خطرات تلويزيون سه بعدي
اين روزها تلويزيون هاي سه بعدي از محصولات جديد بازار هستند و شركت هاي مختلف تبليغات فراواني براي فروش تلويزيون هاي سه بعدي خود مي كنند و حتي در مراكز خريد از مردم مي خواهند براي امتحان اين تكنولوژي خاص، عينك هاي مخصوصي به چشم بزنند و براي يك بار هم كه شده، اين تكنولوژي را تجربه كنند.
آنچه سبب شد اين موضوع را براي بحث انتخاب كنيم، اخطار جديد شركت سامسونگ در رابطه با منع استفاده از اين محصول است. اين شركت با توجه به اين كه خود توليد كننده تلويزيون هاي سه بعدي است، به اين موضوع اشاره كرده كه نمي خواهد اين تكنولوژي جديد به جاي فراهم آوردن راحتي براي مخاطبان، آن ها را دچار آسيب كند.
به همين دليل، استفاده از آن را به كودكان، سالمندان، زنان باردار و مبتلايان به صرع و سكته توصيه نمي كند. اما دليل اين اخطار چيست؟
نتايج بررسي هاي گروهي از محققان نشان داده كه تماشاي تلويزيون سه بعدي مي تواند سبب بروز حالت تهوع، استفراغ و گرفتگي عضلات شود. تماشاي اين تلويزيون ها، فشار غيرمعمولي را به بدن وارد مي كند و به ميزان شديدي چشم ها و مغز را دچار آشفتگي و پريشاني مي كند و مي تواند باعث بروز حمله و غش در مبتلايان به صرع شود.
طرز كار تلويزيون سه بعدي
آيا تا به حال فكر كرده ايد كه چرا وقتي به اجسام واقعي نگاه مي كنيم آن ها را سه بعدي مي بينيم ولي تصوير همان اجسام در تلويزيون دوبعدي است؟ تنها تحريك محيطي كه باعث ايجاد تصاوير در مغز مي شود، نور است.
وقتي جسمي در دوردست قرار دارد، بازتاب شعاع هاي نوري كه از آن به چشم هاي ما مي رسد، با يكديگر موازي هستند. ولي وقتي همان جسم نزديك مي شود اين شعاع ها ديگر موازي نيستند. اين خطوط از اجسامي كه در نزديكي چشم ما هستند، به طور همگرا گسيل مي شوند و چشم ما براي ديدن آن ها بايد كمي تغيير حالت دهد.
هرچه يك شيء به ما نزديك تر مي شود، چشم 2 حركت طبيعي انجام مي دهد؛ اول اين كه كره چشم حركت دوراني به سمت بيني پيدا مي كند. دوم اين كه خميدگي چشم تحت فشاري قرار مي گيرد كه در اثر آن، شكل آن متناسب با وضعيت مي شود تا بتواند بر هدف تمركز كند.
اين تغييرات توسط مغز كنترل شده و ميزان تغييرات آن نيز ثبت مي شود. همين اطلاعات به مغز كمك مي كند تا فاصله اجسام تا چشم را تخمين بزند. ايده كليدي پخش تصاوير سه بعدي هم دقيقا از همين عملكرد مغز و چشم گرفته شده است. در تلويزيون سه بعدي سعي مي شود تصاويري ارايه شود كه براي هر چشم در محل متفاوتي قرار داشته باشد تا مغز آن ها را به صورت غيرمسطح و عمق دار تشخيص دهد. براي اين منظور از عينك هاي مخصوصي استفاده مي شود.
سردرد و سرگيجه
طبق تحقيقي كه اخيرا در هلث دي منتشر شده براي آن كه بفهميد چشمان سالمي داريد يا نه، كافي است يك فيلم سه بعدي تماشا كنيد. اگر با تماشاي فيلم سرتان گيج رفت، يعني چشمان تان هنوز سالم است.
در فيلم هاي سه بعدي براي ايجاد تصاوير با عمق متفاوت از عينك هاي مخصوص كمك مي گيرند كه هريك تصويري متفاوت براي هر چشم پخش مي كند.
