Long live free and united Balochistan

Long live free and united Balochistan

Search This Blog

Translate

تعداد کودکان بازمانده از تحصیل رو به افزایش است

تعداد کودکان بازمانده از تحصیل رو به افزایش است

به‌گزارش گروه دریافت خبر خبرگزاری خانه ملت، حمیدرضا پشنگ عضو کمیسیون عمران و نماینده مردم خاش، میرجاوه، نصرت‌آباد، نوک‌آباد، کورین و ایرندگان در مجلس شورای اسلامی، در گفت‌وگو تفصیلی با نشریه مندیل به تشریح مشکل‌های کوکان منطقه برای تحصیل پرداخته است، که در ذیل می‌خوانید.

با شروع سال تحصیلی فکر می‌کنید بزرگ‌ترین مشکل دانش‌آموزان حوزه انتخابیه شما چیست؟
عدم ‌دسترسی به فضای آموزشی بزرگ‌ترین مشکلی است که دانش‌آموزان با آن روبه‌رو هستند یکی از نکات مهم برای تحصیل دسترسی به مدرسه است وقتی فاصله مدرسه از خانه دانش‌آموزان روستایی زیاد باشد علت‌های متفاوتی آن‌ها را از تحصیل باز خواهد داشت، پراکندگی روستاها و حضور جمعیت دانش‌آموزی در آن‌ها نیازمند یک برنامه‌ریزی دقیق برای جلوگیری از بازماندگی تحصیلی کودکان روستایی است.
'
این پراکندگی موجب شده که روستاها فاقد مدرسه باشند؟
آموزش و پرورش نتوانسته در هر روستا یک مدرسه داشته باشد و در واقع یک روستا به‌عنوان مرکز انتخاب شده و روستاهای اطراف می‌بایست کودکانشان را به مدرسه‌ای بفرستند که با روستایشان فاصله دارد، همین مهم‌ترین عامل برای بازماندگی از تحصیل دانش‌آموزان است.

فاصله این روستاها از مدرسه چقدر است؟
در برخی موارد این فاصله به ۱۲-۱۰ کیلومتر می‌رسد وقتی فاصله زیاد شد خانواده‌ها از رفت‌وآمد فرزندان‌شان به مدرسه ممانعت می‌کنند البته به شکل منطقی هم این امکان برای دانش‌آموزان وجود ندارد که هر روز ۲۰ تا ۲۵ کیلومتر مسافت را طی کنند تا راهی مدرسه شوند، به‌ویژه این ‌که کلاس اولی‌ها تنها هفت سال سن دارند و از عهده طی این مسافت برنخواهند آمد.

یعنی وضعیت نقطه‌یابی مدارس در حوزه انتخابیه شما متناسب با جمعیت دانش‌آموزی نیست؟‌
ما بهتر است به این نکته توجه کنیم که همه کودکان باید از حق تحصیل برخوردار باشند، ‌تعداد کم و زیاد نسخه‌های متفاوتی را لازم دارد، ‌قرار نیست اگر در یک روستا سه دانش‌آموز وجود دارند آن‌ها را از تحصیل محروم کنیم و تنها به روستاهایی که تعداد دانش‌آموزان بیشتری دارند بپردازیم، به هر حال هوشمندی ایجاب می‌کند که ما نسخه‌ای بپیچیم که همه دانش‌آموزان را در بر بگیرد.
جمع شدن مدارس کپری به‌عنوان یک افتخار بزرگ برشمرده شد، فکر می‌کنید با جمع شدن این نوع مدارس مشکلی از مشکل‌های دانش‌آموزان حل شده است؟

ما جشن کپرزدایی داشتیم به این معنی که مدارسی را که در کپر مستقر بودند برچیدند منتها به طور عملی تنها صورت مسئله پاک شده است و بسیاری از مدارس که در کپر بوده هم‌اکنون خانه مردم دایر شده است به‌طور مثال یک خانه روستایی پذیرایی‌اش را در اختیار مدرسه قرار داده است یعنی وزارت آموزش و پرورش به جای یک مدرسه کپری نتوانسته محیط آموزشی بسازد تنها کپر را برچیده و یک اتاق از یک خانه روستایی را به مدرسه تبدیل کرده است.

یعنی محیط آموزشی به طور عملی وجود ندارد، و این مدرسه‌ها بخشی از خانه‌های مردم هستند؟
بله به‌طور عملی مکان آموزشی وجود ندارد، کپرهای سابق هر چند به‌نظر کارشناسان محیط‌های مناسبی برای تشکیل کلاس درس نبوده‌اند اما به هر حال محیط آموزشی به حساب می‌آمده‌اند حال آن‌ که اتاق یک خانه روستایی هم هیچ‌ یک از مؤلفه‌های یک محیط آموزشی را ندارد.

قرار بود به جای هر کلاس کپری یک کلاس با استانداردهای مورد قبول ساخته شود؟
به نظر می‌رسید این بهترین راه‌حل باشد اما در بسیاری از مناطق هم که گفته شده فضای آموزشی ساخت می‌شود طرح‌‌ها نیمه کاره مانده است و در واقع‌ مدرسه‌ها کد دارند یعنی در آمار آموزش و پرورش و روی کاغذها وجود دارند ولی ساختمان مدرسه‌ای وجود ندارد و این مشکل‌ها زیادی را در پی خواهد داشت حدود ۲۵ طرح‌ نیمه تمام در حوزه انتخابیه من هست که ناتمام مانده است.
وزارت آموزش و پرورش وعده داده که دوهزار فضای آموزشی را تا پایان مهرماه آماده بهره‌برداری خواهد کرد، ۲۵ طرح 

آموزشی حوزه انتخابیه شما هم در این گروه جای دارد؟

فکر نمی‌کنم که تا آخر مهر هم این طرح‌‌ها به جایی برسد، سال تحصیلی شروع شده است و دانش‌آموزان می‌بایست به همان کیفیت سال گذشته به تحصیل ادامه دهند طرح‌‌های مدرسه‌سازی که در گام‌های نخست هستند هرگز تا پایان مهر به سرانجام نخواهند رسید.
بزرگ‌ترین مشکلی که سرراه ساخت این مدارس وجود دارد به نظرتان چیست؟
در برنامه چهارم سالی یک‌هزار میلیارد تومان برای بازسازی و نوسازی مدارس بودجه در نظر گرفته شده بود که در برنامه پنجم هم نمایندگان مجلس این ردیف بودجه‌ای را در برنامه گنجانده‌اند ولی برای جذبش برنامه دقیقی که می‌بایست از سوی آموزش و پرورش ارائه شود وجود ندارد بسیاری مدارس هستند که پنج سال است مصوب شده ولی هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است در مرحله کلنگ‌زنی هم قرار نگرفته‌اند.

یعنی بی‌برنامگی آموزش و پرورش به‌طور عملی به مشکل‌ها دامن زده است؟
به هر حال وقتی بودجه قابل توجهی داریم و نیازمند اجرای طرح‌‌ها هستیم می‌بایست وزارت ‌آموزش و پرورش به‌عنوان متولی این کار با ارائه یک برنامه عملی مشکل استان‌های کشور را حل کند، وقتی دولت و مجلس مصمم هستند که مشکل فضای آموزشی کشور حل شود و در شرایطی که بودجه قابل توجهی هم برای انجام این کار در نظر گرفته شده حلقه مفقوده این ماجرا نداشتن یک برنامه منسجم است که وظیفه طراحی آن بر عهده وزارت آموزش و پرورش است./

http://www.takkoohnews.blogsky.com/1390/07/13/post-264/

No comments:

Post a Comment