محمود بلوچ har lagt till 2 nya foton.
حاکمیت از پروسه حذف نام بلوچستان بدنبال چیست ؟
بنا بر اسناد موجود بلوچستان در جغرافیای ایران تاکنون بیش از سه بار مورد تجزیه ارضی و هویتی قرار گرفته است و هر بار پس از کوچکتر شدن، به بخشهای جدیدالتاسیس هویتی جدید اطلاق گردیده که با اصل ان ( سرزمینی که از ان جدا شده اند، بلوچستان)هیچ گونه سنخیتی نداشته است این تغییر هویتی تنها منحصر به بخشهای تازه جدا شده نبود و خود بلوچستان را نیز در بر میگرفت.
اولین تجربه در این زمینه به سالهای نخست پایه گذاری حکومت پهلوی(1307 تا 1316) بر میگردد. سالهایی که ایران به چهار ایالت و دوازده ولایت تقسیم شده بود. که شامل 1.خراسان و سیستان2.اذربایجان 3.فارس وبنادر4.بلوچستان و کرمان. بود بنا بر اسناد موجود در این زمان مساحت بلوچستان چیزی در حدود 247000 کیلومتر مربع بود.(البته ناگفته نماند که اسناد تاریخی مورد مناقشه ای از مساحت 287 هزار کیلومتر مربعی بلوچستان وجود دارد که 40/000 کیلومتر مربع آن در حال حاضر مورد مناقشه است وکار کارشناسی در این رابطه دارد صورت میگیرد. )
اما اندکی پس از گذشت این تاریخ حکومت مردان ایران بر این تقسیم بندی راضی نشدند و بدین جهت در سال 1316 کرمان را از بلوچستان جدا کرده و از جنوب نهبندان تا تنگه هرمز را با تغییر نام بلوچستان، مکران نامیدند اما این تقسیم بندی نیز چندان پایدار نبود و پس از یازده سال برابر با 1326 بلوچستان باری دیگر کوچک تر شد و بخشهای بزرگی از مناطق بلوچ نشین در قسمت غربی را ضمیمه کرمان نمودند و در قسمت جنوب غربی نیز قسمتهای بلوچ نشین را به استان جدید التاسیس بنادر ساحلی جنوب (هرمزگان کنونی) الحاق کردند و نام این استان را از مکران دوباره به بلوچستان تغییر دادند.
اما این انتهای تغییر و تحول این استان نبود، و در سال 1336 نام سیستان (بدون افزودن خاکی که در تقسیمات کشوری شناخته شده به سیستان بود) از انتهای خراسان حذف و به انتهای بلوچستان افزوده شد.مناطق نهبندان و قائنات که جزیی از خاک بلوچستان بودند و منطقه سیستان اطلاق می شدند همچنان ضمیمه خاک خراسان ماند و منطقه حسین آباد (زابل امروزی) به سیستان نامگذاری شد تا مردم بلوچ از اعتراض تجزیه و عدم برگشت قسمت های تجزیه شده دست بردار شوند.بعد از این تاریخ میتوان گفت که تغییر و تحول هویتی و ارضی بلوچستان برای مدتی وارد مرحله جدیدی شد. مرحله ای که بنظر میرسد پیش زمینه حذف کامل ارضی و هویتی بلوچستان و مردمانش است.؛
در ادامه حصول این نتیجه حاکمیت در سال 1358 نام سیستان را از انتهای بلوچستان به ابتدای نام این استان جابجا کرد که در نتیجه بلوچستان و سیستان تبدیل به سیستان و بلوچستان شد. با توجه به تغییرات ارضی و هویتی که حکومتهای مرکزی در بلوچستان اعمال کرده اند میتوان گفت که این بحث کاملا زیرکانه و کارشناسی شده کماکان در حال اجرا میباشد.
جدا از اینکه بخش های اعظمی از سرزمین بلوچستان تجزیه شد در نگاهی دیگر نام بسیاری از شهر ها،بخش ها و روستاهای بلوچستان تغییر نام داده شد تا بدین سان بخشی از تاریخ بلوچستان و مردم بلوچ را حذف نمایند.