تمركز هر چشم روي اين تصاوير متفاوت به اين معني است كه ميزان تقعر و نقطه تمركز هر چشم با ديگري نمي خواند و در نتيجه مغز در تحليل ثبت اطلاعات سردرگم مي شود. همين امر علت سردرد و سرگيجه است. از سوي ديگر برخلاف حالت طبيعي با نزديك شدن يك شيء به پرده سينما و تلويزيون، چشم به جاي دو حالت طبيعي توضيح داده شده تنها حالت اول يعني بازگشت كره چشم به سمت داخل را اجرا مي كند و اين امر سبب يك لحظه تاري موقت مي شود.
عوارض تلويزيون هاي سه بعدي براي تماشاچي
هرچه فاصله 2 دوربين حين فيلم برداري يك فيلم سه بعدي از هم دورتر باشد، عمق و ژرفاي فيلم نهايي بيشتر و در نتيجه فيلم موفقيت آميزتر خواهد بود. اين موضوع اگرچه به نفع كارگردان است اما هرچه فاصله 2 دوربين از هم بيشتر باشد، به هم پيوند دادن 2 نما براي تماشاچي سخت تر است. محققان مي گويند دليل اصلي درد و خستگي چشم در تماشاچيان فيلم هاي سه بعدي اين است كه بيننده 2 تصوير مبهم با فركانس بالاي 100 تا 200 هرتز يكي براي چشم راست و يكي براي چشم چپ را دريافت مي كند.
اين تصويرها به شكل متناوب براي چشم راست و چپ ارسال مي شود و چشم ها بايد مرتبا خود را با تنوع تصاوير وفق دهند. اين در حالي است كه مغز آن ها را به صورت پياپي جمع آوري كرده و سعي مي كند يك تصوير واحد تعريف كند. اين تضاد در كار مغز و چشم است كه سبب خستگي و استرس چشم و مغز مي شود.
متخصصان معتقدند تماشاي طولاني مدت و ناصحيح اين نوع فيلم ها مي تواند نه تنها سبب خستگي چشم، بلكه در طولاني مدت سبب مشكلات ديد شود. تماشاي اين گونه فيلم ها در كودكاني كه بينايي شان در حال تكامل است هم مي تواند مشكل ساز باشد.
چه بايد كرد؟
اگر مي خواهيد فيلم سه بعدي تماشا كنيد، در درجه اول بايد فاصله مناسب تا تلويزيون را رعايت و اتاق را تاريك كنيد. براي طولاني مدت نيز نبايد پاي برنامه تلويزيوني بنشينيد و بايد هر ازگاهي چند دقيقه به خود استراحت بدهيد.
عوارض چشمي تلويزيون هاي تازه وارد
نظر دكتر محمود بابايي چشم پزشك و عضو گروه چشم بيمارستان بقيه الله درباره اين تلويزيون ها:
نكته اي كه درباره اين تلويزيون هاي جديد بايد به آن توجه كرد، اين است كه ابزار استفاده از اين تلويزيون ها، به ويژه عينك هاي مخصوص مانند عينك هاي آفتابي بايد استاندارد باشند و در صورتي كه شيشه هاي آن ها دچار ايراد شود، فردي كه چشم سالمي هم دارد، دچار مشكل ديد خواهد شد.
از آنجا كه تلويزيون سه بعدي تكنولوژي جديدي است، ابتدا بايد آموزشي صحيح به مردم داده شود تا فاصله صحيح تماشاي تلويزيون در زمان استفاده رعايت شود.
نگاه كردن طولاني مدت به تلويزيون هاي سه بعدي مي تواند براي چشم خسته كننده باشد و سبب سردرد و سرگيجه شود. اين موضوع به ويژه در كودكان اهميت بيشتري پيدا مي كند.
آسيبي كه مي تواند به چشم كودكان وارد شود (از آنجا كه چشم هايي در حال تكامل دارند) بسيار بيشتر است؛ هرچند كه بعد از 25 سالگي، اين عوارض كاهش مي يابند. به هر حال، هر نوع استفاده نادرست از تلويزيون هاي سه بعدي در كودكان مي تواند سبب ناراحتي هاي چشمي، آستيگمات شدن و حتي حساسيت چشمي، پلك‌زدن هاي دايمي و قرمزي چشم ها شود.
