نامه ی همسر ابوبکر ملازهی به مجامع بین المللی و بالخصوص آقای بان کیمون و آقای احمد شهید

Aadinag Baloch

مسلح پلیس شدم که دورتا دور محل زندگی مان را محاصره کرده بودند، از سروصدای آنها همسرم از خواب بیدار شد و بیرون آمد تا ببیند چه خبراست، به محض اینکه او را دیدند دستگیرش کردند، هر چقدر سوال کردیم جرمش چیست و چرا دستگیر شده جوابی ندادند و گفتند فقط چند تا سوال از او می پرسیم و فردا آزادش می کنیم.
فرزندان کوچکم با دیدن این صحنه ها از ترس تا یک هفته خواب و خوراک بر آنها حرام شد و در تب می سوختند، و بعد از گذشت یک ماه هنوز هیچ خبری از سلامتی یا محل نگهداری آنها نداریم.
با اینکه آن روز نزدیک سه ساعت تمام منازل موجود در حیاط را گشتند و حتی لانه ی پرندگان و طویله ی گوسفندان، باغ و باغچه هایمان را زیر و رو کردند ولی چیزی بدست نیاوردند.
پیگیری هایی استانی هیچ نتیجه ای نداد و در حیرت بودیم که جرم این بی گناهان چیست تا اینکه سردار رحیمی در مصاحبه ای تلویزیونی آنها را عامل 90 درصد ناامنی های منطقه اعلام کرد که بخاطر400 هزار تومان این همه جنایت انجام داده اند!!! حیرتمان دو چندان شد.
همسرم مغازه دار و فروشنده ی لوازم خانگیست و در تمام این مدت در مغازه اش که در کنار جاده ی بین المللی و پر رفت و آمد ترین قسمت منطقه است حضور داشته. و دیگر اینکه از نظر مالی به فضل خدا در وضعیت مناسبی بوده واین مطلب که بخاطر 400 هزار دست به چنین کارهایی بزند اصلا با عقل جور در نمی آید.
و همینطور تناقضاتی که در گفته های مسولیین به چشم میخورد، نشان می دهد این سخنان با واقعیت فرسنگ ها فاصله دارد.
من و تمام مردمی که این درد را داریم بی گناهی آنها را فریاد می زنیم و از مجامع بین المللی و نهادهای حقوق بشری میخواهیم به این امر هرچه زودتر رسیدگی کنند.
همسر ابوبکر ملازهی
ط.گهرام زهی