در تشریح سیاستهای اجرایی دو حاکمیت گذشته و کنونی در مسیر حذف هویتی و ارزی بلوچستان میتوان گفت که در بین سالهای 1307 تا 1336 حاکمیتها ان قسمتهایی از بلوچستان را که از بخشهای مرکزی و جمعیتی بلوچستان دور بوده و به قسمتهای پارس نشین نزدیک بوده اند (که در نتیجه این دوری از مرکز جمعیتی و هویتی بلوچستان و نزدیکی به قسمتهای فارس نشین و در نتیجه دوری از فرهنگ قومی خود و نزدیک شدن به فرهنگ پارسی) و همچنین فعالیتهای هدف دار و مستمر حکومتهای مرکزی باعث گردیده است که هویت بلوچی و منافع قومی برای ساکنان این مناطق رو به افول بگذارد.بگونه ای که امروز از دو هویتی و فقر و فلاکت مضاعفی رنج می برند که به مراتب از سرزمین مادری بلوچستان فقیر تر و از فراموش شده ترین مناطق کشور محسوب می شوند.هجمه مذهبی حکومتی نیز بخش بزرگی از مشکل در این مناطق بوده که با استفاده از فقر عمدی تزریق شده بدنبال ترویج شیعه گری وتغییر دین مردمان سنی این مناطق هستند و بسیاری بر اثر نجات از فقر و فلاکت از سنی بودن به شیعه شدن تغییر مذهب داده اند تا برخوردار از نعمت و امتیاز گردند.
موضوعی که باعث شده است تا حاکمیت پروسه حذف ارضی و هویتی بلوچستان را با خیالی آسوده و شعارهایی زیباو رنگین در بین سالهای 1307 و 1336 در این مناطق به اجرا در بیاورد. اما بعد از سال 1336 ادامه اجرای این سیاست به دلیل رشد اگاهی و امکان برخورد و اعتراض عمومی و سازمان یافته تری را بدنبال داشت باشد از تجزیه ارضی و تجزیه های گذشته نیز با توجه به آگاهی بر افزایش میزان تعصب قومی افراد این مناطق نسبت به مناطق حاشیه ای که حاکمیت توانسته بود بدون هیچ گونه مزاحمتی ان مناطق را از بدنه بلوچستان جدا بنماید تغییر دهد. و رویه تجزیه مستمر ارضی را متوقف و سعی در شکستن سد هویت قومی ملت بلوچ نماید.
یکی دیگر از دلایلی که حاکمیت رویه مستمر تجزیه ارضی بلوچستان را متوقف کرد. ایجاد زمینه برای شلیک کردن آخرین گلوله بر پیکره هویت قومی و ارضی بلوچستان است که قطعا اجرای این پروسه نیاز به زمان بسیار بیشتری بنسبت تجزیه های جانبی دیگری که برای بلوچستان اتفاق افتاده است دارد و قبل از اجرای ان حاکمیت باید پیش زمینه های بسیاری را در راستای حذف یک سرزمین و تجزیه کردن ان در سرزمین مورد نظر خود به مرحله اجرا در بیاورد که مهمترین ان سلب نمودن هویت قومی افراد ان سرزمین با سلب نمودن و القای فرهنگ جدید مورد نظر خود و سلب نمودن هویت تاریخی و القای تاریخ مورد نظر خود به عنوان تاریخ مردمان ان سرزمین میباشد.
اما در میدان عمل تمام این پیش زمینه ها و تمام تجزیه های سابق در قالب شعارهای رنگین و بسیار فریبنده سر داده شده اند شعارهایی همچون اشتغال افرینی در ادارات جدید التاسیس، خشکاندن ریشه های فقر، پیشرفت و عمران و..... که میتواند برای مردمان سرزمینی که نسلهاست در شرایطی نگاه داشته شده اند که باعث شده است که فقر را چون سایه شومی بدانند که از روز الست بر مقدرشان ثبت شده است فقری که با وجود موقعیت و منابع بلوچستان نمیخواهد دامان مردمان این سرزمین را رها کند و بدین جهت مردمان این سرزمین مجبورند هر از چند گاهی به نسخه هایی که حکومت برایشان میپیچد تن در بدهند.
