی این روستا از نعمت برق برخوردار شد. تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی قنوات روستا زمین های کشاورزی را سیراب می کرد اما پس از انقلاب و در سال های 1360 قنوات طعمه سیلاب گردیدند به این ترتیب طایفه بیجارزهی با حفر چاه و نصب الکتروپمپ کشاورزی این منطقه را تداوم بخشیدند و امروزه سالیانه بیش از 500 تن خرما ازاین روستا به مناطق دیگر صادر می گردد.
طایفه بیجارزهی همیشه همراه و یاور انقلاب و ارزشهای آن بوده است. افراد زیادی از این طایفه برای تحقق ارزشهای انقلاب اسلامی تلاش کرده اند و در جبهه های جنگ نیز حضور داشته اند. از جمله شهدای طایفه بیجارزهی ایرانشهر می توان به شهید گل محمد بیجارزهی اشاره کرد که در سال 1360 و در درگیری با اشرار و ضد انقلاب در منطقه بزمان به درجه رفیع شهادت نائل آمد. از جانبازان طایفه نیز می توان عبدالعزیز بیجارزهی را نام برد و از رزمندگان جبهه های حق علیه باطل نیز می توان به عنوان نمونه به محمد فاروق بیجارزهی اشاره کرد. در حال حاضر نیز پایگاه مقاومت بسیج شهید گل محمد بیجارزهی فعال است و بسیاری از جوانان طایفه را به خود جذب کرده و علاوه بر تامین امنیت روستا باعث همدلی و مشارکت جوانان طایفه شده است.
طایفه بیجارزهی از قدیم الایام به امر سواد بسیار اهمیت می دادند و بسیاری از بزرگان آنها باسواد بوده اند. بنابراین در سال های 1320 با گسترش آموزش و پرورش عمومی و شناسنامه دار کردن افراد طایفه خود، به فکر تحصیل فرزندان خود افتادند. مرحوم حاج نصرالله دینارزهی (بیجارزهی) که تا کلاس ششم ابتدایی تحصیل کرده بود به استخدام آموزش و پرورش آن زمان در آمد. ایشان اولین معلم این طایفه است که کوشش فراوانی در جهت ارتقاء سطح سواد طایفه داشته و بسیار موثر بوده اند. سپس حاج ویدی دینارزهی (بیجارزهی) با مدرک ششم ابتدایی معلم گردید پس از ایشان مرحوم حاج دوست محمد بیجارزهی وارد دانشسرای مقدماتی گردید و به عنوان اولین دیپلم طایفه فارغ التحصیل شد به این ترتیب پس از انقلاب نیز به برکت انقلاب اسلامی راه این بزرگان ادامه یافت و در حال حاضر اکثریت جوانان طایفه از زن و مرد تحصیل کرده بوده و خدمات ارزنده ی به هم نوعان خود ارائه می نمایند.
این طایفه در گذشته بیش تر به صورت کوچ نشین بودند. آنها علاقه زیادی به کشاورزی و دامپروری داشتند به طوریکه عالی و فرزندانش پس از رسیدن به سراوان چندین رشته قنات حفر کرده و به ساختن برج و کلات در آن منطقه پرداختند. پس از پراکنده شدن فرزندان عالی یکی از آنها به منطقه سرباز یعنی هنگ و پشامگ رفته در آنجا با دیگر طوایف ازدواج نموده وهمانجا ساکن شد . فرزند دیگرش به نیکشهر وروستای کشیک رفته و در آنجا با حفر قنوات به امر کشاورزی و دامداری مشغول شدند. دیگر فرزند عالی به پلان دشتیاری رفت و در روستاهای اطراف آن به امر پرواربندی شتر و کاشت محصولات دیم مشغول شده و از این طریق روزگار می گذراندند .
