اوضاع در بلوچستان کمتر از وزیرستان نیست

مبارزات مسلحانه بلوچ ها علیه حکومت پاکستان روز به روز کسب شدت نموده و مهارت های رزمی خویش را به نمایش می گذارند . مبارزات بلوچ ها تحت نام (بلوچ لیبریشن آرمی) یا لشکر آزادی بلوچ انسجام بیشتر یافته و در نبرد های مسلحانه از حیث کمی و کیفی نسبت به گذشته پرستیژ رزمی خویش را ارتقأ بخشیده است .

مطبوعات و رسانه های گروهــی می رسانند کـــه رهبـــران جنبش آزادیخواه بلوچ ها از ارتفاعات کوه های بلوچستان جنبش را رهبری نموده و مواضیع دفاعی خویش را در برابر حملات احتمالی حکومت مستحکمتر ساخته و تلاش می ورزند تا حکومت را تحت فشار مسلحانه قرار داده تا به خواست های آنها در بعد های مختلف تن در دهند ـ منابع خبری در زمینه می افزایند که تعداد لشکر آزادی بلوچ ها همین اکنون به تعداد 2000 فرد مسلح می رسد و صفوف رزمندگان آن با گذشت زمان تقویت بیشتر حاصل می نمایند .

لشکر آزادی بلوچ فعالیت های مسلحانه خویش را در محلات دیره بگتی ، سوئی ، خضدار ، ودهـ ، کوهلو و کاهان ایالت بلوچستان وسعت بخشیده و در مناطق یاد شده تأسیسات و مراکز حکومتی را تحت حملات راکتی قرار می دهند که بــاعث تلفــات جــانــی و خســارات گذاف مالــی نیز می گردند.

جنبش آزادیخواهی بلوچ ها را سران سرشناس بلوچها مانند نواب خیر بخش مری ، عطا الله منگل اختر منگل ویس بلوچ که در میان اقوام و قبایل بلوچ از اعتبار بیشتر برخوردار اند رهبری می نمایند . با وجودی اینکه دو رهبر بزرگ بلوچ ها هر یک اکبر خان بکتی و بلوچ مری از طرف حکومت پاکستان به شهادت رسیدند اما مبارزه مردم بلوچ به شدت ادامه دارد از طرف دیگرسران یاد شده بلوچ ها منازل رهایشی قبلی خویش را ترک گفته و با سایرین رزمندگان مسلح در کوه های سعب العبور بلوچستان غرض سوق و اداره نبرد های گوریلائی علیه حکومت در آنجا به سر می برند .

به قول از منابع استخباراتی پاکستان نواسه نواب اکبر بگتی مرحوم افراد مسلح خویش را به پول هایئکه از برخی کمپنی های گاز بلوچستان بدست می آورند تمویل و اکمالات لوژیستیکــی آنهــا از این منابــع مورد تــدارک قرار می گیرند ، به گونه مثال نواسه نواب اکبر بگتی مرحوم از کمپنی پی ـ پی ـ ایل ، سالانه مبلغ 2 کرور و 83 لاکهـ ، از او ـ جی ـ دی ـ سی ـ ایل سالانه مبلغ 90 لاکهـ و 9 هزار و از کمپنی سوین نادرن گیس سالانه مبلغ 76 لاکهـ روپیه را اخذ می دارند ، اما برخلاف حکومت پاکستان ادعا می نماید که شورشیان بلوچ از طرف کشور های هند ، افغانستان و برخی از کشور های حوزه خلیج تمویل و تسلیح می گردد .

همچنان مدعی اند که قونسلگری هند مقیم شهر قندهار همه مصارف و هزینه های جنگی شورشیان را از طریق خویش فراهم می سازند تا علیه حکومت پاکستان دست به مزاحمت های جنگی زنند ، اما برخلاف این همه ادعا های مقامات پاکستانی اوضاع عینی در بلوچستان طوری دیگری متبارز است ، بطور نمونه بلوچ ها مدعی اند که حکومت پاکستان از بدو تأسیس خویش الی اکنون از قوانین نافذه و بخصوص از احکام مندرجه قانون اساسی که در سال 1973 به تصویب رسیده است مکرراً تخطی ورزیده و از اعاده حقوق مسلم بلوچ ها در عرصه های مختلف زنده گی آنها سر باز زده و در امر اعاده حقوق و امتیازات که طبق مجوز قانون در نظام فدرالی به آنها پیشبینی گردیده بود در صحنه عمل تحقق نیافته است که همچو تخطی های پیهم حکومت پاکستان باعث آن گردیدند تا مردمان بلوچ دست به سلاح برده و از داعیه برحق خویش با استفاده از میله تفنگ دفاع نمایند .

