اپوزیسیون پیشتاز در جنگ سایبری
سیلی از اراذل و اوباش اینترنتی، قلم بدستان و کامنت گذاران ناشناس و یا هویت جعلی با برچسب بلوچ، که شاید همه شان یک شخص باشند، همان اندیشه ساده لوحانه ای که جریان در واقع تجزیه طلب به منظور اغتشاش ذهنی و جنگ اعصاب براه انداخته است تا سیاست تخریبگر خود را به پیش برد.
جنگ سایبری که یک شخص مجعول به نام گهرام بلوچ آن را اقدامی هشدار آمیز از سوی رژیم ایران برای فعالان بلوچ قلمداد کرده است، باید گفت پیش از اقدام حکومت ایران از سوی اپوزیسیون رادیکال آغاز شده و جایی در مصاحبه ها و کنفرانس های با ژست مدافع حقوق بشر، استفاده ابزاری از شبکه های اجتماعی مجازی و امکانات رسانه ای و جای دیگر با فحاشی و بیعت های بدعتی با احزاب دست و پا شکسته در وبلاگ ها و وبسایت های قارچی نمود پیدا می کند تا به هواداران خیالی خود بیفزاید.
در روزهای اخیر حادثه ای در کشور کوچک اروپایی، نروژ، رخ داد که انظار جامعه جهانی را بهت زده کرد، چرا که در یکی از امن ترین و دموکراتیک ترین کشورهای اروپایی، زخم کهنه ی افراط و نژادپرستی، داغ بر دل صدها خانواده نروژی می گذارد و این کشور را نیز به قلمروی شونیست ها با دلهره و اضطراب امنیت برای شهروندانش سوق می دهد. اما غرض از اشاره به این موضوع شباهت عجیبی ست که اپوزیسیون و احزاب بلوچ با این موضوع دارند.
"اندرس برینگ بریویک" عامل حوادث مرگبار نروژ پس از دستگیری به پلیس گفته است؛ کار من "وحشتناک" اما "ضروری" بود و باید انجام می شد!!. اهداف متناقض، سردرگمی، توسل به زور و خشونت و اعمال آزار دهنده برای دیگران، صفاتی که در جبهه احزاب بلوچ نیز وجه غالب است. آنها می دانند کارشان کاملا برخلاف اصول و رأی و خواست مردم بلوچ است، اما به قول "پهره" با کینه ای شتری بر رفتار غیر دموکراتیک و ضد اخلاقی خود اصرار می ورزند.
اپوزیسیون بلوچ از حرکت جامعه بلوچستان به سمتی که آرزوها و خیالات واهی این جریان را با شکست مواجه می سازد، بسیار نگران است و سعی دارد تا با "هوادار سازی" عقده های محقق نشده خود را آشکار سازد. آنها به مانند همان جوان دیوانه ی نروژی، از رشد آگاهی و بیداری مردم بلوچ به شدت نگرانند و رفتارهای سادیسمی خود را هرازچندگاهی بروز می دهند. آنها از اتهام زنی و متشنج سازی فضای عمومی ابایی ندارند و طوری وانمود می کنند که با ربط دهی نامربوط افکار مخالف به "مزدور جمهوری اسلامی" خیالشان را راحت کرده اند، اما واژه های پر از خشم و بغض و کینه و اعمال و رفتار ایشان از عمق نگرانی و افسردگی آنها نسبت به انزوای بیش از پیش خود حکایت دارد.
یکی از عوامل حزبی با نام مستعار حمید بلوچ نوشته است؛ "برادران بلوچی داریم که از خود مایه می گذارند بدون اینکه کسی آنها را بشناسد".
او می گوید؛ من به کردستان رفتم و شیوه های مختلف مبارزه را آموخته ام. باید گفت وی دقیقا به چگونگی کارکرد و شیوه حزبی خود اشاره کرده است. کسانی که از خود مایه می گذارند و کسی آنها را نمی شناسد. یعنی مسموم سازی فضا، لجن پراکنی و دروغ نویسی در وبلاگ ها و وبسایت های بی نام و نشان در عین گمنامی و بی هویتی. اما وی به سابقه فعالیت های خود نیز اشاره می کند، رفتن به کردستان برای تقلید شیوه های مبارزاتی. تحریک و تهییج مردم و انحراف جامعه به سمت و سویی که بتوان نهایت استفاده را در جهت منافع حزبی نمود و برای پر کردن حساب های بانکی خود گزارش های موفقیت آمیز ماموریت ها را به اربابان شاه نشین ارائه کرد.
| نظرات شما (1)
No comments:
Post a Comment