درد و دل یکی‌ از هموطنان بلوچ: "یه بار كفشهایم را بپوش بعد درباره راه رفتنم قضاوت كن"

این هموطن در صفحه فیسبوک سپیده دم می‌نویسد: تشریف بیاورید روستاها و شهرهای مرزی بلوچستان با احوال مردمان بلوچ و رفتار نظامیان (چه سرباز چه بالاتر ) ایران را با آنان جویا شوید ( در حالی كه دوطرف بلوچستان هست =بلوچستان پاكستان و بلوچستان ايران؛دیواری مرزی كه یک قوم را با یک زبان؛فرهنگ؛تاریخ؛موسیقی؛لباس و دین مشترک از هم جدا كرده هست)

در بلوچستان همین سربازان و گروهبانان با كمال میل اجرا كنندگان تیرباران ها و اعدام های صحرایی هستند.

در بلوچستان همین تیرباران ها؛ اعدام ها؛ زندانی و شكنجه نمودن هزاران بی گناه بلوچ بدون محاكمه با اتهامات واهی +تبعیضات قومی و مذهبی + توهین و تحقیر + بها ندادن به زبان و فرهنگ+شهروند درجه دوم شمردن و .. و .. هست که قیام مسلحانه می پروراند.
نامه هايتان را برای آنان بنویسيد كه سربازان و انواع و اقسام نظامیان را برای تیرباران بلوچ ها به بلوچستان میفرستند براي آنان بنویسید كه دستور بازداشت و اعدام جوانان و پیران بلوچ را صادر می كنند برای آنان بنویسید كه زمام حكومت ایران را در دست دارند و بر اقوام غیرپارس ظلم می كنند برای آنان بنویس كه روزانه بر دل هزاران مادر بلوچ در بلوچستان داغ جگرگوشه هایشان را می گذارند اما خبرش در هیچ روزنامه؛تلویزیون؛رادیو و صفحه فیسبوکی منتشر نمی شود برای آنان بنویس كه بر بلوچ ستم ناروا می كنند (بلوچ كه وارد سرزمین آنها نشده آنان وارد سرزمین آباء و اجدادی بلوچ شده اند و شروع به قتل و شكنجه و تیرباران و اعدام بلوچ كرده اند) برای آنان بنویسيد كه روزانه ده ها كودک بلوچ را یتیم و ده ها بانوی بلوچ را بیوه می سازند؛ چرا قلمتان به آن سو نمی رود؟

كاش مرگ جوانان بلوچ بدست نظامیان و سربازان ایران هم صدا داشت و در بین ایرانیان كسی می بود كه با مادران و كودكان كشته شدگان بلوچ هم اظهار همدردی كند.

بلوچ

١٢ فروردین ۱۳۹۳