فاچافچی

Faramarz Bakhtiar

هرگاه فردی بدون وابستگی به دولت ؛ در مناطق مرزی ؛اقدام به وارد کردن اجناسی بکند ؛ از طرف دولت برچسب فاچافچی به او زده میشود و مستحق مجازات های سنگین . اگر تجار وابسته به دولت میلونها تن شکر وارد کنند اشکالی ندارد ؛ اما اگر یک هموطن شریف بلوچ یک کیسه شکر وارد کند ؛قاچاقچی است و مستوجب شدید ترین کیفر . قاچاقچیان اصلی ارز و طلا و ابزار شکنجه و جنگ افزار ؛ به ثروتهای ملیاردی دست یافته اند و در تهران آزادانه در برجهای خود زندگی میکنند ؛ اما یک هموطن کرد ما با مدرک لیسانس ؛ اگر یک صندوق اسباب بازی از کردستان عراق به کول خود بکشد و به کردستان ایران بیاورد؛ جان خودرا از دست میدهد و هدف گلوله تک تیر اندازان سپاه قرار میگیرد .برای حل این معضل اقتصادی ؛ باید بازار های مشترک در مناطق مرزی ایران ایجاد شود و تجار محلی آراد باشند به داد وستد بپردازند . گرده دوم ؛ به جرم مخل نظم وافدام علیه (امنیت ملی)؛ اعدام میشوند . در کشوری که حاکمیت ملی وجود ندارد ؛ هیچ چیز ملی نمیباشد و همه چیز دولتی است . در حقیقت دولت برای حفظ موجودیت خود ؛ اقدام به کشتن این جوانان میکند . مورد سوم که مهمترین و بیشترین اعدامها را شکل داده است ؛ برچسب و اتهام (تجزیه طلبی) است . با گسترش مبارزات هویت طلبانه به عنوان گفتمان سیاسی برتر و اندیشه نوین مبارزاتی در بین ملیتهای محروم ایران؛ جوانان ما در مناطق ملی بلوچستان ؛لرستان ؛کردستان ؛عربستان ؛آذربایجان و ترکمنستان به دنبال مطالبات معوقه خود میباشند و خواستار محرومیت زدایی و توسعه و آبادی سرزمینهای خود هستند . با شکست ایدئولوژیهای جهان شمول و شکست اسلام سیاسی در تمام رمینه های اقتصادی ؛اجتماعی و اخلاقی ؛ و با توجه به بحران هویتی در جامعه و عدم مشارکت سیاسی ملیتها در تصمیم گیریهای سیاسی ؛ اندیشه نوین هویت طلبی در ایران رشد تصاعدی پیدا کرده است و موجودیت حکومت تک زبانی ؛ تک ملیتی ؛ تک مذهبی را به مخاطره افکنده است .دولت مرکزی به جای حل مساله ملی ؛اقدام به پاک کردن صورت مساله کرده است و با اجرای اعدامهای فله ای از جوانان هویت طلب ؛ به ارعاب و ترور دولتی متوصل شده است .در ادبیات سیاسی جکومت اسلامی ؛ انسان آزاده و سر افراز بودن جرم محسوب میشود ؛ با هویت بودن و انقیاد ناپذیر بودن جرم است و همه باید تن به انقیاد و بردگی فکری بدهند تا از آسیب دولت در امان باشند .این اعدامها دنباله تیربارانهای دهه 1330 میباشند که سحرگاهان در زندان قصر تهران صورت میگرفت و ناله مرغان سحر راهم در آورده بود . قربانیان تیربارانها هم نحبگان و رجل سیاسی ایلات و عشایر بودند که تن به انقیاد دیکتاتوری نوین نمیدادند و در مقابل پروژه آسیمیلاسیون دولت نظامی جدید مقاومت میکردند و خواستار حفظ انجمنهای ایالتی و پلورالیسم سیاسی بودند . امروزه هم شاهد ادامه آن مبارزات میباشیم و این 500 اعدام اخیر که صورت گرفته است ؛ همه اعدام شدگان متعلق به ملیتهای کرد؛عرب و بلوچ بوده اند . در واقع ملیتها قربانیان اصلی اعدامها میباشند و این ناهنجاریهای اجتماعی که امروزه ما دچار ان هستیم ؛ ریشه در ندانم کاریهای دولتهای گذشته دارد که شرایط و ساختار سیاسی را بدون توجه به ساختار اجتماعی ایران برقرار کردند .