تمامیت ارضی، رمزاتحاد فرزندان ملت حاکم
ترکیب دفاع از تمامیت ارضی کشور یکی از ترکیباتی است که دیرزمانی است وارد ادبیات سیاسی ایران شده است. گرچه ازاین ترکیب در نگاه اول تنها مفهومی همسو با دفاع از مرزهای کشوردر برابر تهدیدات خارجی استنباط می شود، اما با درنگ و تاملی کوتاه در موراد گسترده و مختلف بکارگیری ومعنای مستتردر آن به این نتیجه می رسیم که این ترکیب جز نفی ابتدایی ترین حقوق انسانی ملیت های غیرفارس، دربرگیرنده مفهوم دیگری نیست.
ترکیب "دفاع از تمامیت ارضی کشور" یکی از ترکیباتی است که دیرزمانی است وارد ادبیات سیاسی ایران شده است. گرچه ازاین ترکیب در نگاه اول تنها مفهومی همسو با دفاع از مرزهای کشوردر برابر تهدیدات خارجی استنباط می شود، اما با درنگ و تاملی کوتاه در موراد گسترده و مختلف بکارگیری ومعنای مستتردر آن به این نتیجه می رسیم که این ترکیب جز نفی ابتدایی ترین حقوق انسانی ملیت های غیرفارس، دربرگیرنده مفهوم دیگری نیست. نگاهی به موارد بکارگیری این ترکیب دراحکام صادره از سوی بیدادگاهای حکومت های شاهنشاهی و جمهوری اسلامی علیه فعالان حقوق بشر ملیت های تحت ستم ایران، گویا و اثبات کننده این حقیقت است که دفاع از تمامیت ارضی کشوردر برابرتهدیدات خارجی، تنها بخش ناچیزی از مفهوم این ترکیب را به خود اختصاص داده است. جکومت های شاهنشاهی و جمهوری اسلامی در طول حاکمیت خود دهها هزارنفر از فرزندان ملیت های غیر فارس و به ویژه ملت کرد را تنها به اتهام واهی و انتزاعی اقدام علیه تمامیت ارضی کشور اعدام و یا زندانی کرده اند. این مجازاتها شامل کمترین فعالیت سیاسی، برای مثال خواندن یک شبنامه یا یک بیانیه گروههای سیاسی مخالف حکومت، تا دفاع مشروع ملیت ها غیر فارس در برابر سرکوب وحشیانه نیروهای نظامی دولت مرکزی را شامل می شود.
در سی سال گذشته در راستای نزدیکی نیروهای اپوزسیون جمهوری اسلامی تلاش های زیادی صورت گرفته است. بخش زیادی از این نیروها شامل احزاب و سازمانهای ملیت های غیرفارس در چهارچوب کنگره ملیت های ایران فدرال به توافقاتی دست یافته اند. گرچه شعار اصلی این کنگره به طور روشن و بی پرده، برقراری حکومتی دمکراتیک و فدرال در چهارچوب مزرهای کنونی ایران است اما با کمال تاسف شاهد ان هستیم که تا به حال هیچیک از نیروهای سراسری و به طورمشخص هیچکدام از احزاب و سازمانهای ملت حاکم در این ائتلاف شرکت نکرده اند. عدم شرکت در این ائتلاف که برپایه دواصل اساسی دمکراسی و فدارلیسم برای اینده ایران بنا شده است می تواند نشانگر عدم اعتقاد وباور نیروهای سراسری به ابتدائی ترین حقوق ملیت های غیرفارس باشد.
