مـن بلوچــــم نه ايرانی

مـن بلوچــــم نه ايرانی

 

 

بلـــوچ مليت من و زبانم شهدين بلوچـــی است. سرزمين اجداديـم بلــــوچ  گلزميـن وبلوچستــان وطـن من اسـت. بلوچستــان مادرمن،  هويت ملی و تاريخ مـن است. همين است شناسنامه ملـی من. هيچ کس و هيچ قدرتی نمی تواند اين را تغيير دهـد و يا حذف کنـد.
 نياکانم و قهرمانان ملتم مير حمــل، مير کمبــر، ميرنصيرخان، نوروزخان، دادشاه وزنده ياد خيربخش مری هستند نه شاه عباس يا فتحعلی شاه ، رضا طويله دار يا ميرزا محمد تقی خان. من بلوچم.

در تاريخ طولانی سرزمينم ثبت شده است که هميشه فارسستان و پارسيان با گلزمين وطنم و بلــوچ ناهمسايگی ها کرده اند.
زمانی برای تاراج اموال و احشام ما به بلوچستـــان هجوم می آوردند و گاهی برای اشغال خانه  کاشانه ما ددمنشانه جنايتها آفريدند. بارها از سپاهان، خراسان و کرمان  ديوانه وار آمده اند، کشته اند، سوخته اند و برده اند. زمانی برای تغيير دين و مذهب ما خنجربدست جلوی مساجد می ايستادند و حالا مساجدمان را وحشيانه روی سرمان خراب می کنند.

ايران پرستانِ فارسستان کيته توزانی که ناجوانمردانه قصد غصب هميشگی گلزمينــم را کرده اند در رؤيای حذف نام وطنم، هويتم و شناسنامه تاريخی ام هستند تا هر چه  زودتربه اهداف ابليسی خود برسند. گويا وقت کم دارند!
من بلوچــم و صبورم.  هزاران سال تاريخ دارم و تا ابد بردباری را از ياد نخواهم برد چه در قدرت باشم يا نه. بردبارم اما نه به هر قيمتی. از وطنم از سرزمينم از شناسنامه ملی ام از بلوچستــان آگاهانه دفاع خواهم کرد. فرق نمی کند دشمنم پاکستانی و فارسستانی باشد يا هر قدرت ابليسی دگر. خواهم ايستاد مقاومت خواهم کرد برای بقای وجـودم، برای هويت ملی و حقوقـــم. 
من ايرانی نيستــــم زيرا که وجود کشور ايران بر خلاف منافع ملی و مغاير با وجود و هويت ملی مـن است. ايران مظهر جهــل و جنايت. ايران مترادف با تروريسم بين المللی و مظهر حاکميت فرقه ای قماشی تاريک انديش. قماشی وحشی وبی تمدن که هدف و مرامش « مقاتله، خون و جنگ » است.

 ايران کشوری تمدن ستيز و زندانی دهشتناک برای همه بجز پارسيـان. ايران بهشت پارسيـان و جهنمی برای بلوچ، تورک، تورکمن، کورد، عرب و لـر هاست. ايران باعث بدبختی ها و فلاکت ما و مانع پيشرفت و ترقـی همه بجز پارسيان است.

بلوچستــــــان نامی است به قدمت تاريخ اما ايران در نتيجه  طرح کشورسازی انگليس پس از جنگ جهانی اول متولد شد و کلمه « ايران » در سال ۱۹۳۵ ميلادی از افغانها به امانت گرفته شد و در همان سال رسما بر فارسستان « پرشيـــا » و سرزمينهای اشغالی گذاشته شد تا غير پارسها و سرزمينهای اجدادی شان راحت تر به اسارت گرفته شده در خدمت منافع ملتی اشغالگر و بی نهايت منفعت پرست قرار گيرند.

مقايسه کنيد تهران را با عبــادان، اصفهان را با پهـــره، يزد را با مهاباد، مشهد را با اردبيــل  و به تفاوتهای زندگی مردم اين شهرها خوب نگاه کنيد تا به عمق فاجعه آوربودن کشور «ايران » بهتـر پی ببريد. زندگی مردم را درمناطق غير پارس مرور کنيد تا دريابيد چگونه بقای کشـور قلابی ايران فقط و فقط به نفع ملت پارس است.

چه خونهايی که در هشت و نيم دهه گذشته برای بقای ايران و به بهانه « تماميت ارضی و امنيت »  اين کشور قـــلابی بر زمين ريخته نشده است. چه سرهــای گرانبهايــی از کوردستــان، بلوچستــان، آذربايجــان، الاحوازالعـربــی ، تورکمنستـــان ولرستــان که بر بالای دار نرفتـه و قلبهای چه انسانهای بيشماری که با رگبار تير کينه توزانِ ايران پرست سوراخ سوراخ نشده اند.
کشوراستعمارگر ايران بردريايی از خون بيشماران انسان بيگناه به حيات چند روزه

خود ادامه می دهد.

من ايرانی نيستــــم. ايران سمبــل توحــش، تحجــر، تبعيـض و بی عدالتـی است. ايران زندانی بزرگ و سرزمينِ توحش است. 

من بلوچـم نه ايرانــی.

 

 پروشــت ءُ پــروش باتنــت ايران ءُ پاکستـان

 آزات ءُ آباد بات گنجيــــــن بلوچستــــــان  

محمــد کـريــم بلـــوچ

 

بيسـت و دوم ليپ  ۷۰۱۴

يازدهـم جـولای ۲۰۱۴