یونس شاملی
خبر: (1)
خبرگزاری آموزش نیوز در 24 آذر ماه 1388 خبری را تحت عنوان "آموزش و پرورش کشور به دو دوره 6 ساله تبدیل شد" به نقل از وزیر آموزش و پرورش، آقای حمیدرضا حاجی بابایی نوشت: "صبح امروز در جلسه شوراي عالي آموزش و پرورش با حضور رئيس جمهور تبديل آموزش و پرورش كشور به دو دوره 6 ساله ابتدايي و 6 ساله دوم ... به تصويب رسيد؛ توجه به مناطق محروم و چند زبانه براي ايجاد عدالت آموزشي نيز يكي ديگر از مصوبات امروز شوراي عالي آموزش و پرورش بود.
وزیر آموزش و پرورش گفت: 70 درصد دانش‌آموزان در سراسر كشور دو زبانه بوده و پس از ورود به كلاس اول و گذراندن يك سال تحصيلي هنوز زبان مادري آنها به فارسي تبديل نشده است؛ اين گونه دانش‌آموزان چگونه مي‌توانند با دانش‌آموزاني كه در تهران تحصيل مي‌كنند رقابت كنند.
حاجي‌بابايي اظهار داشت: دانش‌آموزي كه در كلاس اول با اين افت تحصيلي مواجه شود تا آخر نيز نمي‌تواند موفق باشد."
وزیر آموزش و پرورش با اشاره به برخي از موارد تغييرات جديد در نظام جديد آموزشي به خبرگزاری فارس گفت: " بر اساس تصميم شوراي عالي آموزش و پرورش، يك سال به مقطع ابتدايي تحت عنوان "پيش دبستاني " اضافه خواهد شد كه به اين ترتيب مقطع ابتدايي از 5 سال به 6سال افزايش خواهد يافت."
تفسیر خبر
خبر: (1)
خبرگزاری آموزش نیوز در 24 آذر ماه 1388 خبری را تحت عنوان "آموزش و پرورش کشور به دو دوره 6 ساله تبدیل شد" به نقل از وزیر آموزش و پرورش، آقای حمیدرضا حاجی بابایی نوشت: "صبح امروز در جلسه شوراي عالي آموزش و پرورش با حضور رئيس جمهور تبديل آموزش و پرورش كشور به دو دوره 6 ساله ابتدايي و 6 ساله دوم ... به تصويب رسيد؛ توجه به مناطق محروم و چند زبانه براي ايجاد عدالت آموزشي نيز يكي ديگر از مصوبات امروز شوراي عالي آموزش و پرورش بود.
وزیر آموزش و پرورش گفت: 70 درصد دانش‌آموزان در سراسر كشور دو زبانه بوده و پس از ورود به كلاس اول و گذراندن يك سال تحصيلي هنوز زبان مادري آنها به فارسي تبديل نشده است؛ اين گونه دانش‌آموزان چگونه مي‌توانند با دانش‌آموزاني كه در تهران تحصيل مي‌كنند رقابت كنند.
حاجي‌بابايي اظهار داشت: دانش‌آموزي كه در كلاس اول با اين افت تحصيلي مواجه شود تا آخر نيز نمي‌تواند موفق باشد."
وزیر آموزش و پرورش با اشاره به برخي از موارد تغييرات جديد در نظام جديد آموزشي به خبرگزاری فارس گفت: " بر اساس تصميم شوراي عالي آموزش و پرورش، يك سال به مقطع ابتدايي تحت عنوان "پيش دبستاني " اضافه خواهد شد كه به اين ترتيب مقطع ابتدايي از 5 سال به 6سال افزايش خواهد يافت."
تفسیر خبر
70 درصد دانش آموزان در سراسر کشور غیرفارس زبان و 30 درصد فارس زبانند
با توجه به متن خبر، مواردی که تحت عنوان تغییرات به تصویب شورا عالی آموزش و پرورش رسیده، تنها و تنها برای تعمیق و گسترش آموزش زبان فارسی به کودکان غیرفارس زبان ایران انجام گرفته است. یعنی تمامی کودکان غیرفارس زبان، و به قول وزیر آموزش و پرورش 70 درصد آنان به هنگام ورود به نظام آموزشی، بجای آغاز تحصیل به زبان مادری، با سیاست حقنه کردن زبان فارسی به آنان روبرو می شوند.
