در زمان ریاست جمهوری بیل کلینتون، بسیاری از خوش باوران، صحبت از آغاز دوران جدیدی از "سیاست ورزی" آمریکا در عرصه جهانی می کردند. با آمدن جرج بوش ولی شاهد رجعت ابرقدرت به دوران "سیاست کشتی های توپدار" بودیم. اینک شیوه زمامداری باراک اوباما نیز ممکن است کسانی را به اشتباه در ارزیابی دچار کند. تغییر رفتار ابرقدرت ها ولی از دید کارشناسان سیاسی، از ضعف یا قدرت آنها و نه مهربانی و یا خشونت این یا آن رئیس جمهورشان، ناشی می شود.
زمامداری اوباما، به دنبال اشتباهات جرج بوش، به منزله زنگ تنفس برای آمریکا، ضروری بود. رقبا هم طبیعتا از این فرصت برای تحکیم موقعیت خود استفاده می کنند. نشریات روسیه، قبل از انتخابات ریاست جمهوری در آمریکا، از اوباما به عنوان "گارباچف"، کشورش نام می بردند. روس ها برای "گوشمالی" دادن به ساکاشویلی، به عنوان "نورچشمی آمریکا"، حتی منتظر تعویض رسمی قدرت در کاخ سفید هم نشدند. اینک یک سال و اندی پس از آمدن اوباما، به وضوح می توان دید که اگر او "گارباچف" کشور خود نیست، برای روس ها ولی چنین نقشی دارد.
هنوز البته زود است که اوباما را مانند گارباچف، نماینده افول دائمی آمریکا به حساب آورد. ز.برژینسکی، مشاور امور امنیت ملی آمریکا، در مصاحبه ۲۹ اکتبر ۲۰۰٨ خود با "کامسامولسکایا پراودا"، تا آن هنگام، ۱۰-۱۵ سال فاصله می بیند و این روند را هم، مسالمت آمیز ارزیابی میکند. در عوض بسیاری از صاحبنظران، از جمله "جان پرکینز"، ناظر پیشین "آژانس امنیت ملی آمریکا"، در بانک جهانی و صندوق بین المللی پول، نظر دیگری دارند. او می گوید:
"تاریخ به ما می آموزد که امپراتوری ها هرگز پایدار نمانده، و همواره در اشکال فجیعی سقوط می کنند، و در نتیجه چنین سرنوشتی دامن گیر همین امپراتوری(آمریکا) نیز خواهد شد. بی شک اگر ما نتوانیم تحولی در روند فعلی ایجاد کنیم این امپراتوری به پایان تراژیکی خواهد انجامید. امپراتوری ها در فرآیند سلطه جویی های خود، و پیش از سقوط مرگبارشان، جوامع و فرهنگ های متعددی را به ورطه نابودی می کشانند".
از کتاب "اعترافات جنایتکاراقتصادی"، (افشاگری هایی در باره ترفندهای آمریکا در اقتصاد جهانی)، نوشته جان پرکینز. ترجمه مهرداد شهابی و میرمحمود نبوی.
اوباما را عجالتا باید با جیمی کارتر مقایسه کرد. او نیز پس از امضای پیمان "سالت ۲" با شوروی،از موضع ضعف، مجبور بود تا انقلاب ایران، نیکاراگوئه، افغانستان، ورود نظامیان ویتنام به کامبوج و جنبش "فارابوندو مارتی" در السالوادور را تحمل کند. ولی آمریکایی ها با رونالد ریگان و "طرح دفاع استراتژیک"ش، نه تنها این آب های رفته را به جوی بازگرداندند بلکه برنده نهایی جنگ سرد هم شدند. حال باید صبر کرد و دید که اوباما در انتخابات آینده، بار دیگر برای تکمیل پروژه عقب نشینی، به کاخ سفید باز می گردد و یا جرج بوش دیگری پشت در، در کمین نشسته است.
نتایج انتخابات اخیر ریاست جمهوری اوکرائین و شکست ائتلاف نارنجی و تمدید قرارداد استقرار ناو جنگی روسیه در سواحل این کشور که در سال ۲۰۱۷ منقضی می شد؛ تعویض قدرت در قرقیزستان؛ متوقف شدن طرح استقرار "سپر دفاعی موشکی" آمریکا در لهستان و چک؛ امضای پیمان کاهش تسلیحات اتمی با آمریکا، آن گونه که روسیه تمایل داشت، در عین حال، بیش از آن که از موضع نیرومند روسیه حکایت کند، از ضعف آمریکا خبر می دهد.
سقوط هواپیمای "لخ کاچینسکی"، رئیس جمهور ضدروس لهستان، که جهت شرکت در مراسم "بزرگداشت قربانیان کاتین"، به روسیه رفته بود نیز، از طرف برخی محافل خبری این کشور، تلویحا و به صورت غیرمستقیم، به نفوذ مجدد روسیه در منطقه ربط داده می شود.
نشریه آمریکایی "کریستین ساینز مانیتور"، در تاریخ ۲۰ مه ۲۰۱۰ در مقاله ای با عنوان "روس ها مناطق نفوذ خود را باز پس می گیرند"، به الحاق مجدد اکرائین، قرقیزستان و گرجستان به مدار این کشور، اشاره می کند و نسبت به آن هشدار می دهد. این مقاله در مطبوعات روس نیز بازتاب گسترده داشته است.
خسروصدری
۲۱ مه ۲۰۱۰
khosro-sadri.blogspot.com
Source: Pahra
No comments:
Post a Comment