نسخه هایی که تا کنون جز ایجاد مشکلات جدید نتوانسته است هیچ دردی از دردهای مردمان این سرزمین را مداوا کند. تجربه نه دهه گذشته مردمان قوممان و همچنین وجود استان های پهناور جای گرفته در کشورهای مختلف جهان نشان داده است که نه وسعت دلیل فقر و عقب افتادگی است و نه تجزیه کردن استانها میتواند دلیلی بر پیشرفت و توسعه استانها قرار بگیرد. ا
کنون بعد از گذشت 60 سال از آخرین تجزیه بلوچستان به بهانه پیشرفت و ریشه کن کردن فقر اکنون نیز این مناطق بلوچ نشین جز فقیرترین و محرومترین نقاط کشور هستند و تنها تفاوتی که میتوان در این نقاط قبل از جدا کردنشان از بلوچستان مشاهده کرد تغییر مذهب و مرگ زبان مادری و همچنین سردرگمی در میدان قومی و تاریخی ساکنان این مناطق است.
و بعد از شصت سال باری دیگر طرح ها و فعالیت های ملموسی برای ایجاد زمینه برای شلیک کردن اخرین گلوله بر پیکره باقی مانده بلوچستان در راستای حذف نام بلوچستان و تجزیه آن به سه الی چهار استان مجزا شدتی مضاعف گرفته است.که از دو جنبه هویتی و ارضی به صورت تخصصی از سوی حاکمیت دنبال میشود باری شعارهای رنگین سابق برای تجزیه کامل بلوچستان به پشت تریبونها ی پر نفوذ ایستاده اند ، تا جنازه کهن ترین سرزمین ایران را در گورستان زیاده خواهی حاکمیت اقامه کنند.
بنابراین حاکمیت تمامیت خواه به زعم خویش اخرین گامها را برای تکمیل پروسه نابودی قومی ،هویتی و دینی برداشته تا برای همیشه به دغدغه بلوچستان پایان دهد. و از شش ماهه پایانی سال 1393 به شدت درحال کار بر روی این پروسه هست ودر وهله اول به حذف نام بلوچستان از سر دفتر ادارات و ارگانها و سازمانها اقدام و تنها به نام سیستان اکتفا کرد و سپس این طرح را با تطمیع بعضی از نمایندگان مجلس منجمله نماینده سراوان جناب میرمرادزهی در جهت تقسیم بلوچستان به سه الی چهاراستان مجزا به مرحله گفتمان کشاند که واکنش شدید مردم ،علما و مبارزین بلوچ (سازمان جیش العدل) روبرو گشت و در بیانیه ای جامع و قاطع سازمان جیش العدل این طرح را رد و بعنوان اخرین گامهای حکومت مرکزی علیه نابودی ملت و سرزمین بلوچ دانست و خواهان اعتراض عمومی در شکل تشکل های مختلف مدنی برای رساندن اعتراض شدید ملت بلوچ در جهت حذف و تجزیه سرزمین مادری و نابودی هویت تاریخی و ملی و دینی شد.
پروسه حذف نام بلوچستان و تجزیه مساحت فعلی بلوچستان را حکومت مرکزی پایانی برای یک قرن سیاست بلوچ هراسی می دانند در حالی که ملت بلوچ جزء اجرای عدالت و برخورداری از حقوق برابر هرگز طرحی برای جدایی و ناامنی نداشته و به جرمی ناکرده قصاص می شوند .چرا که تجزیه بلوچستان سرشار از منابع و معادن خدادادی بدون مشارکت و سهمیم شدن مردم بلوچ به نفع استعماراست.
اما در مقابل ما شاهد هستیم که شلیک آخرین گلوله ها برای تجزیه بلوچستان به سنگ حکمت خداوندی برخورد نموده و موجب بیداری عمومی و آمادگی برای بازپرداخت دفاع از خاک مادری گشته است.
