هجوم وحشيانه قشـون پارس و اشغال بلوچستان در سـال ۱۳۰۷ هجـری شمسـی

هجوم وحشيانه قشـون پارس و اشغال بلوچستان

در سـال ۱۳۰۷ هجـری شمسـی

قسمـت دوم  

برنامه ريزی مشترک انگليس و طهران برای اشغال بلوچستان

استعمار فرسوده انگليس که عليرغم کوششهای متعدد موفق به مطيع ساختن دوست محمد خان نشــده بـود و با وجودِ حکومتِ مستقل بلوچستـان مشـکل داشـت تصميم گرفته بـود تا آنرا سرنگون کنـد و از طريق  رضا ميرپنج ولشـکر اشغالگرپارس به اهـداف استعمـاری خود دست يابـد. 

در عين حال رضا ميرپنج و جهانبانیِ خونخوار بخوبـی می دانستنـد  که  تهاجمات قشون غارتگر پارس به بلوچستان بارها درزمان قاجاريان به شکسـت منجر شـده  و اشغال بلوچستان برای لشکر پارس به تنهايی ممکن نبود.  به همين دليل با ذلـت دست به دامان اربابان انگليسی خود شـده و با همکاری فرستاده ويژه و نماينـده تام الاختيـار انگليس در طهـران ( Robert Clive  ) و فرماندار انگليسیِ هندوستـان  ( Edward Frederick L. Wood ) حمله ای وحشيانه را برای اشغـال بلوچستانِ  مستقل برنامه ريزی کردند که با تهاجمات قبلی پارسيان تفاوت فاحشی داشت.

دوتن از افسران ارتش انگليس به نامهای Henry Beauchamp St John  و Edmond James  که در بخش شرقی بلوچستان اشغالی  ازسال  ۱۹۲۶ الی ۱۹۲۹ ميلادی «چيـف کمشنـر» بودند در سقوط حکومت مستقـل بلوچستـان  غـربی وکمک رسانی به قشـون پارس نقـش مهمی داشتند. 

برنامه های استعماری انگليس و حمايت همه جانبه از رضا ميرپنج که باعث به قدرت رسيدن سريع وی از طريق کودتای نظامی ( ۲۲  فوريه ۱۹۲۱  ميلادی ) شده بود وهم پيمانی  انگليسيها با قشون ورشکسته پارس که منجر به حمله جنون آميز به کوردستان در تابستان ۱۹۲۲ ميلادی واشغال الاحواز( ۱۹۲۵ميلادی)  شده بود درحمله به بلوچستـان مستقل بسيار تعيين کننده بــود. کمکهـای همه جانبه انگليسيهـا وحمايت از مهاجمان پارس در پروسه برنامه ريزی  يکساله و اشغــال فاجعـه آور بلـوچ گلزمين بديـن قـرار بـود:

۱ـ همکاري جاسوسی بر عليه حکومت بلوچستـان   

نيروهای استعمـارگر انگليس با جاسوسی در مورد لشکـر بلوچستـان و اطلاع رسانی به جهانبانـی و ميرپنج  کمک بسيار بزرگی به هم پيمانان پارس خود کردنـد. ازآنجائيکه هيچگونه اثری از جاسوسان طهران در بلوچستان مستقـل نبود تنها کانال کسب اطلاعات برای مهاجمين پارس جاسوسان انگليسی بود. اطلاعاتی از قبيل تعداد نفرات مسلح بلوچ در مناطق و اقلاع مختلف، هويت فرماندهان بلوچ و انواع مهمات لشکر بلوچستـان برای سرکرده های  لشکريان مهاجم بسيار با ارزش بود.حتی با نزديک شدن زمان حمله در پائيز ۱۹۲۸ ميلادی از آرايش نظامی لشکـر بلوچستـان به مهاجمين پارس خبر دادند و بر اساس همين اطلاعات و دستـور صريح انگيسی ها بود که قشون پارس حمله وحشيانه خود را از سمـت جنوب خواش يعنی قلعه های گـُشــت و پـَسکوه  شروع کرد. زيرا در اين مناطق فقط  پانصد ( ۵۰۰ ) تن از نفرات لشکر بلوچستان مستقـر بودند. درحاليکه تقريبا دو هزار ( ۲۰۰۰ ) نفر در شـوراب ، حدود پانصد ( ۵۰۰ ) نفر در کارواندر و هزار و پانصد ( ۱۵۰۰ )  نفر در پهره و بنپور  موضع گرفته و آماده دفاع از گلزمين بودند.

نقشه اصلی جهانبانی حمله از سمت شوراب و کارواندر بود که در کتابش هم ذکر کرده است. اما انگليسی ها با استدلال به اطلاعاتی که از مواضع لشکر بلوچستان داشتند در ايرآپ ( دزآپ) به وی دستور دادند تا اول به قلعه های گـُشــت و پـَسکوه  حمله کنـد. «... دوست محمد خان برای دفاع در مقابل قوای دولت ۵۰۰۰ نفر تفنگ چی حاضر ساخته و قسمت عمده اش در شوراب بود. ... تصميم گرفته شـد طريق شوراب را به سراوان تبديل نمائيم.... » ( عمليات قشون  صفحـه ۶۰ ) همين دستـور از طرف اربابان رضا ميرپنج و موارد زيربـود که راه را برای اشغـال بلوچ گلزميـن و سقوط حکومـت مستقـل بلوچستـان باز کــرد.

