کردهای سوریه مخالف بشار اسد و خواهان استقلال

برخودان بالو، یکی از کنشگران زن کرد در کنار پدرش

کردهای سوریه، ۸ درصد جمعیت کل این کشور را که بالغ بر ۲۲ میلیون نفر است، تشکیل می‌دهند. این اقلیت، با وجود داشتن مواضع گوناگون سیاسی، خواهان سرنگونی رژیم بشار اسد و به رسمیت شناختن حق استقلال خود در مناطق کردنشین است.

کردهای سوریه که بزرگترین اقلیت قومی این سرزمین را می‌سازند، اغلب در مناطق نفت‌خیز مرزهای ترکیه و عراق سکونت دارند. این اقلیت همواره مورد تبعیض دولت‌های عرب‌تبار سوری قرار گرفته‌اند. اغلب گروه‌های فعال کرد، با وجود داشتن خط مشی سیاسی گوناگون، مخالف رژیم بشار اسد و خواهان استقرار دموکراسی و استقلال کردها در این مناطق هستند.

کردستان خود مختار

برخودان بالو، یکی از کنشگران زن کرد، که از سال ۲۰۰۵ در اردوگاه پناهندگان واقع در مرز سوریه ـ عراق زندگی می‌کند، نسبت به آینده‌ی اقلیت کرد پس از سرنگونی دولت بشار اسد چندان خوش‌بین نیست. او معتقد است که نیروهای اپوزیسیون سوریه که از سوی اسلام‌گرایان رهبری می‌شوند، در آینده از خواست‌های استقلال‌طلبانه‌ی کردها پشتیبانی نخواهد کرد. او ‌در این رابطه می‌گوید: «پس از جدایی سوریه از فرانسه و کسب استقلال، دولت‌های عربی حقوق حقه‌ی کردها را به رسمیت نشناختند. این دولت‌ها از "جدایی‌طلبان" واهمه داشتند. ما می‌دانیم که پس از سقوط رژیم بشار اسد، باید در راه استقلال خود تلاش کنیم. ما کردستان را آزاد خواهیم کرد.»

از نظر بالو، "آزادی کردستان" به معنای خودمختاری کردها درچارچوب دولت سوریه است. این شعار ولی می‌تواند، به عنوان "جدایی از سوریه" نیز تفسیر شود؛ امری که نگرانی بسیاری از عرب‌های سوریه را برمی‌انگیزد.

نجیب شوکار، بنیان‌گذار و مدیر "دفتر مشاوره‌ی اقتصادی SCB " در دمشق در این راستا می‌گوید: «ما مسئله‌ی کردهای سوریه را نمی‌توانیم از مسئله‌ی کردهای ایران و عراق جدا کنیم. استقلال‌خواهی کردها به چه معناست؟ آیا این خواست به آن‌جا می‌انجامد که کردها در ۲۰ ـ ۳۰ سال آینده بخواهند دولت مستقل خود را در جنوب ترکیه، در شمال عراق یا در شمال سوریه تشکیل دهند؟»

"جدایی بینداز و حکومت کن"

برخی از گروه‌های فعال کرد معتقدند که دولت‌های سوریه به بهانه‌ی "ترس از جدایی‌طلبی"‌، همواره سیاست "جدایی بینداز و حکومت کن" را اعمال کرده‌اند. حسن صالح، یکی از رهبران "حزب یکیتی" ( حزب اتحاد کُرد) که مبارزات این اقلیت را در سوریه رهبری می‌‌کند، می‌گوید، سران ۱۲ حزب کردهای سوریه سیاست "جدایی‌طلبی" را رد می‌کنند.

صالح می‌گوید، دولت‌های سوریه همواره این تفکر را در میان عرب‌ها رواج داده‌اند که "کردها خواهان جدایی و از این‌رو تهدیدی برای عرب‌ها و حکومت هستند." او می‌افزاید: «این سیاست حاکم رژیم، اغلب باعث درگیری و تنش میان عرب‌ها و کردها شده است.»

دخالت نظامی غرب

احزاب و گروه‌های کرد در سوریه که با رژیم بشار اسد مبارزه می‌کنند، اغلب تعاریف و راه‌کار‌های متفاوتی از سیستم پارلمانی و چگونگی برگزاری انتخابات آزاد دارند. برخی از آن‌ها، به ویژه کسانی‌ که در تبعید بسر می‌برند، خواهان دخالت نظامی غرب، (شبیه مورد لیبی) هستند. برخودان بالو، از نظریه‌ی "دخالت محدود"، به معنای "ايجاد منطقه‌ی پرواز ممنوع بر فراز سوریه" دفاع می‌کند. او می‌گوید: «خواست من به عنوان یک کرد سوریه، ایجاد منطقه‌ی پرواز ممنوع است؛ ولی نه به‌طور مستمر، بلکه تا زمانی که دولت سوریه سقوط کند.»

حسن صالح که در تبعید به سر می‌برد، معتقد است که چنین دخالتی، خطرناک است: «ايجاد منطقه‌ی پرواز ممنوع بر فراز سوریه، باعث می‌شود که مردم بی‌گناه بیشتر رنج بکشند و خون بیشتری بریزد، مثل مورد عراق». صالح می‌افزاید: «به این دلیل ما از این گونه اقدامات پشتیبانی نمی‌کنیم.» او معتقد است که دخالت نظامی غرب، سرانجام به انتصاب "رهبری مورد تأئید نیروهای خارجی به‌ جای اسد"، منجر می‌شود. او می‌گوید: «مردم سوریه ولی خواهان دموکراسی هستند، نه جابجایی دیکتاتورها.»

FF/AA

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,15518527,00.html?maca=per-rss-per-all-1491-rdf