سوغاتی از "سیب بزرگ" برای رهبر

کاملیا انتخابی فرد

روز چهارشنبه گذشته، آقای احمدی نژاد به یک گروه کوچکی که از اتاقهای فکری گوناگون آمریکا به دیدن وی در نیویورک رفته بودند گفت که شاید به زودی ایران به میز مذاکره بازگردد و تاکید ورزید که ایشان مسئول سیاستهای هسته ای و پاسخگو است. " گفتگو بین ما ( ایران و آمریکا) در عراق شروع شده بود و یکجانبه و از طرف آمریکایی ها متوقف شد. اگر این گفتگوها ادامه پیدا می کرد، بسیاری از مشکلات حل می شد. این دولت آمریکا بود که گفتگوها را قطع کرد." آقای احمدی نژاد در پاسخ به پرسش یکی از شرکت کنندگان متفکرین آمریکا این پاسخ درباره رابطه ایران با آمریکا این پاسخ را داد.

همه توقع این را داشتند که در مجمع عمومی سازمان ملل آقای احمدی نژاد یکبار دیگر سخنرانی جنجالی داشته باشد و همانطور که پیش بینی می کردند سخنرانی وی با دیگر سخنرانی های عمومی اش تفاوت چندانی نداشت. او در سه تئوری که برای حادثه یازده سپتامبر متصور شد، دخیل بودن دولت آمریکا برای حمایت از صهیونیست ها را در این فاجعه را بعید نداست.

اما سخنرانی عمومی رئیس جمهور ایران در افتاح شصت وپنجمین مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک با گفتگوهای دیگری که با گروههای کوچکتر در نیویورک داشت بسیار متفاوت به نظر می رسید. مانند نشستی که روز چهارشنبه با متفکران آمریکایی داشت. رفتار متفاوت داشتن رئیس جمهور ایران برای بسیاری که سعی داشتند بفهمند که واقعا در ایران چه اتفاقی در حال جریان است، سردرگم کننده بود.

آنچه که آقای احمدی نژاد در نشست های خصوصی تر و کوچکتر بر زبان می آورد با آنچه که در سخنرانی های بزرگ و عمومی می گوید تفاوت بسیار دارد.

در بین عموم، آقای احمدی نژاد فرد متفاوتی به نظر می رسد وقتی که از وی درباره رابطه ایران و آمریکا و انرژی اتمی پرسش می شود. بعد از شش سال بر سر قدرت بودن، خبرنگاران آموخته اند که در مصاحبه های مطبوعاتی و گفتگوهای خبری نمی توانند از وی پاسخ روشن و شفافی بگیرند به خاطر اینکه وی به خوبی می داند که چگونه از دادن پاسخ صریح طفره برود. این خصلت بخشی از شناخت جمعی درباره خصوصیات های محمود احمدی نژاد شده است. اما زمانی که وی با گروه کوچکتری روبرو می شود که این افراد متخصص و از غوغای مطبوعات بدور هستند، بگونه دیگری رفتار می کند.

چیزی که ما روزنامه نگاران از دوران اقامت یک هفته ای وی در شهر نیویورک آموختیم، این بود که رئیس جمهور ایران علاقه به داشتن گفتگو با اتحادیه اروپا و آمریکا بر سر برنامه هسته ای ایران دارد. اما شگفت انگیز تر از همه چیز اعتماد به نفس رئیس جمهور در گفتگو درباره بسیاری از مواردی بود که در گذشته ای نه چندان دور، تنها آیت الله علی خامنه ای می توانست درباره آن اظهار نظر کند. زمانی که روز چهارشنبه فردی از رئیس جمهور پرسید که چه کسی سیاستهای هسته ای ایران را تعیین می کند ، وی پاسخ داد، " متخصصین مشاوره های هسته ای خود را می دهند و پرسه تصمیم گیری بسیار روشن است." و بعد از آن ادامه داد:" بارها گفته ام که من مسئول و پاسخگوی سیاست هسته ای ایران هستم."

به نظر می آید که سخنرانی های عمومی محمود احمدی نژاد بیشتر شبیه به آن چیزی باشد که رهبر نشسته و منتظر در تهران توقع دارد. چرا که دسترسی رهبر به اخبار تنها محدود به تلویزیون و و افراد نزدیک به وی است که با او نشست و برخاست دارند. آقای خامنه ای می تواند رد محمود احمدی نژاد را تا آنجایی تعقیب کند که وی سخنرانی های عمومی نظیر سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل را در پیش رو داشته باشد و یا بخواهد در برنامه های تلویزیون ایران و یا شوهای معروفی مانند لری کینگ و یا چارلی رز شرکت کند که دیگران خبر آن را می توانند به رهبر برسانند.

خشنود کردن رهبر و حلقه منتصبین به وی شاید برای احمدی نژاد تامین کننده هدفی باشد که به توقع جمع و آنچه که مردم از او می خواهند را ترجیح می دهد. سخنرانی وی درباره حادثه یازدهم سپتامبر یک جنجال دیگری درست یکروز قبل از ترک آمریکا به پا کرد در حالی که توقع مردم از وی این بود که وی پیام عشق و دوستی مردم ایران را به دیگر کشورها برساند و وی فرصت قابل ملاحظه ای را از دست داد.

یکی از همراهان هیات نمایندگی ایران گفت که رئیس جمهور ایران در ساعت سخنرانی رئیس جمهور آمریکا در مجمع عمومی حاضر نشد به خاطر اینکه سال گذشته آقای احمدی نژاد در سالن حضور پیدا کرد اما هنگان سخنرانی ایشان، آقای اوباما در سالن حاضر نشد. " بسیار توهین آمیز بود اگر امسال رئیس جمهور ما بار دیگر به سخنرانی اوباما گوش می کرد و اوباما در جلسه بعداز ظهر حاضر نمی شد."

در مقابل چیزهایی که می بینیم هنوز آشکار و روشن نیست که چه زمانی احتمال و امکان آن وجود دارد که رئیس جمهور آمریکا با رئیس جمهور ایران با یکدیگر ملاقاتی داشته باشند. آقای احمدی نژاد طی یک هفته اقامت خود در شهر نیویورک، خود را بسیار در دسترس گروهها و مطبوعات گوناگون آمریکای قرار داد. به نظر می آمد که ایشان از هر فرصتی برای تغییر چهره خشنی که از ایران بعد از انتخابات سال گذشته به تصور کشیده شده بود استفاده کرد تا این تصویر سرکوب در جریان نا آرامی های تهران از ذهن غربی ها و مردم آمریکا پاک شود.

ملاقاتهای کثیر وی از چهره های فرهنگی و دانشگاهی، فعالین صلح و مذهبی گرفته تا روزنامه نگاران و استاد دانشگاهها متفکرین این تصور را در بسیاری به وجود آورد که شاید ایشان در نظر دارد که زمینه برای گفتگو با دولت آمریکا را فراهم کند. حتی رئیس جمهور آمریکا آقای باراک اوباما در سخنرانی خود در افتتاحیه مجمع عمومی سازمان ملل متحد قبل از آنکه آقای احمدی نژاد سخنرانی نماید، با لحنی آرامتر و پیوند دهنده سیاستمداران ایرانی را مخاطب قرار داد.

در این زمان به نظر می رسد که رئیس جمهور ایران موفق شد تا شهر نیویورک را سخنرانی خود در مجمع عمومی را به عنوان سوغاتی قابل پسند از شهر " سیب بزرگ" برای رهبر ایران به ارمغان برد. سوغاتی که بی شک رهبر را خشنود خواهد ساخت.

روزنامه انگلیسی زبان گازت- چاپ فاهره