Long live free and united Balochistan

Long live free and united Balochistan

Search This Blog

Translate

استمداد پدر و مادر یک زندانی سیاسی از کمیسر عالی حقوق بشر برای درمان فرزند بیمارشان

  • استمداد پدر و مادر زندان سیاسی ایرج محمد از کمیسر عالی حقوق بشر برای فشار آوردن بر رژیم ولی فقیه برای درمان فرزند بیمارشان در زندان مرکزی زاهدان که جهت ارسال به کمیسر عالی حقوق بشر و انتشار در رسانه های در اختیار « فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران»قرار داده شده است. متن نامه به قرار زیر می باشد:
    به کمیساریای عالی حقوق بشرسازمان ملل متحد،
    احتراما به استحضار می رساند که اینجانبان محمد محمدی ۶۵ ساله و لعیا تقی وند ۶۰ ساله والدین زندانی سیاسی ایرج محمدی می باشیم. که بر اساس یک اتهام کذب و ساختگی و در حالی که شعبه ۳۱ دیوان عالی کشور به تاریخ ۱ دی ۱۳۸۹ طی دادنامه ای فرزندمان را بی گناه دانسته بود . دادگاه نظامی ارومیه به ریاست قاضی صمیمی و در اثر تهدیدهای ارکانهای امنیتی بخصوص حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران به مدت ۱۰ سال تبعید در زندان زاهدان محکوم گردید که اکنون ۶ سال ازمحکومیت خود را سپری نموده است....
    شایان ذکر است که پسرمان در بدو دستگیری به مدت ۸ ماه در سلولهای انفرادی بازداشتگاه ۸۱ رمضان حفاظت و اطلاعات سپاه پاسداران ارومیه بازداشت بوده وبه علت شکنجه های وارده مبتلا به بیماری اعصاب و روان گردیده و تحت درمان می باشد ولی متاسفانه حالا دچار یک بیماری ناشناخته از ناحیه روده و معده شد و دچار خونریزی می باشد اما به دلایل نامعلوم و مبهمی بهداری زندان نه تنها حاضر به مدوای وی نیست، حتی مسئول بهداری زندان آقای یوسفی به پزشک معالج نیز تاکید نموده است که وی را ویزیت و درمان ننماید.اینک فرزندمان هر لحظه با خطر مرگ روبرو است و در وضعیت ناگواری بسر می برد.


    لذا اینجانبان از مجامع بین المللی ، کمیساریای عالی حقوق بشر و تمام فعالین مدنی و حقوق بشر دنیا عاجزانه تقاضا مندیم که از مقامات ایران مداوا و درمان فرزندمان را خواستار گردند و یا ترتیبی اتخاذ نمایند که نامبرده با استفاده از مرخصی درمانی توسط خودمان به پزشکان مجرب معرفی شده تا بیماریش مداوا گردد.
    توضیح اینکه اینجانب محمد محمدی در صورت عدم حل مشکل فرزندمان در جلوی کاخ دادگستری قوه قضاییه اقدام به خودسوزی خواهم کرد .
    محمد محمدی و لعیا تقی وند
    پدر و مادر زندانی ایرج محمدی
    ۵ آبان ۱۳۹۲ 

No comments:

Post a Comment