این در حالی است که اعلامیه جهانی حقوق زبانی در بند 24 خود به آموزش زبان مادر و گسترش آن تاکید دارد: "همه جمعيتهای زبانی حق دارند در باره گستره حضور زبانشان به عنوان زبان رابط و به عنوان زبان مورد مطالعه در تمام سطوح تحصيلی در سرزمين خود (پيش دبستانی ابتدائی متوسطه حرفه ای و فنی دانشگاهی و آموزش بزرگسالان) تصميم بگيرندּ"
در این خبر از زبان وزیر آموزش و پرورش می خوانیم: "70 درصد دانش‌آموزان در سراسر كشور دو زبانه بوده و پس از ورود به كلاس اول و گذراندن يك سال تحصيلي هنوز زبان مادري آنها به فارسي تبديل نشده است."
این بیان وزیر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی روشن می کند که رژیم وی پروژه جایگزینی زبان فارسی به جای زبان مادری کودکان غیرفارس در ایران را دارد. وزیر آموزش و پرورش همچنین انتظار دارد که دانش آموزان غیرفارس زبان فقط با گذراندن اولین سال تحصیلی زبان فارسی را جایگزین زبان مادری خود کنند. وسعت اعمال این سیاست (70 درصد دانش آموزان غیرفارس) ضد فرهنگی و کودک ستیز نشان میدهد که نژادپرستی در جمهوری اسلامی با چه وسعت و عمقی به کودک آزاری در مدارس و نظام آموزش آن ادامه میدهد.
در اولین ماده کنوانسیون حقوق کودک می خوانیم که: "از نظر اين كنوانسيون منظور از كودك افراد انساني زير سن 18 سال است مگر اين كه طبق قانون قابل اجرا در مورد كودك، سن بلوغ كمتر تشخيص داده شود."
این بدان معنی است که تغییر هویت زبانی و فرهنگی 70 در صد کودکان مدارس ایران از کلاس اول شروع شده و تا نهایی ترین کلاس دبیرستان، یعنی 18 سالگی، ادامه می یابد. بنابراین کودک آزاری جزء جدایی ناپذیر از سیاست نژادپرستانه و زبان کشی در نظام آموزشی ایران است.
این در حالیست که کنوانسیون حقوق کودک در ماده 30 خود تاکید دارد که: " در كشورهايي كه اقليت‌هاي قومي و مذهبي و يا اشخاص بومي زندگي مي‌كنند، كودكي كه متعلق به اين اقليت‌ها است بايد به همراه ساير اعضاي گروهش از حق برخورداري از فرهنگ و تعليم و انجام اعمال مذهبي خود و يا زبان خويش برخوردار باشد."
اما نظام آموزش و پرورش در ایران نه تنها به فرهنگ و زبان 70 درصد دانش آموزان احترام نمی گذارد، بلکه سیاست القاء و جایگزینی زبان فارسی بجای زبان مادری کودکان غیرفارس زبان بطور همه جانبه دنبال می کند. در همان حال ماده 9 ،اعلامیه جهانی حقوق زبانی تاکید دارد که: "همه جمعيتهای زبانی حق دارند که سيستم زبانی خود را بدون مداخلات اجباری و يا القائی تنظيم و استاندارديزه نموده حفظ توسعه و ارتقاء دهندּ" اما جمهوری اسلامی هیچ وقعی به منشور جهانی حقوق بشر و کنوانسیونهای الحاقی آن نمی نهد.
غیرعقلانی ترین و ضد فرهنگی ترین سخنان را بایستی در کلام وزیر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی جستجو کرد که می خواهد در همان کلاس اول زبان مادری ملیونها کودک ترک، کرد، بلوچ، عرب و ترکمن را از او بگیرد و زبانی کاملا بیگانه با زبان کودک به ذهن و فکر او حقنه کند. به عبارتی بهتر تهی کردن 70 درصد از کودکان و دانش آموزان از هویت فرهنگی و ملی شان و اعمال برنامه وسیع و ضد انسانی از خود بیگانگی علیه کودکان غیرفارس زبان را جز یک نسل کشی فرهنگی چه چیز دیگری میتوان نامید؟
تازه وزیر آموزش و پرورش نگران رقابت دانش آموزان غیرفارس زبان با کودکان فارس زبان در ایران است. وی می گوید: " اين گونه دانش‌آموزان (دانش آموزان به اصطلاح دو زبانه) چگونه مي‌توانند با دانش‌آموزاني كه در تهران تحصيل مي‌كنند رقابت كنند". وی ادامه میدهد که: "دانش‌آموزي كه در كلاس اول با اين افت تحصيلي مواجه شود تا آخر نيز نمي‌تواند موفق باشد." با این حساب سرنوشت ناموفق کودکان غیرفارس زبان در مدارس و حتی بعد از آن نیز با برنامه ها یکسان سازی زبانی رژیم جمهوری اسلامی کاملا روشن و آشکار است.
