شصت چهارمین سالگرد نهضت ملی- دموکراتیک آذربایجان (21 آذر 1324) را گرامی می داریم
امروز شصت و چهار سال از آغاز نهضت ملی- دموکراتیک آذربایجان و تاسیس حکومت خود مختار تحت رهبری فرقه دموکرات آذربایجان می گذرد.
علی رغم سپری شدن زمانی طولانی از آن نهضت عظیم مردمی، هنوز خلق آذربایجان و ترکان ایران، به اهداف و آرزوهای ملی و دموکراتیک خود دست نیافته اند. هنوز مطالبات ملی- دموکراتیک ما در خطوط عمده آن برجای مانده و راه حل خود را انتظار می کشد. هنوز سایه شوم رژیمی متحجر، نابهنگام و تبهکار بر بالای سر مردم ما سنگینی می کند. رژیمی که اسلاف آن، در نقش حامیان رژیم ضد ملی، فاسد و وابسته پهلوی، در بخون کشیدن نهضت مترقی و مردمی 21 آذر، و نسلی از بهترین فرزندان آذربایجان، دست داشتند.
امروز ما در آستانه تحول بزرگی قرار گرفته ایم. تحولی که در سیر خود، می تواند، بنیادهای، جهل و خرافه، و کشتار و تجاوز را، که بنام خدا و نمایندگان خدا بر روی این سرزمین به مردم ما روا می دارند برچیده شود.
اگر در نهضت ملی- دموکراتیک 21، نیروی محرکه نهضت، دهقانان، کارگران، تهی دستان و روشنفکران بودند، امروز نیروی محرکه جنبش ملی- دموکراتیک آذربایجان و جنبش ضد استبدادی ایران، زنان، جوانان و دانشجویانی هستند که ظلم و بیعدالتی، بدبختی و فلاکت و بی آیندگی را بیش از دیگر طبقات و اقشار تحت رژیم اسلامی ایران تجربه کرده اند. عزم و اراده آنها برای تغییر، و امید و آرزوی آنها برای یک زندگی بهتر و انسانی تر است که آنان را این چنین به میدان مبارزه کشانده است.
زنان ترک و آذربایجانی، همچون زنان دیگر ملیت های ستمدیده ایران، تحت رژیم اسلامی دروغ و نکبت، هم به علت زن بودن، و هم زن ترک و آذربایجانی بودن از ستمی چند لایه رنج می برند. آنها نه شهروند درجه دو، که شهروندان درجه سه و چهار به حساب می آیند. شانس یک دانشجو، یک جوان ترک و آذربایجانی در دسترسی به یک کار و زندگی متعارف، یک پنجم یک دانشجو و جوان فارسی زبان است!
پایان یافتن این بی عدالتی جنایتکارانه، تنها در یک جامعه آزاد، دموکراتیک و غیر دینی (سکولار) امکان پذیر است. جامعه ای که زنان بتوانند در همه شئون زندگی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، امکان و فرصت شرکت مساوی داشته داشته و از حقوق قانونی برابر با مردان برخوردار باشند.
جمهوری اسلامی ایران، اولین و اساسی ترین مانع تحقق چنین جامعه ای است. جنبش ملی- دموکراتیک آذربایجان و جنبش ضد استبدادی ایران دوش بدوش زنان، ملیت های ستمدیده، جوانان و دانشجویان و در اتحاد با دیگر طبقات و اقشار مردمان سراسر ایران قادرند زندگی در یک جامعه آزاد، دموکراتیک و سکولار را متحقق سازند.
یاشاسین 21 آذر شهیدلرینین و میلی حکومتیمیزین عزیز خاطیره سی
یاشاسین میلی- دموکراتیک حرکتیمیزده ایشتیراک ائده ن قادینلاریمیز و گئنجلریمیز
گرامی باد خاطره زنان، مردان و جوانان بخاک افتاده جنبش ضد استبدادی ایران
جنبش فدرال دموکرات آذربایجان
3 دسامبر 2009
www.achiq.org
امروز شصت و چهار سال از آغاز نهضت ملی- دموکراتیک آذربایجان و تاسیس حکومت خود مختار تحت رهبری فرقه دموکرات آذربایجان می گذرد.