آنچه سبب شد اين موضوع را براي بحث انتخاب كنيم، اخطار جديد شركت سامسونگ در رابطه با منع استفاده از اين محصول است. اين شركت با توجه به اين كه خود توليد كننده تلويزيون هاي سه بعدي است، به اين موضوع اشاره كرده كه نمي خواهد اين تكنولوژي جديد به جاي فراهم آوردن راحتي براي مخاطبان، آن ها را دچار آسيب كند.
به همين دليل، استفاده از آن را به كودكان، سالمندان، زنان باردار و مبتلايان به صرع و سكته توصيه نمي كند. اما دليل اين اخطار چيست؟
نتايج بررسي هاي گروهي از محققان نشان داده كه تماشاي تلويزيون سه بعدي مي تواند سبب بروز حالت تهوع، استفراغ و گرفتگي عضلات شود. تماشاي اين تلويزيون ها، فشار غيرمعمولي را به بدن وارد مي كند و به ميزان شديدي چشم ها و مغز را دچار آشفتگي و پريشاني مي كند و مي تواند باعث بروز حمله و غش در مبتلايان به صرع شود.
طرز كار تلويزيون سه بعدي
آيا تا به حال فكر كرده ايد كه چرا وقتي به اجسام واقعي نگاه مي كنيم آن ها را سه بعدي مي بينيم ولي تصوير همان اجسام در تلويزيون دوبعدي است؟ تنها تحريك محيطي كه باعث ايجاد تصاوير در مغز مي شود، نور است.
وقتي جسمي در دوردست قرار دارد، بازتاب شعاع هاي نوري كه از آن به چشم هاي ما مي رسد، با يكديگر موازي هستند. ولي وقتي همان جسم نزديك مي شود اين شعاع ها ديگر موازي نيستند. اين خطوط از اجسامي كه در نزديكي چشم ما هستند، به طور همگرا گسيل مي شوند و چشم ما براي ديدن آن ها بايد كمي تغيير حالت دهد.
هرچه يك شيء به ما نزديك تر مي شود، چشم 2 حركت طبيعي انجام مي دهد؛ اول اين كه كره چشم حركت دوراني به سمت بيني پيدا مي كند. دوم اين كه خميدگي چشم تحت فشاري قرار مي گيرد كه در اثر آن، شكل آن متناسب با وضعيت مي شود تا بتواند بر هدف تمركز كند.
اين تغييرات توسط مغز كنترل شده و ميزان تغييرات آن نيز ثبت مي شود. همين اطلاعات به مغز كمك مي كند تا فاصله اجسام تا چشم را تخمين بزند. ايده كليدي پخش تصاوير سه بعدي هم دقيقا از همين عملكرد مغز و چشم گرفته شده است. در تلويزيون سه بعدي سعي مي شود تصاويري ارايه شود كه براي هر چشم در محل متفاوتي قرار داشته باشد تا مغز آن ها را به صورت غيرمسطح و عمق دار تشخيص دهد. براي اين منظور از عينك هاي مخصوصي استفاده مي شود.
سردرد و سرگيجه
طبق تحقيقي كه اخيرا در هلث دي منتشر شده براي آن كه بفهميد چشمان سالمي داريد يا نه، كافي است يك فيلم سه بعدي تماشا كنيد. اگر با تماشاي فيلم سرتان گيج رفت، يعني چشمان تان هنوز سالم است.
در فيلم هاي سه بعدي براي ايجاد تصاوير با عمق متفاوت از عينك هاي مخصوص كمك مي گيرند كه هريك تصويري متفاوت براي هر چشم پخش مي كند.