نگون بخت تر از آن اینکه، برای مرتفع ساختن جاده تحمیل زبان بیگانه به اکثریت کودکان و دانش آموزان غیرفارس زبان در ایران، شورا عالی آموزش و پرورش؛ يك سال به مقطع ابتدايي تحت عنوان "پيش دبستاني " اضافه خواهد کرد و مقطع ابتدايي از 5 سال را به 6سال افزايش خواهد داد. به عبارت بهتر آموزش زبان فارسی برای اکثریت غریب به اتفاق کودکان غیرفارس زبان ایران یکسال پیش از شروع کلاس اول دبستان آغاز خواهد گردید. یکسال مقطع پیش دبستانی، در حقنه کردن زبان فارسی به کودکان غیرفارس زبان در ایران، چیزی جز تعمیق فاجعه کودک آزاری، برای کودکان خردسالی که حتی، هنوز به سن تحصیلی نرسیده اند نیست.
جالب توجه تر اینکه اگر آمار کودکان غیرفارس زبان در تمامی مدارس ایران 70 درصد دانش آموزان را به خود اختصاص میدهد، در واقع تنها 30 درصد کودکان مدارس در ایران را فارس زبانان تشکیل میدهند. در اشل وسیع تر زبان ملیت فارس با 30 درصد، خود را به 70 درصد صاحبان زبانهای غیرفارسی در ایران تحمیل می کند.
جمهوری اسلامی با این سیاست در صدد محو ونابودی تمامی زبانهای غیرفارسی در ایران است. این چیزی جز نسل کشی فرهنگی و زبانی نیست. هر انسان آزاده ایی که به اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسونهای حقوق کودک و حقوق زبانی احترام می گذارند بایستی به سیاست کودک آزادی و محو و نابودی زبانهای غیرفارسی در ایران اعتراض کنند.
2009-12-24
Yunes.shameli@gmail.com
پیوستها
(1) منبع خبر
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8809250883
http://www.edunews.ir/index.php?view&sid=23573
با توجه به متن خبر، مواردی که تحت عنوان تغییرات به تصویب شورا عالی آموزش و پرورش رسیده، تنها و تنها برای تعمیق و گسترش آموزش زبان فارسی به کودکان غیرفارس زبان ایران انجام گرفته است. یعنی تمامی کودکان غیرفارس زبان، و به قول وزیر آموزش و پرورش 70 درصد آنان به هنگام ورود به نظام آموزشی، بجای آغاز تحصیل به زبان مادری، با سیاست حقنه کردن زبان فارسی به آنان روبرو می شوند.
این در حالی است که اعلامیه جهانی حقوق زبانی در بند 24 خود به آموزش زبان مادر و گسترش آن تاکید دارد: "همه جمعيتهای زبانی حق دارند در باره گستره حضور زبانشان به عنوان زبان رابط و به عنوان زبان مورد مطالعه در تمام سطوح تحصيلی در سرزمين خود (پيش دبستانی ابتدائی متوسطه حرفه ای و فنی دانشگاهی و آموزش بزرگسالان) تصميم بگيرندּ"
در این خبر از زبان وزیر آموزش و پرورش می خوانیم: "70 درصد دانش‌آموزان در سراسر كشور دو زبانه بوده و پس از ورود به كلاس اول و گذراندن يك سال تحصيلي هنوز زبان مادري آنها به فارسي تبديل نشده است."
این بیان وزیر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی روشن می کند که رژیم وی پروژه جایگزینی زبان فارسی به جای زبان مادری کودکان غیرفارس در ایران را دارد. وزیر آموزش و پرورش همچنین انتظار دارد که دانش آموزان غیرفارس زبان فقط با گذراندن اولین سال تحصیلی زبان فارسی را جایگزین زبان مادری خود کنند. وسعت اعمال این سیاست (70 درصد دانش آموزان غیرفارس) ضد فرهنگی و کودک ستیز نشان میدهد که نژادپرستی در جمهوری اسلامی با چه وسعت و عمقی به کودک آزاری در مدارس و نظام آموزش آن ادامه میدهد.
