یادداشت منتشر شده ام در شماره امروز روزنامه تعادل:
راهكار حذف مدارس كپري
از زمان دولت نهم همواره حذف مدارس كپري به صورت جدي مطرح بوده و در سال‌هاي نه‌چندان دور، جشن‌هايي هم در برخي استان‌ها تحت همين عنوان برگزار شده است. اما واقعيت اين است كه اين معضل همچنان لاينحل باقي مانده و هنوز راهكار جامعي براي از ميان برداشتن اين معضل ارايه نشده است. انتقادات و ايرادات گاه و بيگاه مسوولان سياسي و نمايندگان مجلس از وزارت آموزش و پرورش و سازمان نوسازي گوياي اين مدعاست كه هماهنگي بين بخشي براي رسيدن به ايده‌آل «حذف مدارس كپري» در كشور وجود ندارد.
براساس گفته‌هاي مسوولان آموزش و پرورش و سازمان نوسازي استان‌هاي شرق كشور از جمله سيستان و بلوچستان داراي بيشترين مدارس كپري در كشور هستند، اما شواهد نشان مي‌دهد دانش‌آموزاني در استان‌هاي غرب كشور هم درگير اين مساله هستند. معمولا از مناطق عشايري و صعب‌العبور، به‌مناطقي ياد مي‌شود كه داراي مدارس كپري هستند. در سيستان و بلوچستان هم مناطقي وجود دارد كه مدت‌هاست به يكجا نشيني و آبادي‌نشيني تبديل شده‌اند ولي هنوز هم به اشتباه مناطق عشايري ناميده مي‌شوند. بايد گفت كه مدت‌هاست زندگي كوچ نشيني در اين مناطق از بين رفته است. پس از بروز خشكسالي و از دست رفتن منابع مردم عشاير، اين مردم يا اكثرا در جايي به‌كنار جاده‌ها آمده و سكني گزيده‌اند يا در همان مناطق دور افتاده يكجانشيني را پذيرفته‌اند. به اين ترتيب، يكجانشيني عشاير به‌صورت پراكنده و تشكيل روستاهايي صعب‌العبور با جمعيت زير 20خانوار، علاوه بر دشوار كردن آموزش كودكان و شكل گرفتن مدارس كپري جديد، مشكلات بي‌شمار ديگري نيز به‌دولت تحميل كرده است مانند خدمات بهداشتي، برق و در مواردي آب رساني. لذا حل و حذف مدارس كپري تا حدودي به‌رفع موانع و معضلاتي كه در بالا ذكر شد نيز مرتبط است؛ در كوتاه‌مدت ايجاد مراكز آموزشي شبانه‌روزي در روستاهاي اصلي و تحت پوشش قرار دادن روستاهاي قمر تا حدودي مي‌تواند مشكلات فضاي آموزشي در مقطع تحصيلي متوسطه دانش‌آموزان اين مناطق را حل كند، اما معضل مدارس كپري بيشتر در مقطع ابتدايي ديده مي‌شود. شايد راهكار عملي حذف مدارس كپري را بايد در گرو حذف كپرنشيني و ساماندهي روستاهاي صعب‌العبور دانست، كه البته اين خود يك همكاري گسترده بين بخشي و فرابخشي در بين ديگر سازمان‌ها و ارگان‌هاي دولتي را مي‌طلبد، در نتيجه تا زماني كه برنامه‌يي مدون و عملي براي حل معضل پراكندگي جمعيتي كه ميلياردها ريال هزينه بدون توجيه براي دولت داشته حل و فصل نشود، نمي‌توان مشكل آموزش و حذف مدارس كپري را نيز حل كرد.
راهكار حذف مدارس كپري
از زمان دولت نهم همواره حذف مدارس كپري به صورت جدي مطرح بوده و در سال‌هاي نه‌چندان دور، جشن‌هايي هم در برخي استان‌ها تحت همين عنوان برگزار شده است. اما واقعيت اين است كه اين معضل همچنان لاينحل باقي مانده و هنوز راهكار جامعي براي از ميان برداشتن اين معضل ارايه نشده است. انتقادات و ايرادات گاه و بيگاه مسوولان سياسي و نمايندگان مجلس از وزارت آموزش و پرورش و سازمان نوسازي گوياي اين مدعاست كه هماهنگي بين بخشي براي رسيدن به ايده‌آل «حذف مدارس كپري» در كشور وجود ندارد.
براساس گفته‌هاي مسوولان آموزش و پرورش و سازمان نوسازي استان‌هاي شرق كشور از جمله سيستان و بلوچستان داراي بيشترين مدارس كپري در كشور هستند، اما شواهد نشان مي‌دهد دانش‌آموزاني در استان‌هاي غرب كشور هم درگير اين مساله هستند. معمولا از مناطق عشايري و صعب‌العبور، به‌مناطقي ياد مي‌شود كه داراي مدارس كپري هستند. در سيستان و بلوچستان هم مناطقي وجود دارد كه مدت‌هاست به يكجا نشيني و آبادي‌نشيني تبديل شده‌اند ولي هنوز هم به اشتباه مناطق عشايري ناميده مي‌شوند. بايد گفت كه مدت‌هاست زندگي كوچ نشيني در اين مناطق از بين رفته است. پس از بروز خشكسالي و از دست رفتن منابع مردم عشاير، اين مردم يا اكثرا در جايي به‌كنار جاده‌ها آمده و سكني گزيده‌اند يا در همان مناطق دور افتاده يكجانشيني را پذيرفته‌اند. به اين ترتيب، يكجانشيني عشاير به‌صورت پراكنده و تشكيل روستاهايي صعب‌العبور با جمعيت زير 20خانوار، علاوه بر دشوار كردن آموزش كودكان و شكل گرفتن مدارس كپري جديد، مشكلات بي‌شمار ديگري نيز به‌دولت تحميل كرده است مانند خدمات بهداشتي، برق و در مواردي آب رساني. لذا حل و حذف مدارس كپري تا حدودي به‌رفع موانع و معضلاتي كه در بالا ذكر شد نيز مرتبط است؛ در كوتاه‌مدت ايجاد مراكز آموزشي شبانه‌روزي در روستاهاي اصلي و تحت پوشش قرار دادن روستاهاي قمر تا حدودي مي‌تواند مشكلات فضاي آموزشي در مقطع تحصيلي متوسطه دانش‌آموزان اين مناطق را حل كند، اما معضل مدارس كپري بيشتر در مقطع ابتدايي ديده مي‌شود. شايد راهكار عملي حذف مدارس كپري را بايد در گرو حذف كپرنشيني و ساماندهي روستاهاي صعب‌العبور دانست، كه البته اين خود يك همكاري گسترده بين بخشي و فرابخشي در بين ديگر سازمان‌ها و ارگان‌هاي دولتي را مي‌طلبد، در نتيجه تا زماني كه برنامه‌يي مدون و عملي براي حل معضل پراكندگي جمعيتي كه ميلياردها ريال هزينه بدون توجيه براي دولت داشته حل و فصل نشود، نمي‌توان مشكل آموزش و حذف مدارس كپري را نيز حل كرد.
No comments:
Post a Comment