بطور کلی، حاکمان اهل تسنن از روحیه مدارای بیشتری برخوردارند و حاضر هستند در شرایط اضطراری از قدرت کنار بروند و حاضر نیستند دست به کشتار بی رحمانه مردم خود بزن‌ند؛ در حالیکه حاکمان علوی و شیعه سوریه و ایران، حاضر ند دست به قتل عام بزن‌ند و ممالک خود را به تباهی بکشانند تا سر قدرت بمان‌ند. تلویزیون الجزیره گزارش داد که ۱۰۳ نفر فقط در روز جمعه بیست و دو آوریل در سوریه کشته شدند ولی در یمن از آغاز مبارزات تا کنون ۱۲۳ نفر کشته شده است. آنهم در وضعی که بیش از سه ماه است که تظاهرات بطور روزانه در این کشور ادامه یافته است. در تمام این مدت، وسایل ارتباط جمعی در یمن آزاد بودند و روزانه گزارش های خود را به جهان میفرستادند. در مصر و تونس هم همین طور بود. در ایران و سوریه وسایل ارتباط جمعی ممنوع هستند و تا آنجا که بتوان‌ند از زور و اسلحه و خشونت استفاده کرده و از کاربرد راهکارهای سیاسی پرهیز میکنند. رییس جمهوری یمن حاضر شده است که میانجیگری کشورهای شورای خلیج فارس را قبول کند و اکنون بحث روی جزییات خروج او متمرکز شده است. در بحرین که اکثریت شیعه هستند بی رحمی ایران و سوریه از سوی دولت سنی دیده نمیشود. تا زمان ورود هزار نفر از نیروهای امنیتی سعودی در بحرین، مدارای قابل توجهی از سوی این مملکت عربی نسبت به معترضان شیعه مشاهده میگردید. ولی همانطور که میدانید هنگامی که شهروندان سنی ایران در مناطق بلوچستان، کردستان و اهواز تظاهرات میکنند، با کشتار و سرکوب و سپس دستگیری و شکنجه و اعدام روبرو میگردند. کشتار و سر کوب مردم عرب ایران در چند روز پیش شاهد این ماجرا است. تفاوت دیگر در این دو فرهنگ، استفاده ابزاری از کلیه نهاد های جا افتاده در این ممالک است. رژیم های ایران و سوریه از تمامیت ارضی، اسلام، ملیت، وطن دوستی، حقوق بشر، دمکراسی و اخلاق برای حفظ قدرت و مشروع بودن خود و باطل بودن دیگران استفاده ابزاری مینمایند. مدارک سری هر دو رژیم که به بیرون درز نموده، به خوبی نشان میدهد که حاکمان هیچ گونه ایمان مذهبی و ملی ندارند ولی مردم را بنام انها شکنجه و اعدام میکنند. استفاده ابزاری از اصول و نهاد های مثبت موجب تباهی نسبتا کامل جامعه ایرانی شده است و کار را به آنجا کشانده است که هرچه مورد احترام جمهوری اسلامی است مورد تنفر مردم است. با تمام این جنایات، رژیم های سوریه و ایران خود را بر حق میدانند و با اطمینان به حقانیت خود، حق هر کسی را که در مقابل حق کشی انها بایستد، از پای در می آورند. تفاوت دیگری که در میان حاکمان سنی و شیعه وجود دارد استفاده از کلک و دروغ های عریان است. در یک بخشنامه سری درز شده به خارج، دولت سوریه به عوامل خود دستور میدهد که مردم و سایل ارتباط جمعی را منحرف کنند و در واقع به انها کلک بزن‌ند. برای مثال دستور میدهند که چون تلویزیون ها در سوریه حضور ندارند و از شاهدان عینی استفاده مینمایند، لذا، نیروهای امنیتی، باید بعنوان شاهدان عینی، خود را به تلویزیون ها معرفی کنند و حقایق را تحریف شده ارایه دهند. همانطور که نیروهای جمهوری اسلامی تقریبا در تمام رسانه ها نفوذ کرده اند و بنام مردم عادی، از رژیم ایران دفاع مکنند. تفاوت دیگر بین ایران و سوریه و بقیه کشور ها، انحصار طلبی انها در قدرت است. انها هیچ کس را در قدرت شریک نمیکنند ولی از هر کس که بتوان‌ند به مدت کوتاهی استفاده ابزاری مینمایند و لاجرم مسوول تمام جنایاتی هستند که در طول تاریخ خود مرتکب شده اند. با توجه به شناخت این دو فرهنگ، مردم ایران باید هوشیار باشند که راهکارهای مبارزاتی خود را به گونه ای تنظیم نمایند، که مجددا در دام جمهوری اسلامی و صد ها تن از ماموران آن در داخل و خارج کشور قرار نگیرند. سوریه در یک مرحله بحرانی قرار دارد و این بحران باتوجه به استمرار تظاهرات و روزانه شدن انها، هر روز شدیدتر میگردد. هر ضربه ای که به رژیم اسد بخورد، یک ضربه به جمهوری اسلامی به حساب می آید. بنا بر این، باید از مبارزات مردم سوریه با تمام قوا حمایت کنیم. با سرنگونی رژیم سوریه، مردم ایران شانس بیشتری برای سرنگونی جمهوری اسلامی خواهند داشت. جمهوری اسلامی آماده فروپاشی است. این بستگی به مردم ایران دارد که زمان انرا تعیین کنند و هیچ زمانی مناسب تر از زمان کنونی نیست. خاورمیانه آماده تغییر است. تمام جهان از این تغییرات پشتبانی میکند. ما باید در کنار دنیای عرب، فوریت ماموریت خود را درک کنیم و یک سری حرکت های دامنه دار و مستمر را آغاز کنیم و تا پایان جمهوری اسلامی ادامه دهیم. تاریخ این فرصت را بما داده است تا ما از آن چه گونه استفاده نمای‌یم.
No comments:
Post a Comment