در اولین ماده کنوانسیون حقوق کودک می خوانیم که: "از نظر اين كنوانسيون منظور از كودك افراد انساني زير سن 18 سال است مگر اين كه طبق قانون قابل اجرا در مورد كودك، سن بلوغ كمتر تشخيص داده شود."
این بدان معنی است که تغییر هویت زبانی و فرهنگی 70 در صد کودکان مدارس ایران از کلاس اول شروع شده و تا نهایی ترین کلاس دبیرستان، یعنی 18 سالگی، ادامه می یابد. بنابراین کودک آزاری جزء جدایی ناپذیر از سیاست نژادپرستانه و زبان کشی در نظام آموزشی ایران است.
این در حالیست که کنوانسیون حقوق کودک در ماده 30 خود تاکید دارد که: " در كشورهايي كه اقليت‌هاي قومي و مذهبي و يا اشخاص بومي زندگي مي‌كنند، كودكي كه متعلق به اين اقليت‌ها است بايد به همراه ساير اعضاي گروهش از حق برخورداري از فرهنگ و تعليم و انجام اعمال مذهبي خود و يا زبان خويش برخوردار باشد."
اما نظام آموزش و پرورش در ایران نه تنها به فرهنگ و زبان 70 درصد دانش آموزان احترام نمی گذارد، بلکه سیاست القاء و جایگزینی زبان فارسی بجای زبان مادری کودکان غیرفارس زبان بطور همه جانبه دنبال می کند. در همان حال ماده 9 ،اعلامیه جهانی حقوق زبانی تاکید دارد که: "همه جمعيتهای زبانی حق دارند که سيستم زبانی خود را بدون مداخلات اجباری و يا القائی تنظيم و استاندارديزه نموده حفظ توسعه و ارتقاء دهندּ" اما جمهوری اسلامی هیچ وقعی به منشور جهانی حقوق بشر و کنوانسیونهای الحاقی آن نمی نهد.
غیرعقلانی ترین و ضد فرهنگی ترین سخنان را بایستی در کلام وزیر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی جستجو کرد که می خواهد در همان کلاس اول زبان مادری ملیونها کودک ترک، کرد، بلوچ، عرب و ترکمن را از او بگیرد و زبانی کاملا بیگانه با زبان کودک به ذهن و فکر او حقنه کند. به عبارتی بهتر تهی کردن 70 درصد از کودکان و دانش آموزان از هویت فرهنگی و ملی شان و اعمال برنامه وسیع و ضد انسانی از خود بیگانگی علیه کودکان غیرفارس زبان را جز یک نسل کشی فرهنگی چه چیز دیگری میتوان نامید؟
تازه وزیر آموزش و پرورش نگران رقابت دانش آموزان غیرفارس زبان با کودکان فارس زبان در ایران است. وی می گوید: " اين گونه دانش‌آموزان (دانش آموزان به اصطلاح دو زبانه) چگونه مي‌توانند با دانش‌آموزاني كه در تهران تحصيل مي‌كنند رقابت كنند". وی ادامه میدهد که: "دانش‌آموزي كه در كلاس اول با اين افت تحصيلي مواجه شود تا آخر نيز نمي‌تواند موفق باشد." با این حساب سرنوشت ناموفق کودکان غیرفارس زبان در مدارس و حتی بعد از آن نیز با برنامه ها یکسان سازی زبانی رژیم جمهوری اسلامی کاملا روشن و آشکار است.
نگون بخت تر از آن اینکه، برای مرتفع ساختن جاده تحمیل زبان بیگانه به اکثریت کودکان و دانش آموزان غیرفارس زبان در ایران، شورا عالی آموزش و پرورش؛ يك سال به مقطع ابتدايي تحت عنوان "پيش دبستاني " اضافه خواهد کرد و مقطع ابتدايي از 5 سال را به 6سال افزايش خواهد داد. به عبارت بهتر آموزش زبان فارسی برای اکثریت غریب به اتفاق کودکان غیرفارس زبان ایران یکسال پیش از شروع کلاس اول دبستان آغاز خواهد گردید. یکسال مقطع پیش دبستانی، در حقنه کردن زبان فارسی به کودکان غیرفارس زبان در ایران، چیزی جز تعمیق فاجعه کودک آزاری، برای کودکان خردسالی که حتی، هنوز به سن تحصیلی نرسیده اند نیست.
