در هر گوشه از سیستان و بلوچستان آدمهایی هشتند که اگر چه مورد بی مهری و جفای دولت ها و جامعه قرار گرفته اند، اما به عشق هنر و فرهنگ و ادبیات زنده اند و هنوز هم می نویسند و قلم می زنند و برخی نیز که نمی نویسند حافظه شان گنجینه ای از اشعار، داستانها و تاریخ این سرزمین است. زمانی در سرباز بلوچستان با دوستی به نام عبدالوهاب ایراندوست آشنا شدم که می گفت آثار بسیاری درباره تاریخ و ادبیات بلوچستان را گردآوری کرده اما امکان چاپشان را نیافته است.
استاد عبدالحمید و ایوب ایران نژاد از جمله کسانی هستند که سالهاست در زمینه ادبیات زبان بلوچی فعالیت می کنند و قطعا کارهای ارزشمندی دارند که باید مورد حمایت قرار بگیرد تا برای عموم قابل استفاده باشند.
غلامحیدر کزوری، امیری، عبدالواحد برهانی در ایرانشهر، ملا چمل و عبدالحکیم بهار و علی بخش دشتیاری، تاج محمد طائر رئیسی و دهها دوست ادیب دیگر در چابهار، حسن یادگارزاده و سیما سردارزهی در زمینه هنر، عبدالسلام بزرگزاده در زمینه فرهنگ و هنر و ادبیات و دیگر عزیزانی که نامشان را اکنون به خاطر ندارم یا نمی شناسم.
یادم می آید که زمانی از زهک معلم گرانقدری به نام عبدالغیاث مینگل برایم افسانه های زیبای بلوچی را به زبان بلوچی می فرستاد. نه فقط ادبیات دلنشینی داشت بلکه از اصیل ترین و قدیمی ترین واژه های زبان بلوچی که برخی از آنها به فراموشی سپرده شده اند استفاده می کرد و به آن تسلط داشت.
اینگونه افراد در محیط زندگی ما هستند اما یا آنها را نمی شناسیم یا قدرشان را نمی دانیم.
پیشنهاد می کنم هر یک از دوستان، اندیشمندان، نویسندگان، شعرا و ادبا و داستان سرایان و هنرمندان اطراف خود را شناسایی کرده و آنها را به ما بشناسانند. از طریق معرفی این افراد راهی برای حمایت از آنان و آثارشان پیدا کنیم و نگذاریم بخش بزرگی از گنجینه ارزشمند فرهنگی ما به دلیل سهل انگاری و بی توجهی به فراموشی سپرده شود.
استاد عبدالحمید و ایوب ایران نژاد از جمله کسانی هستند که سالهاست در زمینه ادبیات زبان بلوچی فعالیت می کنند و قطعا کارهای ارزشمندی دارند که باید مورد حمایت قرار بگیرد تا برای عموم قابل استفاده باشند.
غلامحیدر کزوری، امیری، عبدالواحد برهانی در ایرانشهر، ملا چمل و عبدالحکیم بهار و علی بخش دشتیاری، تاج محمد طائر رئیسی و دهها دوست ادیب دیگر در چابهار، حسن یادگارزاده و سیما سردارزهی در زمینه هنر، عبدالسلام بزرگزاده در زمینه فرهنگ و هنر و ادبیات و دیگر عزیزانی که نامشان را اکنون به خاطر ندارم یا نمی شناسم.
یادم می آید که زمانی از زهک معلم گرانقدری به نام عبدالغیاث مینگل برایم افسانه های زیبای بلوچی را به زبان بلوچی می فرستاد. نه فقط ادبیات دلنشینی داشت بلکه از اصیل ترین و قدیمی ترین واژه های زبان بلوچی که برخی از آنها به فراموشی سپرده شده اند استفاده می کرد و به آن تسلط داشت.
اینگونه افراد در محیط زندگی ما هستند اما یا آنها را نمی شناسیم یا قدرشان را نمی دانیم.
پیشنهاد می کنم هر یک از دوستان، اندیشمندان، نویسندگان، شعرا و ادبا و داستان سرایان و هنرمندان اطراف خود را شناسایی کرده و آنها را به ما بشناسانند. از طریق معرفی این افراد راهی برای حمایت از آنان و آثارشان پیدا کنیم و نگذاریم بخش بزرگی از گنجینه ارزشمند فرهنگی ما به دلیل سهل انگاری و بی توجهی به فراموشی سپرده شود.
No comments:
Post a Comment