تازیانه جنایت چه سخت بر پیکر مظلوم این سرزمین و مردمش رنگ خون به صورتها نشانده و عجیب است این صبر خدا و صبر مردمم

 های بیشمار بدنبال دستی برای نجات فریاد می زنند،گونه های اشک ریز از غمی بس بزرگ سخن می گویند،
نگاهی به رنگ دامن های مادران این سرزمینم ،نگاهی به فرزندان یتیم،و این رنگ و نگاهها انتظاری دارند از ما ،انتظاری که مادر نگذار دیگر مادری چون من در غم چگرگوشه اش به دامن های سیاه پناه برد و کودک یتیم بر غربت کوچه های اشنای دیروز امروز غریب و چه غریبانه است حال مردم این سرزمین
نمی دانم از کجا شروع کنم این قصه درد سالیان به چند خطی نمی رسد به پایان و تنها همتی می خواهد تا نگذاریم دیگر سکوت از ما مترسک هایی بسازد .
باید همتی کرد ،پا در رکاب گذاشت ،مگر معنای زندگی زندگی بخشیدن نیست.
این ظلم سالیان بر پیکر این مظلومان سینه هایی مردانه می خواهد .مردانی از جنس صبورانه ایمان و آهن می خواهد.مردانی می خواهدتا جاودانه شوند و زندگی بخشند به ملت من و رنگ کویری این سرزمین و مردم را به لبخندی شاد و از ظلم رها گردانند.
و امروز با عهدی دو باره بر عهد خویش با خدا که هرگز سکوت نخواهیم کرد .سنگرهای خالی مقاومت را پوشش خواهیم داد ،تا درد سالیان را به دمی در ره امید برای فردایی بهتر در سایه سنگرهای عزت بگذرانیم و من امروز ارزویم فقط فدا شدن در ره نجات ملت و سرزمنیم .
به مادر نوید دهید و به دشمن وعید دهید بلوچ دیگر نخواهد خفت، یا مرگی با سعادت بنام شهادت یا پیروزی از ستم غایت هدف و مسیر پا دررکابی من است.
محمود بلوچ
‫#‏بلوچ_وبلوچستان_مظلوم‬