جالب توجه تر اینکه اگر آمار کودکان غیرفارس زبان در تمامی مدارس ایران 70 درصد دانش آموزان را به خود اختصاص میدهد، در واقع تنها 30 درصد کودکان مدارس در ایران را فارس زبانان تشکیل میدهند. در اشل وسیع تر زبان ملیت فارس با 30 درصد، خود را به 70 درصد صاحبان زبانهای غیرفارسی در ایران تحمیل می کند.
جمهوری اسلامی با این سیاست در صدد محو ونابودی تمامی زبانهای غیرفارسی در ایران است. این چیزی جز نسل کشی فرهنگی و زبانی نیست. هر انسان آزاده ایی که به اعلامیه جهانی حقوق بشر و کنوانسونهای حقوق کودک و حقوق زبانی احترام می گذارند بایستی به سیاست کودک آزادی و محو و نابودی زبانهای غیرفارسی در ایران اعتراض کنند.
2009-12-24
Yunes.shameli@gmail.com
پیوستها
(1) منبع خبر
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8809250883
http://www.edunews.ir/index.php?view&sid=23573
اعلامیه جهانی حقوق کودک
http://www.aftab.ir/articles/social/law/c4c1170419830_children_rights_p1.php
ماده ۱۷
د) وسایل ارتباط جمعی را تشویق میکنند تا به نیازهای زبانی و گفتاری کودکی که از اقلیتهای فرهنگی- قومی است، پاسخگو باشند.
ماده ۲۰
قبول کفالت و یا فرزندخواندگی کودک از طرف اشخاص دارای صلاحیت، شکلی از سرپرستی و مواظبت از کودک است. در این رابطه باید به ریشه ها و نیازهای فرهنگی، مذهبی و قومی کودک توجه کرده و تربیت و پرورش بدون انقطاع کودک را تامین نمود.
ماده 30
در كشورهايي كه اقليت‌هاي قومي و مذهبي و يا اشخاص بومي زندگي مي‌كنند، كودكي كه متعلق به اين اقليت‌ها است بايد به همراه ساير اعضاي گروهش از حق برخورداري از فرهنگ و تعليم و انجام اعمال مذهبي خود و يا زبان خويش برخوردار باشد.
اعلاميه جهانی حقوق زبانی
http://turkdili.blogfa.com/post-6.aspx
http://www.aftab.ir/articles/social/law/c4c1170419830_children_rights_p1.php
ماده ۱۷
د) وسایل ارتباط جمعی را تشویق میکنند تا به نیازهای زبانی و گفتاری کودکی که از اقلیتهای فرهنگی- قومی است، پاسخگو باشند.
ماده ۲۰
قبول کفالت و یا فرزندخواندگی کودک از طرف اشخاص دارای صلاحیت، شکلی از سرپرستی و مواظبت از کودک است. در این رابطه باید به ریشه ها و نیازهای فرهنگی، مذهبی و قومی کودک توجه کرده و تربیت و پرورش بدون انقطاع کودک را تامین نمود.
ماده 30
در كشورهايي كه اقليت‌هاي قومي و مذهبي و يا اشخاص بومي زندگي مي‌كنند، كودكي كه متعلق به اين اقليت‌ها است بايد به همراه ساير اعضاي گروهش از حق برخورداري از فرهنگ و تعليم و انجام اعمال مذهبي خود و يا زبان خويش برخوردار باشد.
اعلاميه جهانی حقوق زبانی
http://turkdili.blogfa.com/post-6.aspx
ماده ٧
١- همه زبانها بيان هويتی جمعی و راهی مجزا برای درک و توصيف واقعيت اند و بنابراين ميبايست که از همه شرايط لازم برای گسترش و پيشرفتشان در همه نوع فعاليت و کارکرد برخوردار باشندּ
١- همه زبانها بيان هويتی جمعی و راهی مجزا برای درک و توصيف واقعيت اند و بنابراين ميبايست که از همه شرايط لازم برای گسترش و پيشرفتشان در همه نوع فعاليت و کارکرد برخوردار باشندּ
ماده ١٣
۱- هر کس حق دارد که زبان خاص سرزمينی (زبان نياخاکی) خود را که در آن زندگی ميکند بياموزدּ
No comments:
Post a Comment