تمركز هر چشم روي اين تصاوير متفاوت به اين معني است كه ميزان تقعر و نقطه تمركز هر چشم با ديگري نمي خواند و در نتيجه مغز در تحليل ثبت اطلاعات سردرگم مي شود. همين امر علت سردرد و سرگيجه است. از سوي ديگر برخلاف حالت طبيعي با نزديك شدن يك شيء به پرده سينما و تلويزيون، چشم به جاي دو حالت طبيعي توضيح داده شده تنها حالت اول يعني بازگشت كره چشم به سمت داخل را اجرا مي كند و اين امر سبب يك لحظه تاري موقت مي شود.
عوارض تلويزيون هاي سه بعدي براي تماشاچي
هرچه فاصله 2 دوربين حين فيلم برداري يك فيلم سه بعدي از هم دورتر باشد، عمق و ژرفاي فيلم نهايي بيشتر و در نتيجه فيلم موفقيت آميزتر خواهد بود. اين موضوع اگرچه به نفع كارگردان است اما هرچه فاصله 2 دوربين از هم بيشتر باشد، به هم پيوند دادن 2 نما براي تماشاچي سخت تر است. محققان مي گويند دليل اصلي درد و خستگي چشم در تماشاچيان فيلم هاي سه بعدي اين است كه بيننده 2 تصوير مبهم با فركانس بالاي 100 تا 200 هرتز يكي براي چشم راست و يكي براي چشم چپ را دريافت مي كند.
اين تصويرها به شكل متناوب براي چشم راست و چپ ارسال مي شود و چشم ها بايد مرتبا خود را با تنوع تصاوير وفق دهند. اين در حالي است كه مغز آن ها را به صورت پياپي جمع آوري كرده و سعي مي كند يك تصوير واحد تعريف كند. اين تضاد در كار مغز و چشم است كه سبب خستگي و استرس چشم و مغز مي شود.
متخصصان معتقدند تماشاي طولاني مدت و ناصحيح اين نوع فيلم ها مي تواند نه تنها سبب خستگي چشم، بلكه در طولاني مدت سبب مشكلات ديد شود. تماشاي اين گونه فيلم ها در كودكاني كه بينايي شان در حال تكامل است هم مي تواند مشكل ساز باشد.
چه بايد كرد؟
اگر مي خواهيد فيلم سه بعدي تماشا كنيد، در درجه اول بايد فاصله مناسب تا تلويزيون را رعايت و اتاق را تاريك كنيد. براي طولاني مدت نيز نبايد پاي برنامه تلويزيوني بنشينيد و بايد هر ازگاهي چند دقيقه به خود استراحت بدهيد.
عوارض چشمي تلويزيون هاي تازه وارد
نظر دكتر محمود بابايي چشم پزشك و عضو گروه چشم بيمارستان بقيه الله درباره اين تلويزيون ها:
نكته اي كه درباره اين تلويزيون هاي جديد بايد به آن توجه كرد، اين است كه ابزار استفاده از اين تلويزيون ها، به ويژه عينك هاي مخصوص مانند عينك هاي آفتابي بايد استاندارد باشند و در صورتي كه شيشه هاي آن ها دچار ايراد شود، فردي كه چشم سالمي هم دارد، دچار مشكل ديد خواهد شد.
از آنجا كه تلويزيون سه بعدي تكنولوژي جديدي است، ابتدا بايد آموزشي صحيح به مردم داده شود تا فاصله صحيح تماشاي تلويزيون در زمان استفاده رعايت شود.
نگاه كردن طولاني مدت به تلويزيون هاي سه بعدي مي تواند براي چشم خسته كننده باشد و سبب سردرد و سرگيجه شود. اين موضوع به ويژه در كودكان اهميت بيشتري پيدا مي كند.
آسيبي كه مي تواند به چشم كودكان وارد شود (از آنجا كه چشم هايي در حال تكامل دارند) بسيار بيشتر است؛ هرچند كه بعد از 25 سالگي، اين عوارض كاهش مي يابند. به هر حال، هر نوع استفاده نادرست از تلويزيون هاي سه بعدي در كودكان مي تواند سبب ناراحتي هاي چشمي، آستيگمات شدن و حتي حساسيت چشمي، پلك‌زدن هاي دايمي و قرمزي چشم ها شود.
No comments:
Post a Comment