خرمای سیستان و بلوچستان طلای نابی است که نام و نشانی از خود ندارد و درخشش و سود سرشارش نصیب دلالان پاکستانی می شود.
به گزارش خبرنگار مهر، استانی که از نظر سطح زیر کشت خرما رتبه اول و از لحاظ میزان تولید رتبه دوم کشور را دارا است در این زمینه از داشتن نام و نشان در اذهان مردم ایران و جهان بی بهره است.
سیستان و بلوچستان یکی از مناطق مهم و استراتژیک تولید خرمای کشور محسوب می شود اما با وجود داشتن بیشترین سطح زیر کشت و دومین تولید کننده این محصول در ایران به علت عدم سرمایه گذاری مناسب برای بسته بندی و فرآوری با نام دیگر استان ها بسته بندی و به بازارهای مصرف داخلی و خارجی صادر می شود.
اهمیت این محصول از نظر غذایی مربوط به میزان بالای قند، مواد معدنی و ویتامین های آن است و هر کیلوگرم خرما سه هزار کالری انرژی نهفته دارد.
از این میوه مغذی، فرآوردهایی از جمله آرد، خمیر، قند، شیره و عسل استحصال و از هسته آن در تولید محصولات بهداشتی، از گل خرما در تهیه عرقیات و داروی گیاهی و از تنه نخل در صنایع چوبی و دستی استفاده می شود.
خرما به لحاظ تجاری یکی از اقلام صادراتی مهم کشور به شمار می رود که به سبب محدودیت مناطق تولید خرما در جهان، امکان رقابت با این محصول خیلی کمتر از سایر محصولات صادراتی است.
دسترنج کشاورزان سیستان و بلوچستان نصیب دیگران می شود
وضعیت نامناسب حاکم بر صادرات خرمای تولیدی این استان موجب شده هویت تولید کنندگان واقعی این محصول ناشناخته بماند و ارزش افزوده حاصل از زحمت مردان زحمتکش این منطقه در جیب دیگران قرار گیرد.
No comments:
Post a Comment