در طی چند روز گذشته آتش زدن کپرها و آلونک های مهاجرین بی پناه سیستانی در بیابان های دور و اطراف تهران و کرج و همچنین تخریب خانه های مهاجرین بی پناه سیستانی در حاشیه شهر زاهدان (که باعث اعتراض مولانا عبدالحمید هم شده است) در روزنامه ها و سایت های مختلف خبرساز شده است. قضات ظالم و بیمار و سگ های هار "حکومت مستضعفین" با قساوت ، بیرحمی و سنگدلی غیرقابل تصور آلونک های این بی پناهان را در سبزوار، و خراسان و یزد و تهران و زاهدان یا تخریب می کنند و یا به آتش می کشند. مولانا عبدالحمید در مورد تخریب منازل در زاهدان می پرسد: " اما بنده از دوستان منابع طبیعی، قاضی محترمی که حکم تخریب این منازل را صادر می‌ کند و سایر ارگان‌ها ذیربط می‌ پرسم وقتی منازل این افراد را در این فصل سرما تخریب کنیم، اینها کجا باید بروند؟ آیا آنهایی که از این نظام جنایتکار طرفداری می کنند، بویی از شرافت و انسانیت برده اند؟ یا آنها هم مثل سگ هار و بیمار و حریص بدنبال منافع شخصی خود و خانواده شان هستند.