پیرمرد هفتاد ساله بلوچ در کنارک چابهار

بله این است حال ما مردم بلوچ در سرزمین مادری مان .همه کارمندان ادارات و‌ارگانها و سازمانها غیربوم و از جنس کولی های زابلی هستند و نبض اداری و نظامی بلوچستان را از مرز افغانستان تا چابهار و از مرز پاکستان تا محدوده کرمان و خراسان و هرمزگان در دست گرفته اند و هیچ جایی برای کسب و اشتغال مردم ما نیست.
دور نمی بینم اگر سکوت در مورد این همه ظلم و جنایت حکمفرما باشد آن روز را که مساجد ما هم تبدیل به حسینیه شود.دور نمی بینم وضعیت فردایی را که همه باید اواره و یا کشته شوند با این حال!
هم اکنون نان درآوردن شده به نرخ جان گرفتن .روزانه تعدادی باید در این سرزمین برای اینکه شب گرسنه نخوابند کشته میشوند عده ای در مسیر قاچاق سوخت و عده ای تحت مواد مخدر و عده ای بصورت تیراندازی خودسرانه نیروهای رژیم و عده ای به اتهام وابستگی به اپوزیسیون های مخالف نظام و عده ای به جرم تبلیغ وهابیت و عده ای به اتهام سرقت و‌ادم ربایی و راهبندانی و عده ای که از بیکاری رنج برده وسرمایه اولیه جهت انجام کاری را نداشتند گرفتار اعتیاد شده و کشته شده و میمیرند .
سرزمین ما فقیر نیست ما فقیریم از دانش و آگاهی و ناتوان از انجام کاری!
چرا راضی به تحمل جنایت هستیم!
چرا مردم جامعه ما نه براساس بلوچ بودن یکی برای همه بودن برای نجات بلوچ‌و بلوچستان نباید کاری کنیم ؛پراکنده از هم و‌گرفتار درد و رنجیم.
باید بدانیم که درمان دردهای بیشماذ تک تک ما با سردرگریبان خود بودن درمان نمیشود .
این دردها نیاز به اتحاد و یکپارچگی است چرا که درد همه ما در گرو نجات بلوچ و بلوچستان از این همه ستم و خودخواهی دیگران است .
چرا و تا کی میتوانیم نادیده بگیریم و نظاره گر فقر و محرومیت و تبعیض و قتل عام باشیم.
باید که بپا خیزید و از چیزی که می ترسید خود را رها کنید.
تجربه کنید برخاستن را انگاه شاهد خواهید بود که دشمن بلوچ و بلوچستان تنها از وجود سکوت ما سوءاستفاده کرده و بس : خواهید دید که در کوتاه مدت همه باداران و نوکرانش در پوشش فرمهای مختلف شغل و سلاح خود را رها کرده و چاره ای نیست جز اینکه شما خود حاکم بر سرنوشت خود گردید.
‫#‏بلوچ_وبلوچستان_مظلوم‬