اعتراضات گسترده مردم در تهران و شمار دیگری از شهرهای بزرگ به نتایج انتخابات و رادیکالتر شدن این اعتراضات تا حد مخالفت کامل با تمامیت حکومت جمهوری اسلامی سبب شده است که گروهها و سازمانهای سیاسی اپوزسیون سراسری با انتشار بیانیه های مختلفی، پیشنهادات و خط مشی سیاسی خود را برای اینده سیستم سیاسی ایران اعلام کنند. یکی از بندهای اصلی و مشترک تمامی این بیانیه ها تاکید بر حفظ تمامیت ارضی کشور است. سئوال اساسی که در این میان قد علم می کند این است که ایا اصولا عنوان کردن این بند در چنین موضعگیری ها و بیانیه هایی، محلی از اعراب دارد یا خیر؟ آیا یک امر عقلایی به نظر می رسد که گروهایی از فعالین و احزاب سیاسی بیایند و بیانیه ای صادر کنند و در ان عنوان کنند که ما امضا کنندگان این بیانیه خواهان آینده سیاسی برای ایران هستیم که تمامیت ارضی ان مخدوش باشد؟ و یا بنویسند که ما از سیستمی حمایت می کنیم که موافق وهمسو با تهدیدات خارجی علیه تمامیت ارضی کشور باشد؟ مسلما پاسخ به این سئوالات منفی است و هیچ گروه یا سازمان سیاسی خواهان چنین سرنوشتی برای اینده کشورش نیست.
سئوالی که نیاز به پاسخ دارد این است که چرا با وجود بدیهی بودن این موضوع اما همچنان براین بند_ حفظ تمامیت ارضی کشور_ تا این حد تاکید می شود. پاسخ این است که شخصیت ها، گروهها و سازمانهای سیاسی ملت حاکم ازعنوان کردن گاه و بی گاه این ترکیب نه تهدید خارجی، بکله عدم اعتقاد به احقاق حقوق انسانی و سیاسی ملیت های غیرفارس ایران را مد نظر دارند و در این موضوع تمامی انان از چپ چپ گرفته تا راست راست و از اسلامی گرفته تا سکولار و همه و همه به این اصل معتقد و پایبندند که نباید اجازه بدهند سیستمی در ایران شکل بگیرد، که در آن ملیت های ایران به کمترین حقوق انسانی و ملی خود دست یابند. دریک کلام باید گفت که پیام اصلی و تاکید بر حفظ تمامیت ارضی کشور در ادبیات سیاسی ایران، نه مخالفت با تهدیدات خارجی و بیگانگان، بکله رمزاتحاد و پیمان نانوشته فرزندان ملت حاکم، علیه دیگر ملیت های ساکن ایران است و از این اتحاد، نتیجه و برایندی جز سرکوب خواسته های برحق این ملیت ها متصور نیست.
rahmatazizi@yahoo.com
ترکیب دفاع از تمامیت ارضی کشور یکی از ترکیباتی است که دیرزمانی است وارد ادبیات سیاسی ایران شده است. گرچه ازاین ترکیب در نگاه اول تنها مفهومی همسو با دفاع از مرزهای کشوردر برابر تهدیدات خارجی استنباط می شود، اما با درنگ و تاملی کوتاه در موراد گسترده و مختلف بکارگیری ومعنای مستتردر آن به این نتیجه می رسیم که این ترکیب جز نفی ابتدایی ترین حقوق انسانی ملیت های غیرفارس، دربرگیرنده مفهوم دیگری نیست.
ترکیب "دفاع از تمامیت ارضی کشور" یکی از ترکیباتی است که دیرزمانی است وارد ادبیات سیاسی ایران شده است. گرچه ازاین ترکیب در نگاه اول تنها مفهومی همسو با دفاع از مرزهای کشوردر برابر تهدیدات خارجی استنباط می شود، اما با درنگ و تاملی کوتاه در موراد گسترده و مختلف بکارگیری ومعنای مستتردر آن به این نتیجه می رسیم که این ترکیب جز نفی ابتدایی ترین حقوق انسانی ملیت های غیرفارس، دربرگیرنده مفهوم دیگری نیست. نگاهی به موارد بکارگیری این ترکیب دراحکام صادره از سوی بیدادگاهای حکومت های شاهنشاهی و جمهوری اسلامی علیه فعالان حقوق بشر ملیت های تحت ستم ایران، گویا و اثبات کننده این حقیقت است که دفاع از تمامیت ارضی کشوردر برابرتهدیدات خارجی، تنها بخش ناچیزی از مفهوم این ترکیب را به خود اختصاص داده است. جکومت های شاهنشاهی و جمهوری اسلامی در طول حاکمیت خود دهها هزارنفر از فرزندان ملیت های غیر فارس و به ویژه ملت کرد را تنها به اتهام واهی و انتزاعی اقدام علیه تمامیت ارضی کشور اعدام و یا زندانی کرده اند. این مجازاتها شامل کمترین فعالیت سیاسی، برای مثال خواندن یک شبنامه یا یک بیانیه گروههای سیاسی مخالف حکومت، تا دفاع مشروع ملیت ها غیر فارس در برابر سرکوب وحشیانه نیروهای نظامی دولت مرکزی را شامل می شود.