فرزند دیگرش نیز به ایرانشهر آمد و ابتدا در گلشهر و سرایدان از توابع دهستان ابتر با حفر چندین رشته قنات به امر کشاورزی مشغول شدند. سپس قسمتی از طایفه در حمل آباد، بغدانیه و اطراف محمد آباد بمپور پشت رودخانه بمپور، رشته قنات هایی را حفر کرده و به پروار بندی و نگهداری شتر و گاو و گوسفند در این منطقه پرداختند. این منطقه به دلیل وجود درختان کهور منطقه مناسبی برای این امر بود. تابستانها در سایه سار این درختان بسر می بردند و در زمستان جهت تامین علوفه ی دامهایشان از شاخ های این درختان استفاده می کردند.
نهایتا طایفه بیجارزهی ایرانشهر از سال های 1320 به بعد زندگی یکجا نشینی را بر زندگی کوچ نشینی ترجیح داده و در 4 کیلومتری ایرانشهر در روستای بغدانیه که محل سکونت فعلی سرطایفه می باشد متمرکز شده و به طور دائم سکنی گزیدند. آنها با ساخت خانه های خشتی و گلی و کشت درختان خرما و محصولات گندم، جو، ذرت، برنج و... به امرار معاش پرداخته اند. در سال 1359 به برکت انقلاب و با همت جهاد سازندگی این روستا از نعمت برق برخوردار شد. تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی قنوات روستا زمین های کشاورزی را سیراب می کرد اما پس از انقلاب و در سال های 1360 قنوات طعمه سیلاب گردیدند به این ترتیب طایفه بیجارزهی با حفر چاه و نصب الکتروپمپ کشاورزی این منطقه را تداوم بخشیدند و امروزه سالیانه بیش از 500 تن خرما ازاین روستا به مناطق دیگر صادر می گردد.
طایفه بیجارزهی همیشه همراه و یاور انقلاب و ارزشهای آن بوده است. افراد زیادی از این طایفه برای تحقق ارزشهای انقلاب اسلامی تلاش کرده اند و در جبهه های جنگ نیز حضور داشته اند. از جمله شهدای طایفه بیجارزهی ایرانشهر می توان به شهید گل محمد بیجارزهی اشاره کرد که در سال 1360 و در درگیری با اشرار و ضد انقلاب در منطقه بزمان به درجه رفیع شهادت نائل آمد. از جانبازان طایفه نیز می توان عبدالعزیز بیجارزهی را نام برد و از رزمندگان جبهه های حق علیه باطل نیز می توان به عنوان نمونه به محمد فاروق بیجارزهی اشاره کرد. در حال حاضر نیز پایگاه مقاومت بسیج شهید گل محمد بیجارزهی فعال است و بسیاری از جوانان طایفه را به خود جذب کرده و علاوه بر تامین امنیت روستا باعث همدلی و مشارکت جوانان طایفه شده است.
طایفه بیجارزهی از قدیم الایام به امر سواد بسیار اهمیت می دادند و بسیاری از بزرگان آنها باسواد بوده اند. بنابراین در سال های 1320 با گسترش آموزش و پرورش عمومی و شناسنامه دار کردن افراد طایفه خود، به فکر تحصیل فرزندان خود افتادند. مرحوم حاج نصرالله دینارزهی (بیجارزهی) که تا کلاس ششم ابتدایی تحصیل کرده بود به استخدام آموزش و پرورش آن زمان در آمد. ایشان اولین معلم این طایفه است که کوشش فراوانی در جهت ارتقاء سطح سواد طایفه داشته و بسیار موثر بوده اند. سپس حاج ویدی دینارزهی (بیجارزهی) با مدرک ششم ابتدایی معلم گردید پس از ایشان مرحوم حاج دوست محمد بیجارزهی وارد دانشسرای مقدماتی گردید و به عنوان اولین دیپلم طایفه فارغ التحصیل شد به این ترتیب پس از انقلاب نیز به برکت انقلاب اسلامی راه این بزرگان ادامه یافت و در حال حاضر اکثریت جوانان طایفه از زن و مرد تحصیل کرده بوده و خدمات ارزنده ی به هم نوعان خود ارائه می نمایند.
No comments:
Post a Comment