سکوت هم‌زمان مقام‌های دولتی و جامعه‌ی مدنی

عبدالله رمضان زاده، سخنگوی دولت اصلاحات در یادداشتی تلگرامی نوشت:

ابتدا به این دو گزارش توجه کنید.

گزارش اول:

۵۷۳ روز گذشت؛ امروز ۲ تن دیگر از خدمه لنج «فروزانمهر» فوت کردند.

۵۷۳ روز از اسارت و گروگان‌گیری ۲۱ ملوان و صیاد ایرانی به دست دزدان دریایی سومالیایی گذشت و تا به امروز هیچ مقام و نهاد ایرانی در این باره اقدامی نکرده و حتی حاضر به اظهار نظر نشده است.

بهمن ۱۳۹۳، ۲۱ ایرانی از استان سیستان و بلوچستان به همراه لنج صیادی «ابراهیم فروزانمهر» (یکی از اعضای شورای شهر کنارک سیستان و بلوچستان) برای صید راهی آب‌های آزاد شدند.

آن‌ها پس از حدود ۲ ماه کار صیادی در ششم فروردین ۱۳۹۴ در حال بازگشت به ایران بودند که مورد حمله‌ی یک گروه از دزدان دریایی قرار می‌گیرند و تمامی ۲۱ خدمه ی لنج و بخشی از اموال این لنج که ارزش مالی داشت را می‌ربایند و از خانواده‌های خدمه ی لنج درخواست ۱۵۰ هزار دلار پول می‌کنند.

در این ۵۷۳ روز ۶ نفر از خدمه لنج در وضعیت نامناسب بهداشتی و خوراکی فوت کرده‌اند. ۴ نفر از آنها موفق به فرار شدند و ۲ نفر دیگر هم امروز فوت کرده اند. با این حساب تعداد ایرانی هایی که در اسارت فوت کرده اند به هشت تن رسید.

بسیاری از این افراد با یکدیگر نسبت فامیلی دارند. از جمله خانم صباحی همسر «جمال‌الدین دهواری» گفته است که همسرش به همراه برادر و خواهرزاده اش در این لنج بوده‌اند و حالا او نان‌آور خانواده است و باید به تنهایی مخارج ۳ دختر نوجوان خود را تامین کند و تا کنون هیچ مقام دولتی برای آزادسازی گروگان‌ها هیچ اقدامی نکرده است.

۱۵۰ هزار دلار برای آزادسازی ۹ نفر باقی‌مانده در گروگان دزدان دریایی یعنی نفری حدودا ۱۶ هزار دلار؛ دو سال پیش دولت ایتالیا به ازای آزادسازی دو دختر جوان ایتالیایی که توسط گروه تروریستی النصره به گروگان گرفته شده بودند ۱۲ میلیون یورو پرداخت کرد؛ اقدامی که انتقادات بسیار زیادی را در رسانه‌های ایتالیایی به دنبال داشت اما دولت ایتالیا اعلام کرد به منظور حفظ جان و حرمت شهروندان کشورش حاضر به پرداخت این مبلغ و آزادسازی آنها شده است.

۵۷۳ روز از اسارت ۲۱ ایرانی که ۵ نفر از آنها در این مدت در شرایط بسیار نامناسبی فوت کرده اند و ۴ نفر هم خودشان شخصا با وجود خطرات بسیار زیاد فرار کرده‌اند، می‌گذرد؛ تا به امروز هیچ مقام دولتی در این رابطه اظهار نظری نکرده است.

هر از چندگاهی برخی رسانه‌ها با خانواده‌ی خدمه ی این لنج گفتگو می‌کنند و هر بار یک تیتر تکراری «… روز گذشت؛ هیچ مسوولی پیگیری نمی‌کند»…

آیا واقعا جان ۹ شهروند ایرانی ارزش پرداخت ۱۵۰ هزار دلار یا دستکم ایجاد یک موج رسانه‌ای و تلاش نظامی برای آزادسازی آنها را ندارد؟

چرا هیچ مقام دولتی تا کنون خود را در این مورد پاسخگو ندانسته است؟

به همین راحتی امروز دو نفر دیگر فوت کرده اند و ما حتی نام آنها را نمی‌دانیم…

گزارش دوم:

«برخي خبرها حاکي از مرگ دو ملوان سيستان و بلوچستان در سومالي است.

اين دو ملوان در چنگ دزدان دريايي سومالي اسير بودند و اکنون خانواده هايشان اظهار مي کنند که اين دو نفر بر اثر گرسنگي جان باخته اند.

يک منبع آگاه گفت: دو سال پيش خدمه يک لنچ صيادي کنارک به چنگ دزدان سوماليايي گرفتار شدند که دزدان دريايي براي آزاد سازي آنان از خانواده هايشان درخواست پول کرده بودند.

وي افزود: ملوانان جان باخته ايراني هشت نفر هستند که شش نفر آنان از حدود هشت ماه اخير به تدريج در اسارت دزدان سوماليايي جان باخته اند و دو نفر آنان هم در روزهاي اخير فوت کرده اند.

اين دو ملوان اهل کنارک و نيکشهر هستند.

با اين وجود، هنوز مقامات رسمي اين خبر را تاييد نکرده اما گفته مي شود ناوگان ارتش جمهوري اسلامي ايران در خليج عدن مستقر و در حال پيگيري اين موضوع است.

برخي شنيده هاي حاکي از آن است که ملوانان فيليپيني هم همراه ملوانان ايراني اسير شده بودند که دو روز پيش آزاد شدند اما ملوانان ايراني به خاطر فشار عربستان بر دولت سومالي آزاد نشدند.»

حال سوالی که پیش می آید این است که چرا هیچکس از سرنوشت این هموطنان زحمتکش بلوچ اطلاعی نیافته است. مقام های دولتی نخواسته اند مردم خبردار شوند. نمی دانم چرا؟ اما جامعه مدنی ایران کجاست و چرا به سرنوشت هموطنان خود بی اعتناییم؟

همتی لازم است تا با کمک یکدیگر به نجات هموطنان دربند بپردازیم!

چگونه؟

نمی دانم!

انتهای پیام

سکوت هم‌زمان مقام‌های دولتی و جامعه‌ی مدنی

 http://baluch.us/archives/2698