۲ـ تفرقه افکنـی بين سران بلـوچ و تشديد اختلافـات در بلوچستـان

اختلافات خانمان سوزداخلی بين سرداران سرحد و دوست محمد خان بزرگترين ضربه را بر لشکر مدافع بلوچستان از درون وارد کرد. انگليسی ها که بيشتر از پارسيان از اين اختلافات آگاه بودند جزييات را در اختيار جهانبانی و رضا ميرپنج قرارداده وازاين طريق برگ برنده ای بدست دشمنان تاريخی بلوچستان سپردنـد.
اگرچه حکومـت مستقـل بلوچستـان شکل فدرالی داشـت و مناطق مختلف خودمختار بودند اما سرداران سرحد که قدرت و موقعيت خويش را از طرف حکومت دوست محمد خان در معـرض خطر می ديدند  درنتيجه  مکاريهای جهانبانی و تفرقه افکنی های انگليسی ها با لشکر  مهاجم پارس در يک صف قرار گرفتند.  صدها جنگجوی بلوچ که می توانستند از سرحد در مقابل اشغالگران دفاع کنند  به همراه لشکـر مهاجـم پارسيان به برادران بلـوچ خود حمله کردند.

امان الله جهانبانی از«  قوای چريک پانصد نفر تفنگچيانی ... که تحت رياست سردار عيدوخان ريگی در خواش تجمع و تمرکز يافته بودند... »  در صفحه ۵۸ کتاب خود ذکر کرده است. عـلاوه بر اين شاجهان کــورد از « مه گس »  و محمد شــاه ميرمرادهی حاکم « سـِب » به صف مهاجمين پارس پيوسته و با جهانبانی سفاک هم پيمـان وهم سنگر شدنـد.  

۳ـ تهيه دو دستگاه تلگراف بی سيم برای قشـون پارس  

جهانبانی در صفحه ۵۸ کتابش می نويسد: « ... يگانه وسيله مناسبی که ممکن بود دو ستـون ( ستون کرمان و مشهد) را با يکديگر مربوط سازد تلگراف بی سيم بود که يکدستگاه صحرايی به لشکر شرق تخصيص  داده شده  يکدستگاه کوهستانی عاجلا  از طهـران برای ستون کرمان تقاضا گرديد. متاسفانه بواسطه کسورات مختصری که در دستگاههـای مزبور موجود بـود باب مخابرات مفتـوح نشـد. لـذا لازم شـد نواقص آنها را از هندوستــان وارد نمائيـم....»

 اگرچه جهانبانی مکار سعی دارد تا تحويل گرفتن بی سيم ها را از اربابان بريتانيايی اش پنهان کند اما در لابلای دروغهای  خود اعتراف می کنـد که در اين مورد نيز استعمارگران انگليسی به قشون  پارس  کمک کردند.  

۴ـ بمباران هوايی بلوچستان با مشارکت پرسنل خارجی 

 مهاجمين پارس با کمک مستشـاران نظامی انگليسی و شرکت مستقيمِ دو خلبان خارجی  در پائيز سال ۱۹۲۸ ميلادی ( ۱۳۰۷ هجری شمسی )  از هواپيماهای بمب انداز "دی هاويلاند" در جنگ با لشکر بلوچستان استفاده کردند.
لشکر پارس  توانسته بود با کمک مستشاران خارجی درکل سه فروند هواپيمای بمب انداز "دی هاويلاند ۹ آ (  De Haviland -9A) "   تهيه کنـد که دو فروند از آنان به جنگ با لشکر بلوچستان  فرستاده شدند. يکی به خلبانی  نبايوف در ايرآپ ( دزآپ)  به مهاجمين پيوست و ديگری در «... يوم  ششم آبان .. با طياره چی ليخانوسکی وارد  خواش  گرديـد...» (عمليات قشون جهانبانی صفحـه ۵۹ )  .

هردو هواپيمای بمب انداز در عملياتهای « اکتشافی» يعنی جاسوسـی و پخش ورقه های تبليغاتی شرکت  داشته، قلعـه هـُشَـک و دِزّک را بمباران کردنـد.  بدين ترتيب بلوچستانِ مستقل در معرض اولين بمباران  هوايی لشکر متجاوز پارس قرار گرفت  واين جنايت  ضدانسانی بعنوان ننگی ابدی درتاريخ سياه لشکر پارس ماندگار شـد.

پارسيان برای اولين باراز طريق هـوا به بلوچستان حمله کردند نه به يک کشور ديگر آنهـم با برنامه ريزی انگليسيهـا و شرکـت پرسنل نظامی خارجی. ناگفته نماند که دو خلبان ديگر به نامهای احمد نخجوان و عيسی اشتوداخ که دوره خلبانی را در پاريس و پتروگراد گذرانده بودند نيز در زمان حمله به بلوچستان در طهران موجود بودند اما بدليل نداشتن تجربه و مهارت جنگی به بلوچستان اعزام نشدنـد.

  ۵ـ حمايت عملی انگليس ازقشـون پارس در جبهـه جنـگ

امان الله جهانبانی در صفحـه ۴۹ کتاب خود آشکارا می نويســد : « ...  پيشرفـت از طريق سـراوان خطر مهم ديگری دربرداشت و آن انتظار استمداد يا حملاتی از طرف طوايف بلوچستان انگليس بود که برای تقويت برادران خود قيام نمايند در اين صورت ۰۰۰ قوای ما دچار مخاطره بوده و روحيه قوا متزلزل ميگرديد ولی ماًمورين دولت بريطانيای کبير وعده داده بودند که از طوايف تحت الحمايه خود کاملا جلوگيری نمايند و در اين راه از هرگونه مساعدت ممکنه کوتاهی نکردند....» 

پروشــت ءُ پــروش باتنــت ايران ءُ پاکستـان
آزات ءُ آبــاد بــات گنجيــــــں بلـوچستـــــــان

محمــد کـريــم بلــوچ

 چهاردهم دِيمـــوَشّــاں ۷۰۱۳

چهارم آپريل ۲۰۱۴

http://baluchistan47.blogspot.no/2014/04/blog-post.html