م میهنان غربزده تنها کور سوی امید محسوب میشه که من آنچنانم که اجدادم در دوهزار و... پانصد سال پیش امپراتوری راه انداختند! امپراتوری اجدادت چه سود برای امروزت دارد؟ آیا میدانید که 150 سال پیش نه کسی کوروش را میشناخت و نه کسی خود را آریایی میخواند؟
آریایی را به معنای جوانمرد ترجمه میکنند. از روی کدام منبع معتبر؟ الله اعلم! ایران را نیز سرزمین آریاییان مینامند و اسمش از روی اوستا و کتیبۀ داریوش برداشته شده است. از واژۀ «ایران وجا» به معنای سرزمینم ایران یا مملکت آریاییها. البته عجیب نیست زیرا وقتی آریاییها این سرزمین را غصب کردند، اسم خود را بر آن گذاشتند:ایران.
آریاییها قومی بودند ساکن نوارهای شمالی آسیا و احتمالا شمال شرقی آسیا. از چه راهی وارد ایران شدند؟ روایتها مختلف است: از شرق(افغانستان)، از شمال شرقی، از شرق دریای خزر، از غرب دریای مازندران. از همه قوی تر همان راه شمال شرق است.
در آسیای مرکزی و نوارهای شمالی به علت سرما و کوهستانها و استپهای غیر قابل زراعت زندگی بسیار سخت است. نتیجۀ این امر دو چیز است:1. ساکنان این سرزمینها سعی میکردند به نوارهای جنوبی و سرسبزتر کوچ(حمله) کنند و 2.مردمان این نواحی به واسطۀ شرایط سخت خود آمادگی زیادی برای جنگ داشتند. عامل سرازیر شدن آریاییها هم همین شرایط بد زندگی بود و به قول همنژادشان آدولف هیتلر برای به دست آوردن فضای بیشتر برای زندگی به هند، ایران و اروپا سرازیر شدند.
ایران پیش از تهاجم آریاییها
ایران پیش از آمدن آریاییها کشوری بس پیشرفته بود و شهر سوخته و هزاران اثر باستانی بجای مانده از اثر آنان این نظر را تأیید میکند. به نظر میرسد کشف برخی فلزات نیز توسط ایرانیان صورت گرفته است.
مردمان خاورمیانه پیش از هجوم آریاییان، زندگی باشکوهی داشتند. گلنوشتۀ «اوروک» از جمع آوری مالیات در 5500 سال پیش سخن میگوید و از 4500 سال پیش سندی هست که از سنگینی مالیات و انقلاب مردم برای تعویض حکمران خبرمیدهد. در لوح سنگی دیگری از 4100 سال پیش در شهر «اور» سخن از برابری اجتماعی و حقوق جزایی رفته است، لوحۀ بابلی «تل حرمل» 4000 سال پیش به نرخ اجناس اشاره کرده است و در 3800 سال پیش به سنگنوشتۀ حمورابی برمیخوریم که در آن به احتکار، نرخ بهره، سقط جنین، تصادف وسایل نقلیه و روابط طبیب و بیمار اشاره شده است.پس میبینیم که خاورمیانه تمدن خود را مدیون آریاییها نبوده و پیش از هجوم آنها نیز بسیار متمدن بوده است. بعدها خواهیم دید که این آریاییها بودند که حتی در امور عبادی نیز از آنها پیروی کردند.
در مورد ایران کهن و پیش از هجوم آریاییها، لویی واندنبرگ در صفحۀ 124 کتاب «باستانشانسی ایران باستان» مینویسد:
"اگر دورانهای مختلف تمدن ایران را از نظر بگذرانیم، از اهمیت تمدن پیش از تاریخ پیش از تاریخ این سرزمین،در حیرت فرو میرویم."
همین نویسنده در صفحۀ 134 کتابش میگوید:
"قبلا ذکرگردید که ساکنین باستانی فلات ایران مردم صلح دوستی بودند.در این مورد و در جهات دیگر، آنها شباهتهای زیادی به معاصرین و همسایگان خود در درۀ سند، داشته اند."
جان کرتیس در کتاب ایران کهن از سفالینه های منقوش مربوط به هزارۀ ششم تا سوّم پیش از میلاد در ایران پیش از آریاییها خبر میدهد که نشانگر هنرمندی والای ایشان است.
پس ملاحظه میگردد که ساکنین اصلی ایران، پیش از هجوم آریاییها برعکس آنچه نژادپرستان آریاپرست میگویند، مردمی وحشی و فاقد فرهنگ نبودند بلکه فرهنگ و تمدن والایی داشتند و مردمی صلحدوست بودند.