بنابراین بلوچستان و جغرافیای آن خط قرمز ما و مردم است و تحت هیچ شرایطی اجازه نخواهیم داد تمامیت خواهان بیش از این سرزمینمان را تجزیه و به آوارگی و ستم و سرکوب هر چه بیشتر بپردازند.تجزیه بلوچستان به بخشهای کوچکتر (یا قفس های کوچکتر) یعنی قرار گرفتن مردم بلوچ در محاصره شدید امنیتی ،سرکوب و قتل ام
عدالت نیوز:محمد قنبر رند بلوچ
اولین تجربه در این زمینه به سالهای نخست پایه گذاری حکومت پهلوی(1307 تا 1316) بر میگردد. سالهایی که ایران به چهار ایالت و دوازده ولایت تقسیم شده بود. که شامل 1.خراسان و سیستان2.اذربایجان 3.فارس وبنادر4.بلوچستان و کرمان. بود بنا بر اسناد موجود در این زمان مساحت بلوچستان چیزی در حدود 247000 کیلومتر مربع بود.(البته ناگفته نماند که اسناد تاریخی مورد مناقشه ای از مساحت 287 هزار کیلومتر مربعی بلوچستان وجود دارد که 40/000 کیلومتر مربع آن در حال حاضر مورد مناقشه است وکار کارشناسی در این رابطه دارد صورت میگیرد. )
اما اندکی پس از گذشت این تاریخ حکومت مردان ایران بر این تقسیم بندی راضی نشدند و بدین جهت در سال 1316 کرمان را از بلوچستان جدا کرده و از جنوب نهبندان تا تنگه هرمز را با تغییر نام بلوچستان، مکران نامیدند اما این تقسیم بندی نیز چندان پایدار نبود و پس از یازده سال برابر با 1326 بلوچستان باری دیگر کوچک تر شد و بخشهای بزرگی از مناطق بلوچ نشین در قسمت غربی را ضمیمه کرمان نمودند و در قسمت جنوب غربی نیز قسمتهای بلوچ نشین را به استان جدید التاسیس بنادر ساحلی جنوب (هرمزگان کنونی) الحاق کردند و نام این استان را از مکران دوباره به بلوچستان تغییر دادند.
اما این انتهای تغییر و تحول این استان نبود، و در سال 1336 نام سیستان (بدون افزودن خاکی که در تقسیمات کشوری شناخته شده به سیستان بود) از انتهای خراسان حذف و به انتهای بلوچستان افزوده شد.مناطق نهبندان و قائنات که جزیی از خاک بلوچستان بودند و منطقه سیستان اطلاق می شدند همچنان ضمیمه خاک خراسان ماند و منطقه حسین آباد (زابل امروزی) به سیستان نامگذاری شد تا مردم بلوچ از اعتراض تجزیه و عدم برگشت قسمت های تجزیه شده دست بردار شوند.بعد از این تاریخ میتوان گفت که تغییر و تحول هویتی و ارضی بلوچستان برای مدتی وارد مرحله جدیدی شد. مرحله ای که بنظر میرسد پیش زمینه حذف کامل ارضی و هویتی بلوچستان و مردمانش است.؛
در ادامه حصول این نتیجه حاکمیت در سال 1358 نام سیستان را از انتهای بلوچستان به ابتدای نام این استان جابجا کرد که در نتیجه بلوچستان و سیستان تبدیل به سیستان و بلوچستان شد. با توجه به تغییرات ارضی و هویتی که حکومتهای مرکزی در بلوچستان اعمال کرده اند میتوان گفت که این بحث کاملا زیرکانه و کارشناسی شده کماکان در حال اجرا میباشد.
جدا از اینکه بخش های اعظمی از سرزمین بلوچستان تجزیه شد در نگاهی دیگر نام بسیاری از شهر ها،بخش ها و روستاهای بلوچستان تغییر نام داده شد تا بدین سان بخشی از تاریخ بلوچستان و مردم بلوچ را حذف نمایند.
