در هشت سال دولت احمدی‌نژاد ۹۰ فیلم ساخته شدند (با اخذ پروانه از دولت) که هیچ گاه به نمایش درنیامدند. Radiofarda

فیلم‌هایی برای ساخته نشدن و دیده نشدن

در هشت سال دولت احمدی‌نژاد ۹۰ فیلم ساخته شدند (با اخذ پروانه از دولت) که هیچ گاه به نمایش درنیامدند. سینمای ایران نیز یک سینمای دولتی است به این معنا که تهیه کننده در واقع کارگزار دولت و بخش عمومی برای پیشبرد یک پروژهٔ سینمایی است. فیلمی در ایران ساخته نمی‌شود که بخش خصوصی تمام هزینه‌های آن را تامین کرده باشد. بنابراین حدود صد میلیارد تومان (با هزینهٔ متوسط یک میلیارد تومان در سال‌های گذشته) از ردیف‌های بودجهٔ عمومی تلف شده است.

بخش دیگری از بودجه نیز صرف فیلم‌های پر هزینه‌ای می‌شود که هیچ‌گاه به خط پایان تولید نمی‌رسند. تولید فیلم لاله که تا سال ۱۳۹۲ شش و نیم میلیارد تومان بودجه بدان اختصاص یافته بود در ‌‌نهایت در نیمهٔ کار متوقف شد چون تولید کنندگان درخواست پول بیشتری کرده بودند.

این اتلاف‌ها سه دلیل عمده دارد: ۱) مداخلهٔ دولت در تولید کالاهای فرهنگی که همراه می‌شود با اعمال سلیقهٔ مدیران دولتی که نامش را گذاشته‌اند نظارت و هدایت (سانسور)، و واگذاری پروژه‌ها به نزدیکان مقامات دولتی (حمایت)، ۲) فقدان هر گونه محدودیت در مداخلهٔ دولت در بخش فرهنگ، و ۳) بسته شدن دست بخش خصوصی که امکان رقابت میان بخش دولتی و بخش خصوصی را از میان برده است.