در سی سال گذشته در راستای نزدیکی نیروهای اپوزسیون جمهوری اسلامی تلاش های زیادی صورت گرفته است. بخش زیادی از این نیروها شامل احزاب و سازمانهای ملیت های غیرفارس در چهارچوب کنگره ملیت های ایران فدرال به توافقاتی دست یافته اند. گرچه شعار اصلی این کنگره به طور روشن و بی پرده، برقراری حکومتی دمکراتیک و فدرال در چهارچوب مزرهای کنونی ایران است اما با کمال تاسف شاهد ان هستیم که تا به حال هیچیک از نیروهای سراسری و به طورمشخص هیچکدام از احزاب و سازمانهای ملت حاکم در این ائتلاف شرکت نکرده اند. عدم شرکت در این ائتلاف که برپایه دواصل اساسی دمکراسی و فدارلیسم برای اینده ایران بنا شده است می تواند نشانگر عدم اعتقاد وباور نیروهای سراسری به ابتدائی ترین حقوق ملیت های غیرفارس باشد.
اعتراضات گسترده مردم در تهران و شمار دیگری از شهرهای بزرگ به نتایج انتخابات و رادیکالتر شدن این اعتراضات تا حد مخالفت کامل با تمامیت حکومت جمهوری اسلامی سبب شده است که گروهها و سازمانهای سیاسی اپوزسیون سراسری با انتشار بیانیه های مختلفی، پیشنهادات و خط مشی سیاسی خود را برای اینده سیستم سیاسی ایران اعلام کنند. یکی از بندهای اصلی و مشترک تمامی این بیانیه ها تاکید بر حفظ تمامیت ارضی کشور است. سئوال اساسی که در این میان قد علم می کند این است که ایا اصولا عنوان کردن این بند در چنین موضعگیری ها و بیانیه هایی، محلی از اعراب دارد یا خیر؟ آیا یک امر عقلایی به نظر می رسد که گروهایی از فعالین و احزاب سیاسی بیایند و بیانیه ای صادر کنند و در ان عنوان کنند که ما امضا کنندگان این بیانیه خواهان آینده سیاسی برای ایران هستیم که تمامیت ارضی ان مخدوش باشد؟ و یا بنویسند که ما از سیستمی حمایت می کنیم که موافق وهمسو با تهدیدات خارجی علیه تمامیت ارضی کشور باشد؟ مسلما پاسخ به این سئوالات منفی است و هیچ گروه یا سازمان سیاسی خواهان چنین سرنوشتی برای اینده کشورش نیست.
سئوالی که نیاز به پاسخ دارد این است که چرا با وجود بدیهی بودن این موضوع اما همچنان براین بند_ حفظ تمامیت ارضی کشور_ تا این حد تاکید می شود. پاسخ این است که شخصیت ها، گروهها و سازمانهای سیاسی ملت حاکم ازعنوان کردن گاه و بی گاه این ترکیب نه تهدید خارجی، بکله عدم اعتقاد به احقاق حقوق انسانی و سیاسی ملیت های غیرفارس ایران را مد نظر دارند و در این موضوع تمامی انان از چپ چپ گرفته تا راست راست و از اسلامی گرفته تا سکولار و همه و همه به این اصل معتقد و پایبندند که نباید اجازه بدهند سیستمی در ایران شکل بگیرد، که در آن ملیت های ایران به کمترین حقوق انسانی و ملی خود دست یابند. دریک کلام باید گفت که پیام اصلی و تاکید بر حفظ تمامیت ارضی کشور در ادبیات سیاسی ایران، نه مخالفت با تهدیدات خارجی و بیگانگان، بکله رمزاتحاد و پیمان نانوشته فرزندان ملت حاکم، علیه دیگر ملیت های ساکن ایران است و از این اتحاد، نتیجه و برایندی جز سرکوب خواسته های برحق این ملیت ها متصور نیست.
rahmatazizi@yahoo.com
No comments:
Post a Comment