آیا آریاییان قومی متمدن بودند؟
تعصب کور تاریخپرستان و پان ایرانیستها، باعث شده است که همصدا با مستشرقین یهود که میخواهند کل فرهنگ خاورمیانه را به پیش از اسلام مربوط سازند، آریاییها را در بدو تجاوز به خاک ایران متمدن جلوه دهند.
در اوستا آمده که مملکت آریاییها جایی بوده به نام «ایران واج» که هیچ محلی در سراسر دنیا که بتوان این مملکت خیالی را بدان نسبت داد یافت نشده است. این هم از دروغها و تحریفات پارسیان در اوستا محسوب میشود. حقیقت اینستکه آریاییها قومی بیابانگرد و صحرانشین بودند. یک قوم متمدن هرگز کاشانۀ خود را بخاطر بدی آب و هوا رها نمیکند و راهی صحرا شود. اینها از اول ساکن صحرا بودند.
و مردم صلحدوست ایران را مغلوب ساخته است. شواهد تاریخی هم مؤید این نظر است. خشونت و جنگ طلبی آریاییها به حدی بود که به سرعت ایران را گرفتند و این در حالی است که برای مثال سکاها هرگز موفق به اینکار نشدند.
تجاوز آریاییها به ایران
در مورد هجوم آریاییها به ایران حسن پیرنیا چنین مینویسد:
"وقتی آریانها به فلات ایران در آمدند، در اینجا جا مردمانی را یافته اند که زشت و از حیث نژاد، عادات، اخلاق، و مذهب از آنها پستتر بوده اند؛ زیرا آریانها مردمان بومی را «دیو» یا «تور» نامیده اند. علاوه بر این در مازندران آثاری به دست آمده، که خیلی قدیم است و دلالت بر صحت این استنباط میکند(!!!) رفتار آریانها با این مردمان بومی مانند رفتار غالب با مغلوب بود، بخصوص که آریانها آنها را از خود پستتر میدانسته اند. بنابراین در ابتدا هیچ نوع حقی برای ایشان قائل نبودند، بلکه با اینها دائما جنگ میکردند، و هر جا آنها را میافتند میکشتند، ولی بعدها که خطر بومیها برای آریانها رفع شد و آریانها کارهای پرزحمت را از قبیل زراعت، تربیت حشم، خدمت در خانواده ها از دوش خود برداشته به آنها محول کردند. بومیان طرف احتیاج شدید واقع شده دارای حقی گردیدند مانند حق غلام و کنیز ..." (تاریخ ایران باستان،جلد اول، صفحۀ 157)
میبنیم که آریاییها پس از تجاوز به خاک این سرزمین نه تنها مردمان بافرهنگ آنرا پست و دیو خطاب کردند، بلکه تا جایی که خیالشان راحت شود که از سوی آنها خطری متوجه خودشان نیست از ایشان کشتند و بعد هم باقیمانده را مانند برده در بین خود نگهداشتند.
پان ایرانیستها برای دشمنی با اسلام مدام در گوش مردم از تجاوز اعراب به ایران میخوانند حال آنکه اولین تجاوز بزرگ به این سرزمین از سوی قومی بیگانه توسط آریاییها صورت گرفت که خود را با کمال بیرحمی در این سرزمین جا دادند و بعد هم قرنها با تکیه بر نیزۀ خود بر مناطق مختلف حکم راندند.
پان ایرانیستها با کمال وقاحت میگویند، اعراب مقیم ایران به جرم زبان عربیشان، غیرایرانی هستند و حتی مسلمانان ایران را نیز عرب و در نتیجه غیر ایرانی میدانند و میگویند: «هیچ ایرانی مسلمان و هیچ مسلمانی، ایرانی نیست»!!!! بیایید فرض کنیم اجداد ما هم جزء اعرابی بودند که از عربستان به ایران آمدند(!!!) و پیش از آمدن اسلام به ایران مقیم ایران نبودند و از ایرانیانی که مسلمان شدند محسوب نمیشوند(!!)؛ اگر قرنها سکونت اجداد ما باعث نمیشود که ما ایرانی محسوب شویم پس آریاییها نیز در این سرزمین بیگانه هستند زیرا آنها هم فقط چند قرن پیشتر از اعراب به این خاک تاختند.
