درد و دل یکی از هموطنان بلوچ: "یه بار كفشهایم را بپوش بعد درباره راه رفتنم قضاوت كن"
این هموطن در صفحه فیسبوک سپیده دم می‌نویسد: تشریف بیاورید روستاها و شهرهای مرزی بلوچستان با احوال
مردمان بلوچ و
رفتار نظامیان (چه سرباز چه بالاتر ) ایران را با آنان جویا شوید ( در حالی كه دوطرف بلوچستان هست =بلوچستان
پاكستان و
بلوچستان ايران؛دیواری مرزی كه یک قوم را با یک زبان؛فرهنگ؛تاریخ؛موسیقی؛لباس و دین مشترک از هم جدا كرده
هست)
در بلوچستان همین سربازان و گروهبانان با كمال میل اجرا كنندگان تیرباران ها و اعدام های صحرایی هستند.
در بلوچستان همین تیرباران ها؛ اعدام ها؛ زندانی و شكنجه نمودن هزاران بی گناه بلوچ بدون محاكمه با اتهامات
واهی +تبعیضات
قومی و مذهبی + توهین و تحقیر + بها ندادن به زبان و فرهنگ+شهروند درجه دوم شمردن و .. و .. هست که قیام
مسلحانه می
پروراند.
نامه هايتان را برای آنان بنویسيد كه سربازان و انواع و اقسام نظامیان را برای تیرباران بلوچ ها به بلوچستان
میفرستند براي آنان
بنویسید كه دستور بازداشت و اعدام جوانان و پیران بلوچ را صادر می كنند برای آنان بنویسید كه زمام حكومت ایران
را در دست دارند و
بر اقوام غیرپارس ظلم می كنند برای آنان بنویس كه روزانه بر دل هزاران مادر بلوچ در بلوچستان داغ جگرگوشه
هایشان را می گذارند
اما خبرش در هیچ روزنامه؛تلویزیون؛رادیو و صفحه فیسبوکی منتشر نمی شود برای آنان بنویس كه بر بلوچ ستم
ناروا می كنند (بلوچ كه
وارد سرزمین آنها نشده آنان وارد سرزمین آباء و اجدادی بلوچ شده اند و شروع به قتل و شكنجه و تیرباران و اعدام
بلوچ كرده اند)
برای آنان بنویسيد كه روزانه ده ها كودک بلوچ را یتیم و ده ها بانوی بلوچ را بیوه می سازند؛ چرا قلمتان به آن سو
نمی رود؟
كاش مرگ جوانان بلوچ بدست نظامیان و سربازان ایران هم صدا داشت و در بین ایرانیان كسی می بود كه با مادران و
كودكان كشته
شدگان بلوچ هم اظهار همدردی كند.
بلوچ
١٢ فروردین ۱۳۹۳
No comments:
Post a Comment