عصر ايران : روز گذشته رئيس انجمن صنفي دفاتر خدمات مسافرت هوايي اعلام كرد كه پس از سانحه هوايي اخير لهستان و براساس ابلاغيه اخير ياتا، استفاده از هواپيماهاي توپولف 154 در تمامي كشورهاي جهان غير قانوني اعلام شد.
به گزارش «جهان صنعت»، محمدحسن كرماني، رئيس انجمن صنفي دفاتر خدمات مسافرت هوايي در گفت‌وگو با موج با اشاره به اظهارات اخير وزير راه‌وترابري در رابطه با حذف هواپيماهاي توپولف 154 در كشور اذعان داشت: حذف هواپيماهاي فوق در شركت‌هاي هواپيمايي نيازمند رديف اعتبار جداگانه‌اي است.
وي در بخش ديگري از سخنان خود با اشاره به تحريم‌هاي صورت گرفته عليه ناوگان هوايي ايران طي سال‌هاي گذشته خاطرنشان ساخت: در صورت تامين اعتبار ايران مي‌تواند نسبت به خريد هواپيماهاي نو غربي در كشور اقدام كند.
اعتبار جداگانه بدهيد
وي با تاكيد بر لزوم ارتقاي ايمني ناوگان هوايي ايران گفت: دولت جمهوري اسلامي ايران در زمينه ارتقاي ناوگان ايمني بايد به شركت‌هاي هواپيمايي اعتبارات جداگانه‌اي را تخصيص دهد.
رئيس انجمن صنفي دفاتر خدمات مسافرت هوايي اجراي سياست هدفمندسازي يارانه‌ها را موجب افزايش ظرفيت ناوگان هوايي ايران عنوان كرد و خاطرنشان ساخت: در صورت آزادسازي نرخ بليت هواپيما ظرفيت ايمني ناوگان هوايي ايران ارتقا خواهد يافت.
به گفته رئيس انجمن صنفي شركت‌هاي هواپيمايي، نرخ بليت هواپيما در ايران از استاندارد‌هاي جهاني به ميزان 50 تا 60 درصد كمتر است.
از آنجا كه ما يا جزو همه جهان نيستيم يا همه جهان را به هيچ مي‌انگاريم كماكان ارابه‌هاي روسي مردممان را به كام مرگ مي‌فرستند و كسي هم عين خيالش نيست.
البته وزير راه‌وترابري در ابلاغيه‌اي از تمامي ايرلاين‌ها خواست اين هواپيما را از ناوگان خود خارج كنند اما رئيس سازمان هواپيمايي كشوري از اين ابلاغيه استفاده كرده و اخيرا اقدام به تحت فشار گذاشتن تنها يك ايرلاين كرده است.رضا نخجواني شخصا دستور داد پنج هواپيماي توپولف 154 كه در اجاره تابان بودند گراند (زمين‌گير) شوند. اين در حالي است كه همزمان چند ايرلاين ديگر به ويژه ايران ايرتور نيز از اين هواپيما در ناوگان خود استفاده مي‌كنند.
اگرچه نفس خروج توپولف از ناوگان هوايي ايران اقدامي مثبت است كه بايد براي آن از وزير راه تشكر شود اما سياست يك بام و دو هواي سازمان هواپيمايي اين عمل مثبت را زير سوال برده و بار ديگر پرونده اختلاف نخجواني با عبدالله‌پور، مديرعامل تابان را از بايگاني رسانه‌ها بيرون مي‌كشد.
سابقه درگيري‌هاي اين دو به زماني بر مي‌گردد كه نخجواني، مديرعامل كيش‌اير بود. پس از آنكه او به سازمان هواپيمايي آمد با كاهش پروازهاي تابان به كيش و دادن آن پروازها به كيش‌اير به استفاده از جايگاه سازماني خود پرداخت تا در گام بعدي مجوز پروازهاي تابان را روزانه صادر كند.
صدور مجوزهاي روزانه
آنها كه در صنعت هوايي دستي دارند مي‌دانند صدور مجوز روزانه براي پروازها چه فشار رواني فوق‌العاده‌اي را براي يك ايرلاين پديد مي‌آورد و تا چه حد مي‌تواند بر عملكرد آن تاثير بگذارد.
اما ماجرا با سيلي نواخته شده از سوي نخجواني به عبدالله‌پور در كميسيون عمران وارد فاز تازه‌اي شد و اگر چه پس از آن نخجواني اعلام كرد روي همديگر را بوسيديم و اختلافي نداريم اما كيست كه نداند هيچ كدام از اين دو نفر حتي حاضر به تحمل سايه ديگري هم نيستند؟
اما دست روزگار فعلا نخجواني را بر كرسي رياست سازمان هواپيمايي نشانده و كسي را ياراي مقابله با او نيست چه آنكه جايگاه سازماني‌اش اين اجازه را مي‌دهد تا هر چه خواست انجام دهد و مديران عامل ايرلاين‌ها هم قادر نباشند اعتراض كنند.
اما ناكارآمدي‌هاي رئيس تازه از راه رسيده و كم سن و سال سازمان هواپيمايي كشوري به اينجا خاتمه نمي‌يابد. او در نامه‌اي به مراجع بين‌المللي خواستار تعويق برخي بازرسي‌هايي شده كه قرار بود ارديبهشت‌ماه از صنعت هوايي ايران به عمل آيد و اين امر خود نشان از تحقير ايران در مجامع بين‌المللي دارد. حالا همه دنيا فهميده‌اند ما در ايران و صنعت حمل‌ونقل هوايي كشورمان آنقدر مصيبت داريم كه عاجزانه مي‌خواهيم براي مواجه نشدن با محدوديت‌هاي بين‌المللي تاريخ بازرسي‌ها را به تعويق بيندازند.
بالاخره تحريم با ما چه مي كند
جالب آنجاست وقتي براساس قوانين بين‌المللي پروازهايمان به اروپا محدود مي‌شود از وزير و وكيل گرفته تا مديرعامل ايرلاين و كارشناس همه دچار توهم توطئه مي‌شوند و ناكارآمدي‌هايشان را به گردن دشمني‌هاي غرب با ايران مي‌اندازند و چنان مظلوم‌نمايي مي‌كنند كه اگر تا به حال سوار هواپيماهايشان نشده باشيد قطعا تقاضاي دستمالي مي‌كنيد تا براي مظلوميت آنان اشكي بريزيد و مسئولان ما متاسفانه عادت كرده‌اند اگر هرجا به مشكل برخوردند پاي آمريكاي جهانخوار و غرب مستكبر را وسط بكشند اما اين سناريو آنقدر نخ نما شده كه امروز ديگر كسي به سختي باور مي‌كند تمام ناكامي‌ها تقصير ديگران باشد.
در دشمني‌هاي غرب با كشور مستقلي چون ايران شكي نيست اما سوال تلخ اينجاست كه چطور وقتي به پيشرفتي مي‌رسيم همه با هم مي‌گوييم، تحريم‌ها و دشمني‌ها ما را قدرتمندتر مي‌كند اما پاي ناكامي‌ها كه مي‌افتد همه دم از دشمني مي‌زنند كه چنين و چنان شد و فاينانس‌هايمان را بستند و دشمني كردند.
ياد دايي‌جان ناپلئون به خير....
No comments:
Post a Comment