یک نماینده مجلس احمدینژاد را متهم کرد در شش سال ریاست جمهوری خود مردم ایران را به دو دسته بیکار و بدهکار تبدیل کرده است. به گفته این نماینده، به جای آمدن پول نفت برسر سفرهها، احکام جلب به در خانههای مردم میآیند.
داریوش قنبری نماینده مردم ایلام، ایوان و مهران و عضو و سخنگوی فراکسیون اقلیت مجلس است که اعضای آن دیدگاههایی نزدیک به "اصلاحطلبان" ایران دارند. او در جلسه روز یکشنبه ۹ مرداد مجلس ایران خطاب به محمود احمدینژاد و در انتقاد از سیاستهای اقتصادی دولت وی گفت: «پس از گذشت ۶ سال از ریاست جمهوری جنابعالی، اکنون مردم ایران به لحاظ اقتصادی تبدیل به دو دسته شدهاند؛ یا بیکار هستند و یا بدهکار.»
داریوش قنبری افزود: «به جای آمدن پول نفت بر سر سفرهها، احکام جلب بانکها برای دریافت مطالبات بانکها از بدهکاران به در خانههای مردم میرود و طرح هدفمندی یارانهها که توسط دولت شما اجرا شد، هدف قانونگزار را به درستی اجرا نکرده است؛ زیرا اجرای نادرست این طرح آنچنان گرانیای ایجاد کرده که عملا از پولی که به مردم پرداخت میشود چیزی برایشان باقی نمیماند و حتی مجبور به پرداخت پول اضافی هستند.»
"آوردن پول نفت بر سر سفرههای مردم" یکی از شعارهای انتخاباتی محمود احمدینژاد در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۴ بود. او تبلیغ میکرد که نفت و درآمدهای آن در دست "مافیای قدرت" است و او پس از رسیدن به ریاست جمهوری، پول نفت را از چنگ مافیا درآورده و بر سر سفرههای مردم خواهد آورد.
احمدینژاد بعدها منکر دادن چنین وعدهای شد، اما تا توانست قراردادهای کلان نفتی را در اختیار نهادهای قدرت قرار داد. روز یکشنبه ۹ مردادماه رسانهها نوشتند که حجم قراردادهای نفتی که در اختیار سپاه پاسداران است، سر به ۲۵ میلیارد دلار میزند. سپاه پاسداران یکی از نهادهای مهم حامی احمدینژاد محسوب میشود.
اوضاع اجتماعی و سیاسی بدتر از اقتصادی
انتقادهای داریوش قنبری تنها متوجه ابعاد اقتصادی عملکرد دولت احمدینژاد نبود. او اوضاع اجتماعی، سیاسی و حتی موقعیت دیپلماتیک کشور در منطقه و جهان را نیز ناخوشایند توصیف کرد.
قنبری گفت: «به لحاظ امنیتی هم وضعیت بدتر از اوضاع اقتصادی است. قتل، تجاوز و جنایت در حال افزایش بوده و هر روز ابعاد جدیدی از جلوههای ناامنی پدیدار میشود.»
این نماینده مجلس درباره اوضاع سیاسی کشور گفت: «آزادیهای اساسی از قبیل آزادی بیان و مطبوعات آنچنان محدود شدهاند که مثال چنین محدودیتی در دولتهای پس از انقلاب وجود نداشت. در داخل تلاش شد فضای سیاسی به فضای امنیتی تبدیل شود.»
قنبری در باره سیاست خارجی کشور نیز به «ضعف دستگاه دیپلماسی» انگشت گذاشت که در نتیجه آن «رقبا و دشمنان توانستند جبهههای قویتری» علیه ایران تشکیل دهند.
به گفته داریوش قنبری، احمدینژاد به جای پرداختن به این مشکلات و چارهجویی برای آنها، به «خیالپردازی»هایی چون ایجاد دو و نیم میلیون شغل در سال جاری و دادن ۱۰۰۰ متر زمین به مردم برای ساخت ویلا روی آورده است.
سخنگوی فراکسیون اقلیت مجلس از احمدینژاد پرسید، «با گذشت چهار ماه از سال جاری چه تعداد از این شغلهای وعده داده شده ایجاد شدهاند؟ آیا میدانید برای ایجاد دو ونیم میلیون شغل در کشور نرخ رشد اقتصادی باید ۲۵ درصد باشد، در حالی که بنا بر برخی آمارها این نرخ حدود یک درصد است.»
دولت احمدینژاد در شش سال گذشته مورد حمایت بیچون و چرای آیتالله خامنهای و نهادهای حکومتی زیر نظر او بود. اما با بروز شکاف و اختلاف میان آنها، این حمایتها کاهش یافت و زمینه برای انتقادهای آشکار از عملکرد دولت در نهادهایی چون مجلس فراهم آمد.
هفته گذشته روزنامه اصلاحطلب "روزگار" در یک تحلیل اقتصادی نوشت، منابع درآمدی کشور در دورهی شش ساله ریاست جمهوری احمدینژاد، ۳ برابر دولتهای گذشته در نظام جمهوری اسلامی بوده؛ در حالی که رشد ناخالص داخلی در این شش سال نصف گذشته بوده است. این به معنای آن است که بهرهوری اقتصادی در کشور به یکششم کاهش یافته و به عبارتی دیگر اتلاف منابع شش برابر شده است.
http://www.dw-world.de/dw/article/0,,15279841,00.html?maca=per-rss-per-all-1491-rdf
No comments:
Post a Comment