پان ایرانیستها از ویرانیهای حاصل از تهاجم عرب و مغول سخن میگویند ولی نمیگویند که آریاییها نیز تمدن ایرانیان بومی را نابود کردند.
مقابله با نژادپرستی
آریایی را به معنای جوانمرد ترجمه میکنند. از روی کدام منبع معتبر؟ الله اعلم! ایران را نیز سرزمین آریاییان مینامند و اسمش از روی اوستا و کتیبۀ داریوش برداشته شده است. از واژۀ «ایران وجا» به معنای سرزمینم ایران یا مملکت آریاییها. البته عجیب نیست زیرا وقتی آریاییها این سرزمین را غصب کردند، اسم خود را بر آن گذاشتند:ایران.
آریاییها قومی بودند ساکن نوارهای شمالی آسیا و احتمالا شمال شرقی آسیا. از چه راهی وارد ایران شدند؟ روایتها مختلف است: از شرق(افغانستان)، از شمال شرقی، از شرق دریای خزر، از غرب دریای مازندران. از همه قوی تر همان راه شمال شرق است.
در آسیای مرکزی و نوارهای شمالی به علت سرما و کوهستانها و استپهای غیر قابل زراعت زندگی بسیار سخت است. نتیجۀ این امر دو چیز است:1. ساکنان این سرزمینها سعی میکردند به نوارهای جنوبی و سرسبزتر کوچ(حمله) کنند و 2.مردمان این نواحی به واسطۀ شرایط سخت خود آمادگی زیادی برای جنگ داشتند. عامل سرازیر شدن آریاییها هم همین شرایط بد زندگی بود و به قول همنژادشان آدولف هیتلر برای به دست آوردن فضای بیشتر برای زندگی به هند، ایران و اروپا سرازیر شدند.
ایران پیش از تهاجم آریاییها
ایران پیش از آمدن آریاییها کشوری بس پیشرفته بود و شهر سوخته و هزاران اثر باستانی بجای مانده از اثر آنان این نظر را تأیید میکند. به نظر میرسد کشف برخی فلزات نیز توسط ایرانیان صورت گرفته است.
مردمان خاورمیانه پیش از هجوم آریاییان، زندگی باشکوهی داشتند. گلنوشتۀ «اوروک» از جمع آوری مالیات در 5500 سال پیش سخن میگوید و از 4500 سال پیش سندی هست که از سنگینی مالیات و انقلاب مردم برای تعویض حکمران خبرمیدهد. در لوح سنگی دیگری از 4100 سال پیش در شهر «اور» سخن از برابری اجتماعی و حقوق جزایی رفته است، لوحۀ بابلی «تل حرمل» 4000 سال پیش به نرخ اجناس اشاره کرده است و در 3800 سال پیش به سنگنوشتۀ حمورابی برمیخوریم که در آن به احتکار، نرخ بهره، سقط جنین، تصادف وسایل نقلیه و روابط طبیب و بیمار اشاره شده است.پس میبینیم که خاورمیانه تمدن خود را مدیون آریاییها نبوده و پیش از هجوم آنها نیز بسیار متمدن بوده است. بعدها خواهیم دید که این آریاییها بودند که حتی در امور عبادی نیز از آنها پیروی کردند.
در مورد ایران کهن و پیش از هجوم آریاییها، لویی واندنبرگ در صفحۀ 124 کتاب «باستانشانسی ایران باستان» مینویسد:
"اگر دورانهای مختلف تمدن ایران را از نظر بگذرانیم، از اهمیت تمدن پیش از تاریخ پیش از تاریخ این سرزمین،در حیرت فرو میرویم."
همین نویسنده در صفحۀ 134 کتابش میگوید:
"قبلا ذکرگردید که ساکنین باستانی فلات ایران مردم صلح دوستی بودند.در این مورد و در جهات دیگر، آنها شباهتهای زیادی به معاصرین و همسایگان خود در درۀ سند، داشته اند."
جان کرتیس در کتاب ایران کهن از سفالینه های منقوش مربوط به هزارۀ ششم تا سوّم پیش از میلاد در ایران پیش از آریاییها خبر میدهد که نشانگر هنرمندی والای ایشان است.
پس ملاحظه میگردد که ساکنین اصلی ایران، پیش از هجوم آریاییها برعکس آنچه نژادپرستان آریاپرست میگویند، مردمی وحشی و فاقد فرهنگ نبودند بلکه فرهنگ و تمدن والایی داشتند و مردمی صلحدوست بودند.