در تشریح سیاستهای اجرایی دو حاکمیت گذشته و کنونی در مسیر حذف هویتی و ارزی بلوچستان میتوان گفت که در بین سالهای 1307 تا 1336 حاکمیتها ان قسمتهایی از بلوچستان را که از بخشهای مرکزی و جمعیتی بلوچستان دور بوده و به قسمتهای پارس نشین نزدیک بوده اند (که در نتیجه این دوری از مرکز جمعیتی و هویتی بلوچستان و نزدیکی به قسمتهای فارس نشین و در نتیجه دوری از فرهنگ قومی خود و نزدیک شدن به فرهنگ پارسی) و همچنین فعالیتهای هدف دار و مستمر حکومتهای مرکزی باعث گردیده است که هویت بلوچی و منافع قومی برای ساکنان این مناطق رو به افول بگذارد.بگونه ای که امروز از دو هویتی و فقر و فلاکت مضاعفی رنج می برند که به مراتب از سرزمین مادری بلوچستان فقیر تر و از فراموش شده ترین مناطق کشور محسوب می شوند.هجمه مذهبی حکومتی نیز بخش بزرگی از مشکل در این مناطق بوده که با استفاده از فقر عمدی تزریق شده بدنبال ترویج شیعه گری وتغییر دین مردمان سنی این مناطق هستند و بسیاری بر اثر نجات از فقر و فلاکت از سنی بودن به شیعه شدن تغییر مذهب داده اند تا برخوردار از نعمت و امتیاز گردند.
موضوعی که باعث شده است تا حاکمیت پروسه حذف ارضی و هویتی بلوچستان را با خیالی آسوده و شعارهایی زیباو رنگین در بین سالهای 1307 و 1336 در این مناطق به اجرا در بیاورد. اما بعد از سال 1336 ادامه اجرای این سیاست به دلیل رشد اگاهی و امکان برخورد و اعتراض عمومی و سازمان یافته تری را بدنبال داشت باشد از تجزیه ارضی و تجزیه های گذشته نیز با توجه به آگاهی بر افزایش میزان تعصب قومی افراد این مناطق نسبت به مناطق حاشیه ای که حاکمیت توانسته بود بدون هیچ گونه مزاحمتی ان مناطق را از بدنه بلوچستان جدا بنماید تغییر دهد. و رویه تجزیه مستمر ارضی را متوقف و سعی در شکستن سد هویت قومی ملت بلوچ نماید.
یکی دیگر از دلایلی که حاکمیت رویه مستمر تجزیه ارضی بلوچستان را متوقف کرد. ایجاد زمینه برای شلیک کردن آخرین گلوله بر پیکره هویت قومی و ارضی بلوچستان است که قطعا اجرای این پروسه نیاز به زمان بسیار بیشتری بنسبت تجزیه های جانبی دیگری که برای بلوچستان اتفاق افتاده است دارد و قبل از اجرای ان حاکمیت باید پیش زمینه های بسیاری را در راستای حذف یک سرزمین و تجزیه کردن ان در سرزمین مورد نظر خود به مرحله اجرا در بیاورد که مهمترین ان سلب نمودن هویت قومی افراد ان سرزمین با سلب نمودن و القای فرهنگ جدید مورد نظر خود و سلب نمودن هویت تاریخی و القای تاریخ مورد نظر خود به عنوان تاریخ مردمان ان سرزمین میباشد.
اما در میدان عمل تمام این پیش زمینه ها و تمام تجزیه های سابق در قالب شعارهای رنگین و بسیار فریبنده سر داده شده اند شعارهایی همچون اشتغال افرینی در ادارات جدید التاسیس، خشکاندن ریشه های فقر، پیشرفت و عمران و..... که میتواند برای مردمان سرزمینی که نسلهاست در شرایطی نگاه داشته شده اند که باعث شده است که فقر را چون سایه شومی بدانند که از روز الست بر مقدرشان ثبت شده است فقری که با وجود موقعیت و منابع بلوچستان نمیخواهد دامان مردمان این سرزمین را رها کند و بدین جهت مردمان این سرزمین مجبورند هر از چند گاهی به نسخه هایی که حکومت برایشان میپیچد تن در بدهند.