علی رغم سپری شدن زمانی طولانی از آن نهضت عظیم مردمی، هنوز خلق آذربایجان و ترکان ایران، به اهداف و آرزوهای ملی و دموکراتیک خود دست نیافته اند. هنوز مطالبات ملی- دموکراتیک ما در خطوط عمده آن برجای مانده و راه حل خود را انتظار می کشد. هنوز سایه شوم رژیمی متحجر، نابهنگام و تبهکار بر بالای سر مردم ما سنگینی می کند. رژیمی که اسلاف آن، در نقش حامیان رژیم ضد ملی، فاسد و وابسته پهلوی، در بخون کشیدن نهضت مترقی و مردمی 21 آذر، و نسلی از بهترین فرزندان آذربایجان، دست داشتند.
امروز ما در آستانه تحول بزرگی قرار گرفته ایم. تحولی که در سیر خود، می تواند، بنیادهای، جهل و خرافه، و کشتار و تجاوز را، که بنام خدا و نمایندگان خدا بر روی این سرزمین به مردم ما روا می دارند برچیده شود.
اگر در نهضت ملی- دموکراتیک 21، نیروی محرکه نهضت، دهقانان، کارگران، تهی دستان و روشنفکران بودند، امروز نیروی محرکه جنبش ملی- دموکراتیک آذربایجان و جنبش ضد استبدادی ایران، زنان، جوانان و دانشجویانی هستند که ظلم و بیعدالتی، بدبختی و فلاکت و بی آیندگی را بیش از دیگر طبقات و اقشار تحت رژیم اسلامی ایران تجربه کرده اند. عزم و اراده آنها برای تغییر، و امید و آرزوی آنها برای یک زندگی بهتر و انسانی تر است که آنان را این چنین به میدان مبارزه کشانده است.
زنان ترک و آذربایجانی، همچون زنان دیگر ملیت های ستمدیده ایران، تحت رژیم اسلامی دروغ و نکبت، هم به علت زن بودن، و هم زن ترک و آذربایجانی بودن از ستمی چند لایه رنج می برند. آنها نه شهروند درجه دو، که شهروندان درجه سه و چهار به حساب می آیند. شانس یک دانشجو، یک جوان ترک و آذربایجانی در دسترسی به یک کار و زندگی متعارف، یک پنجم یک دانشجو و جوان فارسی زبان است!
پایان یافتن این بی عدالتی جنایتکارانه، تنها در یک جامعه آزاد، دموکراتیک و غیر دینی (سکولار) امکان پذیر است. جامعه ای که زنان بتوانند در همه شئون زندگی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، امکان و فرصت شرکت مساوی داشته داشته و از حقوق قانونی برابر با مردان برخوردار باشند.
جمهوری اسلامی ایران، اولین و اساسی ترین مانع تحقق چنین جامعه ای است. جنبش ملی- دموکراتیک آذربایجان و جنبش ضد استبدادی ایران دوش بدوش زنان، ملیت های ستمدیده، جوانان و دانشجویان و در اتحاد با دیگر طبقات و اقشار مردمان سراسر ایران قادرند زندگی در یک جامعه آزاد، دموکراتیک و سکولار را متحقق سازند.
یاشاسین 21 آذر شهیدلرینین و میلی حکومتیمیزین عزیز خاطیره سی
یاشاسین میلی- دموکراتیک حرکتیمیزده ایشتیراک ائده ن قادینلاریمیز و گئنجلریمیز
گرامی باد خاطره زنان، مردان و جوانان بخاک افتاده جنبش ضد استبدادی ایران
جنبش فدرال دموکرات آذربایجان
3 دسامبر 2009
www.achiq.org
No comments:
Post a Comment