آیا آریاییان قومی متمدن بودند؟
تعصب کور تاریخپرستان و پان ایرانیستها، باعث شده است که همصدا با مستشرقین یهود که میخواهند کل فرهنگ خاورمیانه را به پیش از اسلام مربوط سازند، آریاییها را در بدو تجاوز به خاک ایران متمدن جلوه دهند.
در اوستا آمده که مملکت آریاییها جایی بوده به نام «ایران واج» که هیچ محلی در سراسر دنیا که بتوان این مملکت خیالی را بدان نسبت داد یافت نشده است. این هم از دروغها و تحریفات پارسیان در اوستا محسوب میشود. حقیقت اینستکه آریاییها قومی بیابانگرد و صحرانشین بودند. یک قوم متمدن هرگز کاشانۀ خود را بخاطر بدی آب و هوا رها نمیکند و راهی صحرا شود. اینها از اول ساکن صحرا بودند.
و مردم صلحدوست ایران را مغلوب ساخته است. شواهد تاریخی هم مؤید این نظر است. خشونت و جنگ طلبی آریاییها به حدی بود که به سرعت ایران را گرفتند و این در حالی است که برای مثال سکاها هرگز موفق به اینکار نشدند.
تجاوز آریاییها به ایران
در مورد هجوم آریاییها به ایران حسن پیرنیا چنین مینویسد:
"وقتی آریانها به فلات ایران در آمدند، در اینجا جا مردمانی را یافته اند که زشت و از حیث نژاد، عادات، اخلاق، و مذهب از آنها پستتر بوده اند؛ زیرا آریانها مردمان بومی را «دیو» یا «تور» نامیده اند. علاوه بر این در مازندران آثاری به دست آمده، که خیلی قدیم است و دلالت بر صحت این استنباط میکند(!!!) رفتار آریانها با این مردمان بومی مانند رفتار غالب با مغلوب بود، بخصوص که آریانها آنها را از خود پستتر میدانسته اند. بنابراین در ابتدا هیچ نوع حقی برای ایشان قائل نبودند، بلکه با اینها دائما جنگ میکردند، و هر جا آنها را میافتند میکشتند، ولی بعدها که خطر بومیها برای آریانها رفع شد و آریانها کارهای پرزحمت را از قبیل زراعت، تربیت حشم، خدمت در خانواده ها از دوش خود برداشته به آنها محول کردند. بومیان طرف احتیاج شدید واقع شده دارای حقی گردیدند مانند حق غلام و کنیز ..." (تاریخ ایران باستان،جلد اول، صفحۀ 157)
میبنیم که آریاییها پس از تجاوز به خاک این سرزمین نه تنها مردمان بافرهنگ آنرا پست و دیو خطاب کردند، بلکه تا جایی که خیالشان راحت شود که از سوی آنها خطری متوجه خودشان نیست از ایشان کشتند و بعد هم باقیمانده را مانند برده در بین خود نگهداشتند.
پان ایرانیستها برای دشمنی با اسلام مدام در گوش مردم از تجاوز اعراب به ایران میخوانند حال آنکه اولین تجاوز بزرگ به این سرزمین از سوی قومی بیگانه توسط آریاییها صورت گرفت که خود را با کمال بیرحمی در این سرزمین جا دادند و بعد هم قرنها با تکیه بر نیزۀ خود بر مناطق مختلف حکم راندند.
پان ایرانیستها با کمال وقاحت میگویند، اعراب مقیم ایران به جرم زبان عربیشان، غیرایرانی هستند و حتی مسلمانان ایران را نیز عرب و در نتیجه غیر ایرانی میدانند و میگویند: «هیچ ایرانی مسلمان و هیچ مسلمانی، ایرانی نیست»!!!! بیایید فرض کنیم اجداد ما هم جزء اعرابی بودند که از عربستان به ایران آمدند(!!!) و پیش از آمدن اسلام به ایران مقیم ایران نبودند و از ایرانیانی که مسلمان شدند محسوب نمیشوند(!!)؛ اگر قرنها سکونت اجداد ما باعث نمیشود که ما ایرانی محسوب شویم پس آریاییها نیز در این سرزمین بیگانه هستند زیرا آنها هم فقط چند قرن پیشتر از اعراب به این خاک تاختند.
پان ایرانیستها از ویرانیهای حاصل از تهاجم عرب و مغول سخن میگویند ولی نمیگویند که آریاییها نیز تمدن ایرانیان بومی را نابود کردند.
مقابله با نژادپرستی
No comments:
Post a Comment