نسخه هایی که تا کنون جز ایجاد مشکلات جدید نتوانسته است هیچ دردی از دردهای مردمان این سرزمین را مداوا کند. تجربه نه دهه گذشته مردمان قوممان و همچنین وجود استان های پهناور جای گرفته در کشورهای مختلف جهان نشان داده است که نه وسعت دلیل فقر و عقب افتادگی است و نه تجزیه کردن استانها میتواند دلیلی بر پیشرفت و توسعه استانها قرار بگیرد. ا
کنون بعد از گذشت 60 سال از آخرین تجزیه بلوچستان به بهانه پیشرفت و ریشه کن کردن فقر اکنون نیز این مناطق بلوچ نشین جز فقیرترین و محرومترین نقاط کشور هستند و تنها تفاوتی که میتوان در این نقاط قبل از جدا کردنشان از بلوچستان مشاهده کرد تغییر مذهب و مرگ زبان مادری و همچنین سردرگمی در میدان قومی و تاریخی ساکنان این مناطق است.
و بعد از شصت سال باری دیگر طرح ها و فعالیت های ملموسی برای ایجاد زمینه برای شلیک کردن اخرین گلوله بر پیکره باقی مانده بلوچستان در راستای حذف نام بلوچستان و تجزیه آن به سه الی چهار استان مجزا شدتی مضاعف گرفته است.که از دو جنبه هویتی و ارضی به صورت تخصصی از سوی حاکمیت دنبال میشود باری شعارهای رنگین سابق برای تجزیه کامل بلوچستان به پشت تریبونها ی پر نفوذ ایستاده اند ، تا جنازه کهن ترین سرزمین ایران را در گورستان زیاده خواهی حاکمیت اقامه کنند.
بنابراین حاکمیت تمامیت خواه به زعم خویش اخرین گامها را برای تکمیل پروسه نابودی قومی ،هویتی و دینی برداشته تا برای همیشه به دغدغه بلوچستان پایان دهد. و از شش ماهه پایانی سال 1393 به شدت درحال کار بر روی این پروسه هست ودر وهله اول به حذف نام بلوچستان از سر دفتر ادارات و ارگانها و سازمانها اقدام و تنها به نام سیستان اکتفا کرد و سپس این طرح را با تطمیع بعضی از نمایندگان مجلس منجمله نماینده سراوان جناب میرمرادزهی در جهت تقسیم بلوچستان به سه الی چهاراستان مجزا به مرحله گفتمان کشاند که واکنش شدید مردم ،علما و مبارزین بلوچ (سازمان جیش العدل) روبرو گشت و در بیانیه ای جامع و قاطع سازمان جیش العدل این طرح را رد و بعنوان اخرین گامهای حکومت مرکزی علیه نابودی ملت و سرزمین بلوچ دانست و خواهان اعتراض عمومی در شکل تشکل های مختلف مدنی برای رساندن اعتراض شدید ملت بلوچ در جهت حذف و تجزیه سرزمین مادری و نابودی هویت تاریخی و ملی و دینی شد.
پروسه حذف نام بلوچستان و تجزیه مساحت فعلی بلوچستان را حکومت مرکزی پایانی برای یک قرن سیاست بلوچ هراسی می دانند در حالی که ملت بلوچ جزء اجرای عدالت و برخورداری از حقوق برابر هرگز طرحی برای جدایی و ناامنی نداشته و به جرمی ناکرده قصاص می شوند .چرا که تجزیه بلوچستان سرشار از منابع و معادن خدادادی بدون مشارکت و سهمیم شدن مردم بلوچ به نفع استعماراست.
اما در مقابل ما شاهد هستیم که شلیک آخرین گلوله ها برای تجزیه بلوچستان به سنگ حکمت خداوندی برخورد نموده و موجب بیداری عمومی و آمادگی برای بازپرداخت دفاع از خاک مادری گشته است.
بنابراین بلوچستان و جغرافیای آن خط قرمز ما و مردم است و تحت هیچ شرایطی اجازه نخواهیم داد تمامیت خواهان بیش از این سرزمینمان را تجزیه و به آوارگی و ستم و سرکوب هر چه بیشتر بپردازند.تجزیه بلوچستان به بخشهای کوچکتر (یا قفس های کوچکتر) یعنی قرار گرفتن مردم بلوچ در محاصره شدید امنیتی ،سرکوب و قتل ام
عدالت نیوز:محمد قنبر رند بلوچ
No comments:
Post a Comment