حکومت اکنون سعی می ورزد تا از راه مذاکره و مفاهمه امواج طغیانی که در حال توسعه و گسترش اند فرو نشانند اما از آنجائیکه دیده می شود حکومت چنین فرصت ها را از دست داده اند ، زیرا قبل از ارائه پیشنهادات باب مذاکرات حکومت نیز دست به عملیات گسترده نظامی زده بود که در نتیجه آن تلفات جانی و مالی به قبایل بلوچ وارد گردیده و تعداد کثیری از اهالی آنجا مجبور به ترک منازل رهایشی شان گردیده اند که در حقیقت امر منجر به یک فاجعه بشری در مناطق آشوب زده گردیده که اکنون جلوگیری آن کاریست بس دشوار و غیر تلافی جویانه که باید حکام پاکستان به آن در وقت و زمان مناسب تدابیر پیش گیرنده را اتخاذ می نمود ، ولی طوریکه سیر حوادث نشان می دهد حکومت پاکستان با خواست و نیازمندی های بلوچ ها وقعی نگذاشته و اکنون دستخوش چنین بحران گردیده که آشکارا می توان گفت ک پیامد های غیر قابل پیشبینی شده را در قبال خواهند داشت .

اما این همه پیامد ها ناشی از بلند پروازی ها و سیاست ملیتاریستی و زورگویانه اربابان و قصر نیشنان پاکستان اند که اکنـون مزه تلخ آنــرا می چشند و اما مسئولیت آنرا بدوش دیگران می گذارند که به هیچ وجه قابل قبول و پذیرش نبوده بلکه همین قدرتمندان و زورگویان دستگاه حاکمه پاکستان جوابگو و پاسخ ده آن خواهند بود .

از تحلیل و انالیز اوضاع آشوب زده بلوچستان چنین انتباه می توان نمود که همزمان با تصادمات و برخور های مسلحانه میان جنگجویان بلوچ و نیرو های مسلح پاکستان مداخلات و انجام عملیات تخریبی در ولایات جنوب ، جنوب شرق و جنوب غرب جمهوری اسلامی افغانستان کسب شدت نموده اند که در مقابل نیرو های امنیتی افغانستان با مساعی مشترک قوای ائتلاف تدابیر امنیتی را بیشترباید ساخته که در نتیجه آن تعداد زیادی از تخریبکاران تلف و تعداد دیگر دستگیر و باز داشت گردیده اند که در جمله آن اتباع پاکستانی نیز شامل می باشند .

از چنین مدارک و شواهد عینی چنین استنتاج بعمل می آید که دستگاه حاکمه پاکستان به چنین فکر و تصور اند که جنگجویان بلوچ از خاک افغانستان تسلیح و تمویل می گردد که در عوض پاکستان به عملیات تخریبی توسط عمال خویش شدت بخشیده و صلح و ثبات را در برخی از ولایات مرزی را در امتداد خط دیورند بی ثبات ساخته اند که منحیث الگوی آشکار و غیر قابل انکار آنرا باید پنداشت و این در حالیست که مقامات ارشد و بلند پایه جمهوری اسلامی افغانستان همواره با تحکیم روابط و مناسبات دوستانه میان دولتین تأکید ورزیده و خواهان علایق و اعتماد متقابل گردیده اند تا با رعایت اصل حسن همجواری و زیست باهمی مشترکاً زنده گی نموده و صلح و آسایش را برای مردمان هر دو کشور به ارمغان آورند .

همگان می دانند که جمهوری اسلامی افغانستان بیش از مـدت دو دهــه درگیر جنگ های خانمانسوز و ویرانگر بوده و اکنون با مساعی جامعه جهانی می خواهند تا نهاد های ویران شده خویش را مجدداً احیأ و اعمار نمایند که روی همین اصل به هیچصورت بخود اجازه نخواهند داد تا در امور دیگران مداخله نمایند ، زیرا جمهوری اسلامی افغانستان در اوضاع و احوال کنونی در حالتی قرار ندارند تا در امور دیگران مداخله نمایند ولی این دیگران اند که با نیروی نظامی خویش می بالند و از راه توسل به دغدقه و نیرنگ باهمسایگان خویش برخورد می نمایند انجمن برشنا به این باور است پاکستان علاوه از اینکه نیروی نظامی خویش را تا دندان مسلح ساخته دست به سلاح اتومی نیز یافته است که همواره صلح و ثبات را در منطقه تهدید نموده که چنین یک حالت تهدید آمیز برای جمهوری اسلامی افغانستان و سایر کشور های منطقه قابل قبول نبوده بلکه مستلزم آنست تا جنوب شرق آسیا از سلاح های اتومی بکلی فارغ و منحیث منطقه عاری از سلاح های اتومی اعلام گردد تا مردمان این حطه در زیست باهمی و صلح پایدار در کنار هم زیست و امرار حیات نمایند .

