فقر وبیکاری در مناطق بلوچ نشین هرمزگان موج می زند

فقر ، بیکاری ،تبعیض و به حاشیه راندن مردم بلوچ سیاستی نهادینه شده در حکومت های مرکزی است.با نگاهی به وضعیت مردم بلوچ در بلوچستان و یا در مناطق بلوچ نشینی که در سالهای 1316 به بعد جزء هرمزگان ،خراسان و کرمان شدند به وضوح مشاهده می شود که سیاستی که مناطق بلوچستان را در ان زمان با شعار طرح عمران و ابادانی به بهانه گستردگی مساحت و پراکندگی جمعیت جدا شدند تنها بخشی از سیاست نابودی و به حاشیه راندن و تفرق و جدایی جمعیت و همبستگی ملی بلوچ بوده است و اکنون پس از گذشت 70 سال از زمان جدایی این مناطق جزء محروم ترین و فقیر ترین بخشها هستند که مسئولین نظام وقتی صحبت از فقر و بیکاری در این مناطق می کنند بلوچستان را مثال این فقر می گیرند.به گونه ای که با اظهار نظر سریع مسئولین نظام در مورد وجود معضلات و مشکلات بسیار در مناطق بلوچ نشین هرمزگان و خراسان با صراحت اعلام میدارند فقر و مرحومیت و بیکاری موجود در این بخشها از بلوچستان به مراتب بدتر است.یعنی صدر صد از بلوچستان فقیر فقیرتر هستند.

بگونه ای که درشهرستانهای سیریک ،بشاگرد ودیگر مناطق نرخ بیکاری به بالا ۶۵ درصد نیز رسیده است. دراین رابطه یک نماینده مجلس حکومتی (خبرگزاری حکومتی ایلنا ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۵) با بیان اینکه درشهرستان سیریک ۶۵ درصد مردم و در شهرستان بسیار محروم بشاگرد بیش از ۵۳ درصد مردم بیکارند، گفت: «بیکاری خطری است؛ برای جوانان این مناطق و باید برای آن چاره‌ای اندیشید.
ما در این مناطق جوانانی با مدارج بالای علمی داریم که از نبود کار در رنجند و در زندگی بلاتکلیف مانده‌اند. بانک اطلاعاتی که از جوانان بیکار ایجاد کرده‌ایم؛ نشان می‌دهد که این جوانان هر یک در تخصص‌های مختلف دارای مدارج علمی بالا هستند، اما متاسفانه شغلی ندارند و این بیکاری باعث شده که بسیاری از مردم این مناطق با فقر و محرومیت دست و پنجه نرم کنند».
این کارگزار حکومتی در ادامه با اعتراف به نبود آب آشامیدنی در این منطقه افزود: «با توجه به خشکسالی‌های اخیر، کشاورزی در این مناطق ضعیف شده است. در صید و صیادی هم به همین شکل با مشکلاتی مواجه هستیم. عدم وجود جاده‌های استاندارد برای ترانزیت کالا نیز از دیگر مشکلات این شهرستان است».
ملاحظه می شود که در این استان زرخیز تمامی بخش های مهم اقتصادی و تولیدی دستخوش بحران های عمیق شده است. بخش هایی همچون ترانزیت، صید و پرورش ماهی، کشاورزی، دریا نوردی ، پتروشیمی و نیز محرومیت از امکانات گمرکی. استانی که با جمعیتی بالغ بر ۱.۲ میلیون نفر و با مجموعه جزایری همچون کیش ، قشم، ابوموسی ، لارک و سیری دارای پتانسیل های عظیم تولیدی و اقتصادی و بازرگانی است، اکنون به مجموعه برهوت های دیگر نظام آخوندی تبدیل شده است. سخن از استانی است
«که جزء پردرآمدترین استانهای ایران می‌باشد. این استان از نظر درآمد اولین استان کشور است ولی متأسفانه از نظر تقسیم بودجه در رده بیست و چهارمین استان قرار دارد» ( دانشنامه ویکی پدیا) به یقین آنچه که از گفته ای این کارگزار حکومتی می توان استنتاج کرد، اعتراف رژیم به وجود گسترده بیکاری ، فقر و فلاکت برای بخش های بزرگی از مردم محروم این استان است که سپاه پاسداران و باند های مافیایی دیکتاتوری ، سالانه میلیاردها دلار اجناس قاچاق از طریق بنادر و گمرک این خطه وارد کشور می نمایند، بدون اینکه بخش کوچکی از آن را صرف رفاه ، آسایش، معیشت و اشتغال نمایند.