مردمان صلح خواه جمهوری اسلامی افغانستان و حتی منطقه خواهان آن اند تا جنوب شرق آسیا را فاقد از سلاح های هستوی و کشتار جمعی بنگرند . زیرا یگانه راه رسیدن به امیال و آرزو های نیک انسانی و بشری همانا راه صلح و استقرار ثبات در جهان اند که متضمن واقعی رشد و ارتقأ بشر در این کره خاکی می باشند که بطور پیوسته و متداوم جهت نیل به آن به مبارزات برحق و همیشگی باید ادامه دا د و نباید گذاشت تا مردمان صلح پسند منطقه در زیر سایه خوفناک و مدهش سلاح های اتومی و کشار جمعی در خوف و اظطراب دایمی به سر برند .

انجمن برشنا عقیده راسخ دارد.

اوضاع متشنج و بحران کنونی بلوچستان و وزیرستان از یکسو مخالفت ها و ستیزه گیری های احزاب اپوزیسیون در برابر حکومت از سوی دیگر نه تنها پاکستان را در عمق بحران سیاسی فرو برده است بلکه فقر ، بیکاری ، تنگدستی ، بی سرپناهی ، ارتشأ بروکراسی در ادارات حکومتی وسعود سرسام آور قیم مواد اولیه و استهلاکی در سر تا سر کشور باعث آن گردید ه است تا پاکستان را در بحران اقتصادی نیز فرو برند و از همه بدتر اینکه یک رقم درشت و پر حجم عاید ملی کشور در تجهیز و تسلیح نیرو های مسلح و سلاح های اتومی به مصرف می رسند که چنین یک حالت عدم هم آهنگی و غیر متوازن را در بیلانس مالی و اقتصادی بوجود آورده است که مسلماً به فقر و تنگدستی اقشار مختلف جامعه گردیده اند که نتایج نگران کننده و غیر قابل کنترول را در پی خواهند داشت .

وضع متشنج کنونی در بلوچستان نمایانگر آنست که حکومت پاکستان از تعقیب سیاست های واقعبینانه در قبال نظام فدرالی و اعاده حقوق ایالت ها کار نگرفته و اکنون کنترول اوضاع از صلاحیت آنها خارج گردیــده است .

قراین ناشی از اوضاع کنونی نشان می دهند در صورتیکه جو سیاسی کنونی بدین منوال ادامه یابند احتمال آن می رود تا حوادث سال 1971 یکباردیگر تکرار گردد زیرا در همان زمان جنرال یحیی خان از تحلیل اوضاع عاجز ماند و جنبش آزادی بخش بنگالی ها را در پاکستان شرقی وقت تحت فشار نظامی قرار داد که سر انجام با ایجاد کشوری جدید بنام بنگله دیش در نقشه سیاسی جهان عرض اندام نمود .

اکنون حکام پاکستان نیز بدون تحلیل و تجزیه شرائط زمان در بلوچستان لشکر کشی نموده و خواهان آن اند تا به سر نیزه تفنگ جنبش طغیانگر بلوچها را خاموش و کماکان به بکار برد شیوه های نظامی گرانه خویش بالای آنها حکومت نماید اما برخلاف توقعات آنها شرائط کنونی طوری سیر خویش را می پیمایند که با خواست های زمامداران حاکم در تضاد و تناقض صریح قرار دارند .

زیرا شعور سیاسی و اجتماعی مردم بلوچ بیش از پیش رشد و ارتقأ نموده و متناسب با آن در استرداد حقوق سیاسی و اقتصادی وارد صحنه عمل گردیده اند که البته روش سرکوب گرانه حکومت علیه بلوچ ها وضع را وخیم تر ساخته و توسل به زور پیامد های غیر قابل پیشبینی شده را در پی خواهند داشت که بهای آن را زمامداران نظامی پاکستان و بخصوص حکام نظامی پاکستان خواهند پرداخت .

دولت مردان پاکستان این حقیقت تلخ را باید پذیرفت که عصر کنونی عصر بیداری خلق ها بوده و باید به خواست های برحق آنها با جبین گشاده پاسخ ارائه داشت در غیر آن با طغیان سیل اسائی آزادی خواهان ستیزه جو مواجه خواهند گردید . باور ما اینست که دیگر حکام پاکستان توان آنرا ندارند که از حقوق حقه بلوچ ها چشم بپوشند. و آنهارا بزور سرنیزه سرکوب نمایند.

منبع: کوفی

Source: http://www.pahra.blogsky.com/1388/09/09/post-13485/